Sá hnútur sem traustast vér bindum

Fyrir þremur áratugum var gerður samningur um svokallað fjórfrelsi.  Annar aðilinn var Evrópusambandið og hinn aðilinn voru nokkur ríki Evrópu sem ekki voru í Evrópusambandinu, en höfðu með sér bandalag um fríverslun.  Evrópusambandið vildi fá að dæma í álitamálum, en það þótti þeim sem ekki voru í því liði algerlega ótækt. 

Upp úr því kom hið svokallaða tveggja stoða kerfi.  Tveggja stoða kerfið átti að takmarka völd Evrópusambandsins í löndum sem ekki voru í því sambandi.  Lítill vafi er á að það fyrirkomulag hafi komið sér betur en einnar stoðar Evrópusambandskerfi, þegar að því kom að úrskurða um greiðsluskyldu íslenska ríkisins í Icesave-málinu.

En bókfellið velkist og þeir hnútar sem traustast eru bundnir rakna á endanum.   Molnað hefur undan tveggja stoða kerfinu og það stefnir í að önnur stoðin muni á endanum hverfa.  Eftir stendur Evrópusambandið með öll völd.   Allt ber það að sama brunni, eins og Hjörtur J. Guðmundsson bendir réttilega á í hjálagðri grein. 

Það verður að koma samskiptum Íslands við lönd Evrópusambandsins í ásættanlegan farveg, sem hlýtur að vera víðtækur fríverslunarsamningur, en ekki stjórnlaust framsal á ríkisvaldi.

https://www.fullveldi.is/?p=5851