Skrýtin rök I

 

Þeir sem ræða svokölluð Evrópumál við þá fá sem eftir eru af frelsuðum aðildarsinnum komast fljótt að því að frelsunin byggir ekki á staðreyndum heldur á því að hinn frelsaði hefur misskilið eitthvað og heldur að raunveruleikinn sé öðruvísi en hann er.

Lítum á eitt dæmi.  Það er hugmyndin um að Íslendingar geti ekki stjórnað sér, geti ekki ekki rekið banka, geti ekki þetta eða hitt og þess vegna sé best að útlendingar taki verkið að sér.

 

Í fyrsta lagi er staðreyndin sú að Ísland er oftast mjög nálægt toppnum á öllum þeim alþjóðlegu listum þar sem þjóðum er raðað og gott þykir að vera efst.

Í öðru lagi sýnir 1150 ára Íslandssaga glettilega góða fylgni milli velsældar í landinu og hlutfalls stjórnvalds sem er innanlands.

Í þriðja lagi er best að fara afar varlega í að dæma fólk á forsendum þjóðernis, kynþáttar, kyns, hlutfallslegri lengd fingra eða öðru af svipuðu tagi.  Það er enginn eðlismunur á því að segja að Íslendingar séu ónytjungar og að Rúandamenn séu ónytjungar.