Þjóðaratkvæðagreiðsla um ekki neitt?

Stjórnarandstæðan skilar nánast auðu í ESB-málum. Það er niðurstaða Óðins Sigþórssonar, fyrrverandi formanns samtakanna Nei við ESB, í grein sem birt er í Morgunblaðinu í dag. Þar segir hann að með framkominni þingsályktunartillögu um að fram fari þjóðaratkvæðagreiðsla um hvort taka skuli upp áframhaldandi viðræður við ESB um aðildarumsókn sé verið að forðast umræðu um það sem skipti máli, nefnilega spurninguna um afstöðu til aðildar að ESB.

Grein Óðins Sigþórssonar er birt hér í heild sinni. Leturbreytingar eru Heimssýnar:

Þingsályktun um þjóðaratkvæðagreiðslu

Komin er fram á Alþingi þingsályktunartillaga um að þjóðaratkvæðagreiðsla fari fram um hvort taka skuli upp áframhaldandi viðræður við ESB um aðildarumsókn. Skemmst er þess að minnast að síðasta ríkisstjórn heyktist á viðræðunum rétt fyrir kosningar og setti þær á ís. Þetta stórpólitíska mál mátti ekki ræða í kosningabaráttunni, enda málið ofurviðkvæmt öðrum stjórnarflokknum. Þá var heldur ekki heppilegt að lyfta teppinu af hinum stóru hagsmunamálum Íslands í viðræðunum fyrir kosningar, en Alþingi setti skýra fyrirvara vegna meginhagsmuna sem ekki skyldi framselja til ESB. Allt kemur það fram í meirihlutaáliti utanríkismálanefndar frá sumrinu 2009. Þá var einnig einkar óheppilegt að stækkunarstjóri ESB hafði í viðtölum margoft vísað öllum hugmyndum þáverandi utanríkisráðherra um undanþágur til föðurhúsanna með góðlátlegu brosi á vör.

Fyrrverandi stjórnarflokkar treystu sér einfaldlega ekki í kosningabaráttu með þetta stórpólitíska mál í fanginu.

Texti þingsályktunar sem stjórnarandstaðan ber fram sameiginlega er vægast sagt mjög sérstakur. Spurningin til þjóðarinnar hljóðar svo: »Vilt þú að Ísland taki upp þráðinn í viðræðum við Evrópusambandið með það að markmiði að gera aðildarsamning sem borinn yrði undir þjóðina til samþykktar eða synjunar?«

Nú hljóta margir að spyrja á móti. Ef á að leiða þjóðina að kjörborðinu á annað borð og með tilheyrandi kostnaði, af hverju forðast flutningsmenn þá að orða spurninguna með þeim hætti að leiddur sé fram þjóðarvilji um afstöðuna til þess að ganga í Evrópusambandið? Hefði ekki verið heiðarlegra gagnvart þjóðinni og Evrópusambandinu að spurt væri hvort kjósandinn vildi að Ísland tæki upp þráðinn í viðræðum við Evrópusambandið með það að markmiði að gerast aðili að Evrópusambandinu? Ástæðan er einföld. Sjötíu prósent þjóðarinnar vilja ekki ganga í ESB en ámóta meirihluti getur hins vegar vel hugsað sér að kjósa bara um viðræðurnar. Þetta vita flutningsmenn og nú þarf að vanda sig við að blása lífi í nasirnar á dauðvona sjúklingnum. Alkunna er að ekki verður af aðild Íslands að ESB nema að undangenginni breytingu á stjórnarskrá Íslands og að fengnu samþykki þjóðarinnar.

Áfram ætla flutningsmenn sér því að leiða þjóðina í eyðimerkurgöngunni til fyrirheitna landsins. Þannig skal umræðan í aðdraganda þjóðaratkvæðagreiðslunnar snúast um réttinn til að kjósa um framhald viðræðnanna en ekki má nefna það grundvallaratriði hvort Ísland skuli gerast aðili að Evrópusambandinu. Nú er mál að linni. Aðild að Evrópusambandinu og staða Íslands í alþjóðasamfélaginu er stærra mál en svo að ábyrgir stjórnmálamenn geti vikið sér undan þeirri umræðu með því að afvegaleiða kjósendur með tillögu um að fram fari þjóðaratkvæðagreiðsla um nánast ekki neitt. 

 

Athugasemdir

[Bjarni Jónsson, 1.4.2015 kl. 13:42]

Það er hárrétt; þetta yrði þjóðaratkvæðagreiðsla um ekki neitt.  Það er eins og geimverur hafi samið spurninguna, sem kjósa á um.  Hún tekur hvorki tillit til bréflegrar afturköllunar á öllum skuldbindingum Íslendinga á vakt Össurar né þeirrar staðreyndar, að viðræður hans við ESB um aðildina strönduðu.  Hvað halda menn, að sagt sé um stjórnarandstöðuna á Alþingi núna í Berlaymont ?  Þetta er heimskulegasta þingsályktunartillaga, sem lögð hefur verið fram um langa hríð, og er í raun ekki þingtæk, því að samþykkt hennar mundi hafa kjósendur að fíflum. 

[Elle_, 2.4.2015 kl. 10:40]

Góð og vönduð grein Óðins Sigþórssonar, en það eina sem ég skil ekki or er ósammála er að fólk oft segir fyrri ríkisstjórn hafa sett viðræður á ís.  Viðræðurnar sem voru stopp í mars 2011.  Vilji einhver skýra þetta orðalag er ég að hlusta.

Mest af vönduðustu greinunum í þessu máli virðast vera að koma fram í Morgunblaðinu og á meðan er Brusselbleðlunum troðið ókeypis í póstkassa fólks.

[Heimssýn, 2.4.2015 kl. 16:07]

Getum við ekki verið sammála um þá atburðarás, Elle, að ESB hafi í raun stöðvað viðræður um sjávarútvegsmál og fleira í mars 2011 með því að vilja ekki setja fram rýniskýrslu. Aðlögun í öðrum málaflokkum hafi svo haldið að einhverju leyti áfram en að ríkisstjórnin hafi í ársbyrjun 2013 sagst vilja gera hlé á viðræðum. Þrátt fyrir þetta hlé virðist hins vegar sem einhver lítils háttar vinna hafi haldið áfram í tilteknum hlutum stjórnkerfisins. En auðvitað var það afdrifaríkast þegar ESB stöðvaði viðræðurnar um sjávarútvegsmálin í mars 2011 með því að neita að setja fram rýniskýrslu.

[Elle_, 2.4.2015 kl. 16:49]

Jú, takk fyrir skýringuna, ég vissi ekki að neitt hafi í alvöru verið í gangi eftir mars 2011 nema falsáróður svokallaðrar Evrópustofu.  Skýringin á þessu ómerkilega hléi og ís þeirra skömmu fyrir kosningar er nú skýr í grein Óðins.  Ætlunin þeirra var sem fyrr að blekkja og fela og sópa undir teppið.

[Bjarni Jónsson, 2.4.2015 kl. 18:30]

Loðið orðalag er hluti af blekkingartilburðum stjórnarflokkanna 2009-2013. Þar að auki vanrækti þáverandi utanríkisráðherra að upplýsa utanríkismáladeild Alþingis, en til slíks fundar hans með nefndinni var fullt tilefni þegar eftir arburðina í marz 2011. Aftur var tilefni slíks fundar eigi síðar en í janúar 2013. Þangað til Össur Skarphéðinsson útskýrir fyrir þinginu þessa vanrækslusynd sína, verður að telja hann brotlegan við embættisskyldur Utanríkisráðherra Íslands.  Það var algerlega óeðlilegt að hlífa ríkisstjórnarflokkunum í kosningabaráttunni fyrir 2013-kosningarnar við gagnrýnum umræðum um stöðu viðræðnanna.  Nú má ekki láta þá sleppa með þetta þjóðaratkvæðagreiðslubull, heldur ber að núa þeim því um nasir að vilja fórna sjávarútvegsstjórninni fyrir baunadisk frá Berlaymont eða tæplega það.

[Elle_, 2.4.2015 kl. 19:13]

Píratar eru komnir niður á sama blekkingarplan og hinir og kalla eftir lýðræði með innantómu þjóðaratkvæði um ekkert og láta eins og þjóðaratkvæði hafi verið svikið af fólkinu af núverandi ríkisstjórn, ekki orð um hina fyrri sem vildi alls alls ekki þjóðaratkvæði.  Hví skyldi það nú hafa verið?  Og á meðan hækka Píratar fylgið.  Skrýtið, en vafalaust ætlun þeirra.  Það getur ekki verið að þeir viti ekki að næstum allt var stopp í mars 2011 vegna fyrirvara alþingis og stjórnarskrár fullvalda ríkis.