Ragnar Arnalds - minning

Sigurður Þórðarson ritar fyrir hönd Heimssýnar

 

Sagt er að skipta megi fólki í tvo hópa; þá sem vaxa í viðkynningu og hina. Ragnar Arnalds, sá sem við kveðjum hér í hinsta sinn, bar með sér háttvísi og velvild til allra í fyrstu viðkynningu, engu að síður er hann að mati þeirra sem þekktu hann best í fyrrnefnda hópnum.

Strax á menntaskólaárum sínum í MR lét Ragnar mikið að sér kveða í pólitískri umræðu. Þjóðvarnarflokkurinn og málgagn hans Frjáls þjóð var hans fyrsti vettvangur. Hann þótti lipur penni en ekki síst rökfastur ræðumaður, þannig að eftir því var tekið. Það var herlaust Ísland og útfærsla landhelginnar sem áttu hug hans allan. Árið 1962 er Ragnar ritstjóri Frjálsrar þjóðar. Um það leyti kom Jónas Árnason að máli við Ragnar og bað hann að koma með sér í fundaherferð um land allt, til að berjast fyrir þeim málum sem brunnu á þeim Ragnari, sem fyrr er getið. Ragnar tók þessari áskorun en sinnti þó jafnframt ritstörfum, enda sló hjartað hratt í okkar unga manni. Svo mikill rómur var gerður að fundaherferð þeirra félaga að Ragnari var boðið fyrsta sæti á lista Alþýðubandalagsins í Norðurlandskjördæmi vestra, þar sem hann náði kjöri árið 1963, þá næstyngstur þingmanna sem kjörnir höfðu verið á Alþingi. Sjálfur átti ég því láni að fagna að vera nemandi Ragnars í stærðfræði fyrsta árið sem hann kenndi við Gagnfræðaskóla Vesturbæjar. Þessi tilviljun réð kannski nokkru um að löngu síðar, fyrir áeggjan Ragnars, kynnti ég mér sjálfstæðisbaráttuna og ákvað strax að leggja henni mitt lið.

Að loknum farsælum 32 ára ferli sem atvinnustjórnmálamaður ákvað Ragnar að sinna hugðarefnum sínum utan Alþingis en þar var af fjölmörgu að taka á sviði stjórnmála, lista og menningar. Ný fullveldisbarátta var framundan og þá var Ragnar Arnalds ekki fjarri vettvangi. Þann 27. júní 2002 hafði Ragnar forgöngu um að stofna Heimssýn, hreyfingu sjálfstæðissinna í Evrópumálum. Hreyfingin er þverpólitísk samtök fólks sem vill að Ísland haldi sjálfstæði sínu fyrir utan Evrópusambandið, sem er tollamúrabandalag sem reynir að skipta á aðgangi að mörkuðum gegn aðgengi að auðlindum.
Á Íslandi býr fámenn þjóð sem ólíkt Evrópusambandinu býr að umtalsverðum auðlindum í hafi auk landgæða. Það var hvalreki fyrir Heimssýn að Ragnar Arnalds skyldi leiða félagið í upphafi enda hafði hann yfirburðaþekkingu á tollasamningum, t.a.m. vegna aðkomu sinnar að bókun 6; sem hélt aftur af tollum á sjávarafurðum til ESB, og síðar sem fjármálaráðherra. Á forystuárum sínum hjá Heimssýn hafði Ragnar forgöngu um að flytja til landsins fræðimenn á sviði þjóðaréttar og fjármála sem dýpkuðu þekkingu okkar og skilning á því hvað í húfi væri. Meðal þeirra má nefna formann samninganefndar Norðmanna, sem tvisvar sóttu um aðild að ESB, en þjóðin hafnaði aðildinni jafnoft. Hann skýrði skilmerkilega hvaða hætta felst í því að afhenda ESB fiskveiðilögsöguna til eignar, þó við gætum fengið aðlögunar- og umþóttunartíma. Það var Ragnar Arnalds sem valdi félaginu nafnið Heimssýn. Skýring á nafninu kemur fram í fyrstu yfirlýsingu félagsins, sem birt var í öllum helstu prentmiðlum landsins:

Íslendingar hafa á tæpri öld fest sig í sessi sem sjálfstæð þjóð með öflugt atvinnu- og menningarlíf þar sem velferð þegnanna er tryggð. Einstakur árangur fámennrar þjóðar væri óhugsandi nema fyrir það afl sem felst í sjálfstæðinu. Við undirrituð leggjum áherslu á vinsamleg samskipti og víðtæka samvinnu við aðrar þjóðir í Evrópu og heiminum öllum en teljum það ekki samrýmast hagsmunum Íslendinga að gerast aðilar að Evrópusambandinu. Við hvetjum til opinnar umræðu um Evrópu- og alþjóðasamstarf á þessum grunni og höfum stofnað samtök sem bera heitið Heimssýn, hreyfing sjálfstæðissinna í Evrópumálum.

 

Við félagar Ragnars og sporgöngumenn í Heimssýn lútum höfði af virðingu og þakklæti fyrir vináttu hans og óeigingjarnt starf í þágu íslensku þjóðarinnar. Nú er skarð fyrir skildi í sjálfstæðisbaráttu Íslands. Við söknum hans sárt, en meiri er missir lífsförunautar hans Hallveigar Thorlacius, barna þeirra og barnabarna. Stjórn Heimssýnar sendir þeim öllum okkar innilegustu samúðaróskir og biður þeim blessunar.

 

Í leikskólanum

Hjörtur ræðir Evrópumál af skynsemi, sem fyrr.  Hann rifjar upp að hinn pólitíski ómöguleiki er ekki séríslensk hugmynd.  Á sínum tíma lýsti Evrópuþingið áhyggjum sínum af því að ríkisstjórn Íslands væri klofin í afstöðu sinni til innlimunar Íslands í Evrópusambandið.

Núna er ríkissjórnin ekki lengur klofin, hún er einhuga um að ganga ekki inn.  Hvernig halda menn að umsókn frá Íslandi yrði tekið við slíkar aðstæður?

 

http://fullveldi.is/?p=19440&fbclid=IwAR18kTI2eHrOE-G9HOwZtmXXEiO_CikpE_bx8rIMAtR76vQ0i9380w-e-Fk

Farið yfir málin á Sögu

 

Farið var yfir nokkur atriði í Evrópumálum á Útvarpi sögu í dag

https://www.utvarpsaga.is/stridid-i-ukrainu-afjupar-vilja-evropusambandins-til-thess-ad-verda-herveldi/

Kveðja til Norðmanna

Fyrir 50 árum gerðist sá sögulegi atburður að Norðmenn afþökkuðu innlimun í Evrópubandalagið í þjóðaratkvæðagreiðslu.  Meirihlutinn þann 25. september 1972 var frekar naumur, en ekki fer milli mála að yfirgnæfandi meirihluti Norðmanna mundi afþakka innlimun ef kosið væri í dag.  Það má segja að hurð hafi skollið nærri hælum árið 1972, og reyndar aftur 1994.  Það minnir okkur á að það er ekki rétt að nýta tímabundnar annarlegar aðstæður í samfélaginu til að ná fram niðurstöðu í atkvæðagreiðslu sem kollvarpar stjórnskipun til ófyrirsjáanlegrar framtíðar.  Það skulum við kalla svindl.

   

Heimssýn sendi Norðmönnum kveðju á myndbandi.  Hér fer texti hennar:

 

Faller Norge, da faller Island.  Hvis Island faller, da faller Norge. 

Det er ikke sikkert det er sant, men vi önsker ikke aa overpröve det.  I de seneste aarene har vi paa Island kjempet kontinuerlig mot overföring av statsmakt til Europaunionen.  Först i aarene etter 2009 da islands daværende regjering önsket medlemskap og deretter i kampen mot energiunionen og ACER.  I bakgrunnen har vi saa en voksende kamp mot EÖS sem er I ferd med aa bli en omvei inn i unionen, som vil alle kjenner.

I denne kampen har vi paa Island hatt en ubeskrivelig stötte fra Nei til EU I Norge.  Den kunnskapen som genereres I Norge flyter over til Island og gir et meget stort bidrag til aa löfte nivaaet til debatten og overbevise befolkningen om at medlemskap I EU og demokrati er uforenelige.

Vi har mye aa take vaare norske slektninger for.  Jeg gjör det naa.  Og jeg vil spesielt nevne Katherine Klevelend, Morten Harper, Peter Örebech og Magnar Nomedal.  Disse navn vil ikke bli glemt paa Island.    Hjertelig takk til alle dere andre ogsaa for stötte af forskjellig art igjennom aarene.

Vi gratulerer med femtiaarsdagen til seieren i 1972.  Vi gratulerer Nei til EU og hele Norges befolkning og önsker at demokratiet aldri vil falle, hverken i Norge eller paa Island.

  

Þá barnið finnur

 

Sagan geymir dæmi um ríki sem drukkna í eigin stjórnsýslu.  Þar verður kerfið svo stórt og flókið að framleiðslan stendur ekki undir því lengur og allt hrynur. Í upphafi þeirrar vegferðar styðja embættismenn iðulega stækkun kerfisins, en sumir fara svo að efast. EES-kerfið virðist vera að komast á það stig að innankerfisfólk er farið að efast.  Það er merki um að sjúkdómurinn sé ekki lengur á byrjunarstigi. 

Hjörtur segir meira frá þessu í Mogga. 

https://www.mbl.is/mogginn/bladid/innskraning/?redirect=%2Fmogginn%2Fbladid%2Fgrein%2F1817460%2F%3Ft%3D291990986&page_name=grein&grein_id=1817460