ESB-marineruðum kerfiskrötum líkar ekki lýðræðið!

Okkur andstæðingum aðildar Íslands að ESB hefur verið legið á hálsi fyrir að hafa haldið því fram að ríki gæti ekki sagt sig úr ESB eftir að það er einu sinni komið inn. Þetta er ekki alls kostar rétt. Samþykktir ESB hafa verið misjafnar í gegnum tíðina hvað þetta varðar en eftir samþykkt Lissabonsáttmálans voru sett inn ákvæði um úrsögn í margrumræddri 50. grein.

Vissulega gengu Grænlendingar úr sambandinu eftir að Danir höfðu ákveðið að ganga þangað inn. En útgönguferlið var Grænlendingum þungt og langdregið. Og nú hafa Bretar samþykkt í þjóðaratkvæðagreiðslu að nýta sér téða 50. grein til útgöngu. En þá rísa upp ESB-marineraðir kerfiskratar og íhaldsmenn í Bretlandi og víðar og segja að nú verði þingið að taka málið til sín. Það sé ekki hægt að láta þjóðina ákveða í einfaldri atkvæðagreiðslu svona stórt og flókið mál. Þessir aðilar, sem eru t.d. virkir í Verkamannaflokknum, segja nú m.a. að ekki hafi verið búið að samþykkja lög og móta þá leið sem fara eigi við útgöngu! 

Í svipaðan streng tók Árni Páll Árnason,fyrrverandi formaður Samylkingarinnar, í viðfestri grein úr mbl.is. 

Hvað er að þessu fólki? Árni Páll og ýmsir breskir kratar virðast telja vafasamt að láta þjóðir kjósa um jafn stóir mál og aðild að ESB eða úrsögn úr því eftir atvikum. Þessir ESB-marineruðu kerfiskratar vilja að aðeins stjórnmálamenn og embættismenn sem hafa hlotið hæfilega Brussel-skólun fái að vega og meta kosti og galla ESB-aðildar og ákveða leiðir.

Það hefur lengi verið talað um lýðræðishallann í ESB út frá ýmsum forsendum. Síðustu daga hefur lýðræðishallinn náð nýjum hæðum í huga Árna Páls og annarra ESB-krata.

 

Breska þjóðaratkvæðið „furðuflipp“