Gálgafrestur Grikkja að renna út?

Margir spá því að til tíðinda dragi eftir páska í samskiptum Grikkja, ESB og AGS. Grikkir þurfa nýtt neyðarlán til að gríska ríkið geti staðið við skuldbindingar sínar og hefur gríska stjórnin sent framkvæmdastjórn ESB og AGS lista yfir aðgerðir til að bæta fjárhagsstöðu gríska ríkisins en slíkar aðgerðir eru forsenda þess að Grikkir fái nýtt lán. Listinn þykir þó bæði ófullnægjandi og of seint fram kominn. Samtímis halda ráðherrar í grísku ríkisstjórninni því fram að evrusamstarfið standi á brauðfótum.

Meðal þess sem ríkisstjórn Grikklands hyggst gera til að bæta fjárhagsstöðu ríkissjóðs er að taka ákveðnar á skattaundanskotum og selja hluta hafnar í borginni Píreus til Kínverja. Í næstu viku á Grikkland að endurgreiða AGS sem svarar um 70 milljörðum króna af láni sem landið fékk frá sjóðnum. Grikkland getur ekki bæði greitt af því láni og staðið við aðrar skuldbindingar án þess að til komi ný fyrirgreiðsla frá ESB og/eða AGS.

Umræða um það hvort Grikkland muni haldast innan evrusamstarfsins skýtur upp kollinum með reglulegu millibili. Ýmsir, svo sem Anders Borg, fyrrverandi fjármálaráðherra Svíþjóðar, telja að rétt sé að gera allt til að halda Grikkjum innan evrusamstarfsins, m.a. annars þar sem tímabundnar afleiðingar af útgöngu fyrir grískan almenning gæti orðið mjög erfiðar.

Aðrir, eins og fjárfestirinn mikli, Warren Buffet, segir að það þurfi ekki að vera svo slæmt þótt Grikkir yfirgefi evrusvæðið.

 

 

Tilskipun um heilbrigðistþjónustu yfir landamæri - afleiðingar?

Sáralítil umræða hefur verið hér á landi um tilskipun ESB-þingsins um heilbrigðisþjónustu yfir landamæri. Yfirlýst markmið tilskipunarinnar er að bæta þjónustu og öryggi sjúklinga. Ýmsir óttast hins vegar að tilskipunin muni fyrst og fremst gagnast hagsmunum stórfyrirtækja á þessu sviði og að afleiðingin geti orðið meiri samþjöppun og á endanum verri þjónustu fyrir sjúklinga í heild.

Með tilskipuninni gætu sjúklingar valið sér þjónustu í öðrum löndum innan ákveðinna marka. Steinar Westin, læknir og prófessor í Þrándheimi í Noregi, segir að með tilskipuninni sé verið að grafa undan því óskráða samkomulagi, sem verið hafi á milli þjóðfélagshópa víða í Evrópu, að markaðsöflin nái ekki nema í takmörkuðum mæli til menntunar og heilbrigðisþjónustu. Þar hafi allir jafnan rétt og aðgang og að þjónustan sé að megninu til greidd af sköttum. Tilskipun þings ESB geti grafið undan þeirri þjónustu og því trausti sem ríkt hefur á milli sjúklinga og heilbrigðisstarfsfólks þegar lögmál framboðs og eftirspurnar, í samræmi við meginstef innri markaðar EES, verið látin ráða meiru um þjónustuna. 

Þá óttast ýmsir að þetta geti leitt til þess að heilbrigðisþjónusta flytjist í enn hraðari og ríkari mæli en áður frá jaðarsvæðum til stærri landa og borga og að heilbrigðisstarfsfólkið flytjist þá frá dreifbýlli svæðum og minni löndum til að sinna sérhæfðri þjónustu á stærri kjarnasvæðum.

Þessi atriði hafa mjög lítið verið rædd hér á landi. Að minnsta kosti hefur það þá farið lágt. Spurningin er hvort ekki sé ástæða til þess að ræða það eitthvað nánar áður en skattborgarar verða látnir borga í auknum mæli fyrir þjónustu erlendis?