Árni Páll segir gamaldags pólitík í ESB

Árni Páll Árnason, formaður Samfylkingarinnar, segir hér í viðtali við Moggann að gamaldags niðurskurðarpólitík ráði för í ESB og að hún sé rekin áfram af ranghugmyndum Þjóðverja. Árni Páll viðurkennir sem sagt skipbrot efnahagsstefnu Evrópusambandsins síðustu árin.

Svo tekur Árni Páll heljarstökk aftur bak og fullyrðir að það eina sem bjargi ESB úr kreppunni sé pólitískur samruni allra ESB-ríkja. Árni Páll gengur svo langt að fullyrða að allir í Evrópu séu sammála um það að ef Evrópa snúi baki við pólitískum samruna muni blasa við fasismi, lýðskrum og upplausn!

Það tekur greinilega á fyrir Árna Pál að bregðast við þeim ummælum Jóns Baldvins, guðföður Samfylkingarinnar og ESB-umsóknarinnar, á dögunum að Evrópa sé í djúpri kreppu og að Íslendingar séu ekkert á leiðinni þangað inn.

Árni gleymir því í viðtalinu að Íslendingar höfnuðu, ekki hvað síst að kröfu þjóðarinnar sjálfrar, að taka á sig auknar byrðar bankakerfisins en það var krafa fulltrúa og forystumanna ESB-ríkjanna hvar sem þeir komu því við í samskiptum við íslensk stjórnvöld.

Það væri nú ágætt ef Árni Páll upplýsti um slík mál í heild sinni.

Jón Baldvin ekki orðinn afhuga ESB

Páll Magnússon vill hvorki ESB né áframhaldandi viðræður

Páll Magnússon, fyrrverandi útvarpsstjóri, og núverandi þáttagerðarmaður á nýju sjónvarpsstöðinni Hringbraut segist bæði vera á móti aðild að ESB og áframhaldandi viðræðum.

Um þetta segir Páll í pistli á vefnum hringbraut.is:

 -- Best að segja það strax

… að ef kosið yrði um það í dag hvort Ísland ætti að ganga í Evrópusambandið myndi ég segja nei. Ef kosið yrði um það hvort núverandi ríkisstjórn ætti að halda áfram þeim aðildarviðræðum sem síðasta ríkisstjórn hóf myndi ég líka segja nei. Ef ég væri spurður hvort Alþingi ætti að slíta formlega þeim viðræðum sem nú liggja á klaka myndi ég segja nei í þriðja sinn.

Og af hverju er best að segja þetta allt strax? Kannski bara af því að ég má það; ég hef nefnilega lengst af verið í störfum þar sem þykir óæskilegt að menn séu mikið að viðra skoðanir sínar. En líka til að fyrirbyggja þann misskilning að allir sem skrifa hér á Hringbraut eða stjórna hér sjónvarpsþáttum séu „gargandi aðildarsinnar“.

Ég á raunar erfitt með að skilja tilfinningahitann í þessu máli. Mér finnst þetta vera ískalt efnahagslegt og pólitískt álitaefni - með rökum með og á móti. Þeir sem eru hlynntir aðild eru ekki landráðamenn og þeir sem eru andvígir aðild eru ekki einangrunarsinnar.

En af hverju þessi þrjú nei?

Nei 1: Ég tel hagsmunum Íslendinga betur borgið utan ESB en innan, einkum og sér í lagi á meðan EES samningurinn heldur gildi sínu. Við njótum þá helstu kostanna sem fylgja aðild en erum laus við gallana.

Nei 2: Aðildaviðræðum verður að fylgja vilji til að ganga inn og hann er ekki fyrir hendi; hvorki hjá ríkisstjórninni, meirihluta Alþingis né meirihluta þjóðarinnar. Við slíkar aðstæður eru aðildarviðræður í besta falli bjánalegar.

Nei 3: Döpur reynsla síðustu ríkisstjórnar af þeim mistökum að hefja aðildarviðræður án undangenginnar þjóðaratkvæðagreiðslu ætti að kenna núverandi ríkisstjórn að taka engar grundvallarákvarðanir í þessu máli án þess að spyrja þjóðina fyrst. Það ætti sem sagt hvorki að halda þessum viðræðum áfram né hætta formlega við þær án þjóðaratkvæðagreiðslu – og gildir þá einu þótt til þeirra hafi verið stofnað án slíkrar. Tvöföld þjóðaratkvæðagreiðsla um þetta mál var og er enn skynsamlegasta leiðin. --

 

Svo mörg voru orð Páls Magnússonar að þessu sinni