Ályktanir VG um ESB

Á landsfundi vorið 2013 ályktaði VG um Evrópusambandsmálin að Íslandi væri best borgið utan ESB. Flokkurinn vildi setja aðildarviðræðum tímamörk, til dæmis 1 ár frá kosningum. Það ár er nú löngu liðið. Hvers vegna gengur VG enn gegn stefnu sinni í þessum málum?

Á landsfundi flokksins árið 2011 samþykkti VG:

„Vinstrihreyfingin – grænt framboð telur nú sem fyrr að hagsmunum Íslands sé best borgið utan Evrópusambandsins. Landsfundurinn ályktar að í yfirstandandi aðildarviðræðum beri að hafna því að Ísland afsali sér forræði og yfirstjórn sjávarauðlinda innan íslenskrar efnahagslögsögu og leggur áherslu á að Ísland haldi samningsrétti vegna deilistofna á Íslandsmiðum, s.s. makríl, kolmunna, úthafskarfa, loðnu og norsk-íslensku síldinni. Sama á við hvað varðar umfang á stuðningi við íslenskan landbúnað svo og um náttúruauðlindir sem fyrirhugað er að lýsa þjóðareign í nýrri stjórnarskrá.

Landsfundurinn bendir á þá miklu skerðingu lýðræðis sem felst í ESB-aðild ásamt fullveldisafsali á fjölmörgum sviðum. Þróun innan ESB að undanförnu, nú síðast vegna átaka um framtíð evru-samstarfsins, stefnir í átt að enn frekari samruna með hertri miðstýringu. Með Lissabon-sáttmálanum er einnig kominn vísir að samstarfi um utanríkis- og hernaðarmálefni. Jafnframt eiga félagsleg sjónarmið, umhverfisvernd, fæðu- og matvælaöryggi og réttindi launafólks undir högg að sækja innan sambandsins. Þá mun VG tryggja að íslenskt stjórnkerfi verði ekki aðlagað stjórnkerfi ESB á meðan á aðildarviðræðum stendur.

Landsfundurinn telur það vera eitt af forgangsverkefnum VG, flokkseininga og þingflokks, að herða róðurinn við að upplýsa þjóðina um eðli og afleiðingar ESB-aðildar.“

Ársfrestur sem Katrín gaf í ESB-umsóknina er löngu liðinn

Fyrir tæpum tveimur árum sögðust Vinstri græn gefa ESB-viðræðunum ár til viðbótar. Nú er það ár liðið - reyndar nánast komin tvö ár. Enginn árangur varð af viðræðum sem reyndar runnu út í sandinn fljótlega eftir fund Vinstri grænna fyrir tveimur árum sem samþykkti ályktun um árs frest. Er þá ekki kominn tími til að Vinstri græn fylgi þeirri stefnu sinni að halda Íslandi utan ESB?

Vilja enn þjóðaratkvæði um aðildarumsókn

Það er eðlilegt að draga umsóknina að ESB til baka

Það er skýr stefna Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins að draga umsóknina um aðild að ESB til baka. Það er í samræmi við samþykktir flokkanna og stjórnarsáttmálann.

Samfylkingin spurði ekki þjóðina áður en hún hóf hina sneypulegu för til Brussel. Alþingi samþykkti ferlið. Umsóknin endaði utan vegar með Samfylkinguna við stýrið. Þáverandi stjórn gafst upp á umsókninni. Það er því eðlilegt að Alþingi samþykki afturköllun umsóknarinnar.

Vilja draga umsóknina til baka

ESB og sjávarútvegur á Íslandi

Halldór Ármannsson, formaður Landssambands smábátaeigenda á Íslandi, flutti áhugavert erindi á ráðstefnu Nei við ESB í mars á síðasta ári. Hann greindi í upphafi frá því að hann hefði svo sem enga fyrirfram mótaða skoðun og að hann hefði notað tækifærið þegar skýrsla Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands kom út til þess að skoða málið gaumgæfilega (endurbirt frá 29. mars 2014).

Halldór rakti í erindi sínu nokkur mikilvæg atriði með hliðsjón af skýrslu Hagfræðistofnunar og setti fram fjölmörg efnisatriði sem máli skipta. Við höfum fengið leyfi Halldórs til þess að birta þessi efnisatriði og viljum hvetja lesendur til þess að skoða þau vegna þess að þau segja mikla sögu um þróun og stöðu mála. 

• Í heildina séð er sjávarútvegsstefna Íslands ekki í samræmi við réttarreglur ESB samkvæmt skýrslunum. Þá séu núverandi höft í sjávarútvegsgeiranum á staðfesturétti, frelsi til að veita þjónustu og frjálsum fjármagnsflutningum ásamt stjórn á sameiginlegum fiskistofnum ekki í samræmi við réttarreglur ESB. 

• Sjávarútvegsstjórinn boðaði refsiaðgerðir í lok árs 2010 í kjölfar þess að samningaviðræður höfðu engan árangur borið.

• Margir viðmælendur skýrsluhöfunda telja að Evrópusambandið hafi viljað setja opnunarviðmið vegna sjávarútvegskaflans sem fram kæmi í rýniskýrslu.

Menn þorðu ekki að „kíkja í pakkann“

• Eins og kemur fram í skýrslunni þá hafa nokkrir kaflar ekki verið opnaðir ennþá og þar á meðal er kaflinn um sjávarútveg. Það hefur legið fyrir nokkuð lengi að það þyrfti að opna þessa kafla til þess að hægt yrði að „kíkja í pakkann“ eins og margir orða það en aldrei hefur komið að þeim tímapunkti að það væri gerlegt.

• Sé miðað við opnunarviðmið sem lögð voru fram vegna kafla um landbúnað og dreifbýlisþróun má ætla að slíkt hefði kallað á gerð tímasettrar aðgerðaráætlunar Íslendinga um hvernig og hvenær þeir hygðust aðlagast löggjöf og stefnu Evrópusambandsins.

Ísland gat ekki komið með áætlun um aðlögun að stefnu ESB í sjávarútvegsmálum 

• Óvíst er hvað það hefði haft í för með sér ef slíkt opnunarviðmið hefði verið sett fram, en ef haft er í huga hve ólíkar áherslur eru í stefnu Íslands og Evrópusambandsins er vandséð hvernig Ísland hefði getað komið með áætlun um aðlögun að stefnu Evrópusambandsins í sjávarútvegsmálum.

• Þá má nefna að í meirihlutaáliti utanríkismálanefndar Alþingis er sérstaklega fjallað um mikilvægi þess að halda þeim möguleika opnum að Íslendingar haldi áfram að veiða hvali.

Engar undanþágur vegna hvalveiða 

• Hjá Evrópusambandinu falla hvalveiðar undir kaflann um umhverfismál. Í ljósi þess að mikil andstaða er við hvalveiðar í Evrópusambandinu og að þýska þingið ályktaði sérstaklega að sett skyldi það skilyrði fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu að Íslendingar hættu að veiða hvali, er ljóst að litlar líkur eru til að hægt hefði verið að semja um undanþágur frá hvalveiðibanni.

• Mitt mat á þeirri stöðu er að heildstæð stefna í sjávarútvegsmálum hefur ekki legið fyrir hérna á Íslandi, vegna afstöðu stjórnvalda til þess hvernig haldið skuli á málum í þessum efnum. Það hafa verið lögð fram frumvörp á alþingi sem að ekki hafa náð fram að ganga og því er stefna stjórnvalda varðandi fiskveiðar við Ísland, í lausu lofti til lengri tíma litið.

• Líkt og ítarlega er fjallað um í Viðauka III eru heimildir Evrópusambandsins til að setja löggjöf í sjávarútvegmálum mjög víðtækar og fer sambandið með óskipt vald yfir varðveislu auðlinda í sameiginlegri fiskveiðistefnu. Varðveisla nær ekki einungis yfir reglur um leyfilegan hámarksafla og tæknilegar verndarráðstafanir, heldur til stjórnunar í víðari skilningi, s.s. til markaðsmála og skiptingu kvóta milli aðildarríkja.

ESB tæki yfir gerð þjóðréttarlegra samninga 

• Þá er ljóst að Evrópusambandið hefur eitt vald til að vera í fyrirsvari og gera þjóðréttarlega samninga við ríki utan sambandsins er snerta fiskveiðar, sem og aðra samninga er varða alþjóðleg hafsvæði.

• Reynsla af inngöngu annarra þjóða sýnir að erfiðlega hefur gengið að fá varanlegar undanþágur frá sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins. Hins vegar hafa fengist tímabundnar undanþágur.

• Hugsanlega væri hægt að hugsa sér að Ísland yrði skilgreint sem sérstakt fiskveiðistjórnunarsvæði innan sameiginlegrar fiskveiðistjórnunarstefnu Evrópusambandsins, en hvaða þýðingu það hefði fyrir stjórn fiskveiða hér við land er óljóst, m.a. vegna þess að stjórnunin sjálf væri þá háð Evrópureglum. Eftir stendur að þau lönd sem sækja um aðild að Evrópusambandinu gangast undir hina sameiginlegu fiskveiðistefnu og allar breytingar á henni í framtíðinni verða einungis ákveðnar á vettvangi sambandsins.

• Almennt má segja að stækkunarferlið sem Ísland gekk inn í einkennist af auknum skilyrðum fyrir inngöngu, sé miðað við það sem áður tíðkaðist. Þrátt fyrir bjartsýni um annað virðist hafa verið lítil ástæða til að ætla að Ísland fengi aðra meðferð í umsóknarferli en þau önnur lönd sem voru að sækja um aðild á sama tíma. Þegar hlé var gert á viðræðum við Evrópusambandið höfðu 27 kaflar verið opnaðir og 11 þeirra lokað til bráðabirgða. Þá höfðu 6 kaflar ekki enn verið opnaðir en samningsafstaða lá fyrir í tveimur þeirra, þ.e. kafla um matvælaöryggi og dýra- og plöntuheilbrigði og kafla um dóms- og innanríkismál.

• Samningsafstaða lá ekki fyrir í fjórum köflum, þ.e. landbúnaðarkafla, sjávarútvegskafla, kafla um frjálsa fjármagnsflutninga og kafla um staðfesturétt og þjónustufrelsi. Það verður að teljast óheppilegt við mat á stöðu viðræðnanna nú að ekki tókst að opna þessa kafla.

ESB hefur vald til að setja lög í fiskveiðimálum 

• Stofnanir Evrópusambandsins hafa vald til þess að setja afleidda löggjöf í fiskimálum sambandsins í mjög víðtækum mæli. Þá fer Evrópusambandið eitt með óskiptar valdheimildir yfir varðveislu auðlinda í sameiginlegu fiskveiðistefnu sambandsins.

Hefðum ekki fengið að veiða makríl í ESB 

• Þá er enn ósamið á milli ESB og Íslands um deilingu makrílstofnsins og óljóst hvernig hægt verður að ná samkomulagi þar um. Þar tel ég að við séum í betri stöðu vegna þeirrar sérstöðu sem að við erum í að makríllinn er að ganga í meira mæli inní okkar lögsögu og skapa þannig meiri gjaldeyristekjur fyrir okkur með auknum veiðum okkar á honum. Ef við hefðum verið komin inn í Evrópusambandið áður en makríllinn hefði verið farinn að ganga í þessu magni inn í okkar lögsögu þá værum við ekki að horfa á Íslensk skip veiða makrílinn fyrir framan bæjardyrnar hjá okkur. Þá stæðum við frammi fyrir því að vera með örlítið brot af þeim veiðiheimildum sem að við getum þó veitt í dag. Þar værum við smábátasjómenn í þeirri stöðu að þurfa að horfa á þennan fisk synda með ströndum landsins og sópa í sig æti og gætum ekkert gert í þeim efnum til þess að reyna að veiða þennan fisk.

• Orðin varðveisla auðlinda eru skýrð vítt og ná ekki aðeins til reglna um leyfilegan hámarksafla og tæknilegar verndarráðstafanir heldur einnig til reglna um markaðsmál og skiptingu kvóta milli aðildarríkjanna og fleiri atriða. Af því leiðir að aðildarríkin fara ekki með sjálfstætt vald á þessu sviði og nálægðarreglan gildir ekki.

• Samkvæmt ákvæðum sambandsréttarins hefur sambandið eitt vald til að vera í fyrirsvari og gera þjóðréttarsamninga við ríki utan þess, hvort sem um er að ræða rétt aðildarríkja sambandsins til fiskveiða í lögsögu þriðju ríkja eða rétt þriðju ríkja til veiða í lögsögu sambandsins.

• Þessu til viðbótar fer sambandið með vald til að gera samninga um alþjóðleg hafsvæði. Aðildarríkin fara almennt ekki með umræddar heimildir eftir inngöngu í sambandið.

Engar varanlegar undanþágur 

• Skoðun nokkurra helstu aðildarsamninga leiðir í ljós að nýjum aðildarríkjum hefur ekki tekist að fá varanlegar undanþágur frá hinni sameiginlegu stefnu Evrópusambandsins í fiskimálum þrátt fyrir tilraunir í þá átt.

• Sú staðreynd að stofnunum sambandsins hefur verið falið víðtækt vald til lagasetningar á tilteknu sviði útilokar að jafnaði vald aðildarríkjanna að sama skapi. Það leiðir því af almennum reglum sambandsréttar að lagasetningarvald um sjávarútveg er hjá sambandinu en ekki aðildarríkjunum en telja verður að þau hafi afsalað sér rétti til að setja reglur á þessu sviði, a.m.k. í öllum aðalatriðum. Varðveisla líffræðilegra auðlinda fellur undir óskiptar valdheimildir ESB. Orðasambandið, varðveisla líffræðilegra auðlinda er hins vegar túlkað vítt og nær t.d. til reglna um leyfilega hámarksafla, tæknilegra verndarráðstafana og skiptingu kvóta milli aðildarríkjanna.

Allir við sama borð og ESB ræður í sjávarútvegsmálum

• Ástæðan er einfaldlega sú að öll aðildarríkin eiga að mati Evrópusambandsins að sitja við sama borð. Með öðrum orðum eiga leikreglurnar að vera þær sömu fyrir þau öll. Það á auðvitað alveg sérstaklega við um málaflokka þar sem tekin hefur verið upp sameiginleg stefna og sambandið fer að verulegu leyti eitt með vald eins og í landbúnaðar- og fiskveiðimálum.

• Niðurstaða: Umræddur málaflokkur er í aðalatriðum á valdi ESB.

(Endurbirt frá 29. mars 2014)

Páfinn segir ESB-löndin týnd í eigin heimi

Það er nú fróðlegt að rifja upp ummæli Frans páfa þegar hann ávarpaði ESB-þingið í Strassborg í Frakklandi fyrir áramót. Páfa var þá tíðrætt um tvö megin vandamál sem ESB-ríkin hefðu ekki getið tekið almennilega á. Hið fyrra var atvinnuleysi ungs fólks og hið síðara var tengt straumi innflytjenda og flóttamanna til Evrópu.

Páfi sagði að ESB-ríkin (það eru jú þau sem aðallega eiga hér í hlut) yrðu að koma í veg fyrir að Miðjarðarhafið breyttist í risastóran kirkjugarð. Það yrði að taka betur á móti flóttamönnum með sameinuðu átaki. 

Atvinnuleysi ungs fólks er um 50 prósent í sumum ESB-ríkjunum. Slíkt ástand geti grafið undan stofnunum samfélagisns og lýðræðinu.

Sjá meðal annars hér á Eyjunni frá ávarpi páfa.

Sjá einnig hér í The Guardian.

Gefast upp á hræðsluáróðri ESB í Grikklandi

Útlit er fyrir sigur bandalags vinstri manna og græningja í þingkosningunum í Grikklandi að hálfum mánuði liðnum. Grikkir eru orðnir þreyttir á því að margra ára aðhaldsaðgerðir að ósk ESB, AGS og Seðlabanka ESB í samráði við grísk stjórnvöld hafa ekki skilað tilætluðum árangri. Enn er 25% atvinnuleysi í landinu og þrjár milljónir manna, tæplega þriðjungur þjóðarinnar, lifir undir fátæktarmörkum.

Áróður ESB-forystunnar og sumra grískra stjórnmálamanna um að Grikkir yrðu neyddir til að yfirgefa evruna ef Syriza, bandalag vinstri manna og græningja, ynni kosningarnar og kæmi í framkvæmd stefnumálum sínum um að draga úr aðhaldi í opinberum fjármálum. Hræðsluáróðurinn gengur út á að allt fari á verri veg ef vinstragræna bandalagið vinnur. Grikkir eru hins vegar orðnir það þreyttir á því hrikalega ástandi sem verið hefur í landinu eftir fjármálahrunið að áróður af þessu tagi bítur ekki lengur. Hann virðist þvert á móti hafa öfug áhrif og laða ýmsa hægfara kjósendur að samtökunum í þetta sinn. Þessir kjósendur eru einnig óánægðir með það sem þeir telja vera afskipti forystumanna ESB-ríkja af kosningunum í landinu.

Það eru tvær vikur til kosninga. Þótt margt geti gerst á þeim tíma gera margir stjórnmálaskýrendur í Grikklandi ráð fyrir því að VG-bandalagið muni halda forystu sinni. Sigri samtökin í kosningunum verður fróðlegt að fylgjast með því hvort þeim takist að koma stefnumálum sínum í framkvæmd og hver viðbrögð ESB-forystunnar verða þá. 

Sjá nánar um þetta meðal annars hér (RUV) og hér (Guardian/Observer).

 

 

Skiptir einhverju máli hvaða skoðun ESB hefur á þessu?

Eigum við að láta það okkur einhverju skipta hvaða skoðaun ESB hefur á því hvort við drögum umsókn um aðild að ESB til baka eða ekki? Er það ekki skoðun okkar sjálfra á aðild sem skiptir meginmáli?

Svo er sagt frá í mbl.is:

 

Fram­haldið al­farið í hönd­um Íslands

AFP

 

Evr­ópu­sam­bandið ger­ir enga at­huga­semd við það taki ís­lensk stjórn­völd ákvörðun um að draga form­lega til baka um­sókn Íslands um inn­göngu í sam­bandið. Það sé al­farið ákvörðun Íslands. Landið verði eft­ir sem áður mik­il­væg­ur sam­starfsaðili Evr­ópu­sam­bands­ins í gegn­um samn­ing­inn um Evr­ópska efna­hags­svæðið, Schengen-sam­starfið og í Norður­skauts­mál­um.

„Hvort sem Ísland ákveður að halda áfram aðild­ar­viðræðunum eða draga til baka aðild­ar­um­sókn­ina væri það ákvörðun sem er ein­göngu Íslands að taka. Hver sem niðurstaðan kann að verða verður Ísland áfram mik­il­væg­ur sam­starfsaðili Evr­ópu­sam­bands­ins í gegn­um þátt­töku lands­ins í samn­ingn­um um Evr­ópska efna­hags­svæðið, apild þess að Schengen-svæðinu sem og í gegn­um sam­vinnu í mál­efn­um Norður­slóða,“ seg­ir í svari til mbl.is frá stækk­un­ar­deild fram­kvæmda­stjórn­ar Evr­ópu­sam­bands­ins.

Sig­mund­ur Davíð Gunn­laugs­son for­sæt­is­ráðherra lýsti því yfir á sunnu­dag­inn að von væri á þings­álykt­un­ar­til­lögu á Alþingi þess efn­is að um­sókn­in um inn­göngu í Evr­ópu­sam­bandið verði dreg­in til baka. Gunn­ar Bragi Sveins­son ut­an­rík­is­ráðherra seg­ir ekki liggja ná­kvæm­lega fyr­ir hvenær til­lag­an komi fram en vilji hans í mál­inu sé skýr.

Framhaldið í höndum Íslands

Ísland frjálst utan ESB

Það að Ísland er umsóknarríki að ESB veitir ESB rétt til ýmissa afskipta af innanríkismálum hér á landi svo sem að vera hér með sérstakan sendiherra og reka áróðursskrifstofu eins og Evrópustofu sem annars væri ekki heimilt.

Þetta er meðal þess sem fram kemur í grein sem Jón Bjarnason, formaður Heimssýnar, ritar og er birt í Morgunblaðinu í dag.

Greinin er birt hér í  heild:

 

Eitt af loforðum ríkisstjórnarflokkanna, Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks, var að afturkalla beiðni fyrrverandi ríkisstjórnar um aðild Íslands að Evrópusambandinu. Í skýrslu sem Hagfræðistofnun Háskólans vann á síðastliðnu ári var í raun staðfest það sem talsmenn ESB höfðu alltaf sagt að Ísland gæti ekki fengið neinar varanlegar undanþágur frá lögum og regluverki ESB. Einungis gæti verið um tímabundna aðlögun að ræða í einstaka tilvikum.

Úr handbók stækkunarferils ESB

Evrópusambandið hefur orðað sína hlið málsins skýrt frá byrjun:

»Í fyrsta lagi er mikilvægt að undirstrika það að hugtakið samningaviðræður getur verið misvísandi. Aðildarviðræður snúast um skilyrði fyrir og tímasetningar á upptöku umsóknarlands á reglum ESB, framkvæmd þeirra og beitingu - sem fylla 100 þúsund blaðsíður. Um þessar reglur... verður ekki samið.«

([1] »First, it is important to underline that the term »negotiation« can be misleading. Accession negotiations focus on the conditions and timing of the candidate's adoption, implementation and application of EU rules - some 100,000 pages of them. And these rules... are not negotiable.« (Sjá: http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/publication/enl-understand_en.pdf)

Sáttmálar, lög og reglur Evrópusambandsins liggja fyrir og þeim getur litla Ísland að sjálfsögðu ekki breytt. Málið snýst því eingöngu um spurninguna: Vilt þú að Ísland gangi í ESB eða ekki?

Bjölluati í Brussel er lokið

Menn geta brugðið fyrir sig fávisku þegar þeir samþykktu beiðnina um aðild að ESB 16. júlí 2009. Í einfeldni héldu sumir að hægt væri að »kíkja í pakkann«, »hringja dyrabjöllunni í Brussel« svona til að athuga hvað væri í matinn. Nú geta þeir það ekki lengur. »Matseðill« ESB liggur fyrir og er öllum opinber eins og hann hefur reyndar ávallt verið.

Að vera áfram umsóknarríki veitir ESB rétt til ýmissa afskipta af innanríkismálum svo sem að vera hér með sérstakan sendiherra og reka áróðursskrifstofu eins og Evrópustofu sem annars væri ekki heimilt.

Meðan umsóknin liggur inni hefur aðildarviðræðum ekki verið hætt.

Þetta vafðist ekki fyrir landsfundarfulltrúum Sjálfstæðisflokksins á síðasta landsfundi 21.-24. febrúar 2013 í aðdraganda alþingiskosninga. En þá var ályktað mjög afdráttarlaust um að hætta aðlögunarviðræðum við ESB og loka Evrópustofu, áróðursmiðstöð sambandsins hér á landi. Orðrétt segir:

»Landsfundurinn mótmælir íhlutun sendiherra Evrópusambandsins á Íslandi í stjórnmálaumræðu þjóðarinnar og telur óhæfu að stækkunardeild ESB haldi úti starfsemi hér þar sem lagst er á sveif með einu stjórnmálaafli gegn öðrum. Evrópusambandinu verði gert að loka kynningarskrifstofu þess hér.«

 

Ákvæði stjórnarsáttmálans í þessu máli eru í samræmi við landsfundarsamþykktir beggja ríkisstjórnarflokkanna og ber að fylgja eftir.

Ríkisstjórnin standi við loforð sín

Þingmál um afturköllun umsóknarinnar er á málaskrá ríkisstjórnarinnar. Tillaga þess efnis var einnig lögð fram á síðasta þingi en hlaut ekki endanlega afgreiðslu. Hinsvegar var hún ítarlega rædd bæði á þingi og í utanríkismálanefnd og fjöldi umsagna barst.

Það má því segja að öll gögn liggi fyrir til skjótrar afgreiðslu málsins á Alþingi.

Nýlegar yfirlýsingar forsætisráðherra, utanríkisráðherra og formanns utanríkismálanefndar staðfesta að ríkisstjórnin muni nú á allra næstu dögum leggja tillöguna á ný fyrir Alþingi í samræmi við stefnu og loforð beggja ríkisstjórnarflokkanna:

»Hafi verið tilefni til þess að draga umsóknina til baka á síðasta ári hafa þeir atburðir og þróun sem átt hefur sér stað síðan orðið til þess að styrkja þá afstöðu að Ísland eigi ekki að hafa formlega stöðu umsóknarríkis,« sagði Birgir Ármannsson, formaður utanríkismálanefndar, í viðtali við Morgunblaðið 5. janúar síðastliðinn.

Brýnt að afturkalla ESB-umsóknina formlega

Óprúttin ESB-sinnuð ríkisstjórn getur virt lýðræðið að vettugi og sett aðildarferlið á fullt á ný hvenær sem er. Það getur hún gert án atbeina þjóðarinnar eins og raunin var í ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna vorið 2009.

Þess vegna verður að afturkalla núverandi umsókn. Þar með verði tryggt að nýtt aðildarferli verði ekki hafið nema með nýrri umsókn og að fengnum skýrum vilja þjóðarinnar til inngöngu í Evrópusambandið, sem vonandi verður aldrei.