Ísland dregið fyrir EFTA-dómstól vegna réttinda launþega

Íslensk lög um réttindi launþega vegna veikinda og slysa ganga of langt að með eftirlitsstofnunar ESA  sem hefur kært íslenska ríkið. Um mánaðarmótin síðustu fór málið fyrir dómstól EFTA í Lúxembúrg og búist er við dómi í sumar.´

Samkvæmt íslenskum lögum eiga launþegar rétt á tveggja daga veikindafrí fyrir hvern mánuð í starfi. Þá eru í gildi lög hér sem kveða á um  tryggingar launþega við örorku og dauðsfall.

Íslensk yfirvöld hafa lagt áherslu á að erlendir launþegar sem starfa hér á landi njóti sömu réttinda og íslenskir launþegar.

ESA hefur stefnt íslenska ríkinu fyrir dómstól þar sem eftirlitsstofnunin lítur svo á að lög og reglur Evrópusambandsins leyfi ekki þau réttindi launþega sem íslensk lög kveða á um.

Hér er umfjöllun norska alþýðusambandsins um málið.

Icesave, siðferði og sjálfsvirðing

Það er ekki sannfærandi málflutningur að samþykkja beri Icesave-samninginn til að komast hjá áhættu. Samningurinn er ekki um hina eða þessa tiltekna upphæð sem menn hafa reiknað út miðað við ákveðnar aðstæður í efnahagsumhverfinu næstu ár (hvenær gerðist það annars síðast að hagspá rættist?). Samningurinn er skaðleysissamningur þar sem Íslendingar taka það á sig að tryggja breskum og hollenskum stjórnvöldum fullar endurheimtur þess fjár sem þau lögðu út fyrir Icesave-innistæðunum. Samningurinn snýst beinlínis um áhættu. Hvað ef kínverska bólan springur á endurgreiðslutímanum eða Grikkland, Írland eða Portúgal fara í greiðsluþrot? Meira þarf ekki til. Þá eru öll spil gefin upp á nýtt.

Ekki sé ég vitið í því að taka tæplega 700 milljarða áhættu í þeirri von að fá hugsanlega möguleika á lánafyrirgreiðslu sem hugsanlega leiðir til fjárfestinga sem hugsanlega kunna að vera nægilega þjóðhagslega arðbærar til að standa undir kostnaðinum af samkomulaginu, hver sem hann kann að verða.

Vissulega fylgir því líka áhætta að hafna en sá valkostur hefur þó þann kost að við höldum frekar sjálfsvirðingunni sem þjóð og eigum möguleika á að verja okkur fyrir dómi.

Kreppan er ekki fyrst og fremst fjárhagleg heldur siðferðileg. Búsifjarnar sem við höfum orðið fyrir eru ekki þyngri en svo að við erum enn meðal 20 efstu þjóða á lífskjaralista SÞ og á sama róli og Danir og Þjóðverjar hvað varðar þjóðarframleiðslu á mann. Það er ekki kjaraskerðingin sem við höfum orðið fyrir sem er óbærileg heldur er það óásættanlegt að því sem við höfum tapað höfum við tapað í fjárhættuspili sem við vissum ekki að við værum þáttakendur í og þar sem sumir höfðu stórkostlega rangt við.

Á Íslandi þarf bætt siðferði. Góðu siðferði fylgir traust og traustið er undirstaða þess að menn þori að framkvæma. Vandinn er ekki ímyndarvandi frekar en vandi bankanna 2008 og viðfangsefnið er ekki að þoka lánshæfismati ríkisins upp um einn flokk með þokkalega útlítandi samningi heldur að leggja siðferðisgrunn en siðferðisgrunnur hvílir á meginreglum og sjálfsvirðingu.

Það er ekki leið til endurreisnar að éta ælu fyrir peninga.

(Fengið af bloggi Hans Haraldssonar).

Íslandi boðið aðlögunarfé

Strax í fyrstu málsgrein nefndarálits Evrópuþingsins um þróun viðræðna við Ísland er tekið fram að til boða stendur fjármagn til að innleiða lög og reglur ESB samhliða viðræðu. Eins og þar segir ,,adding Iceland to the list of countries eligible for EU pre-accession aid to help applicant countries come into line with the body of European law."

Evrópusambandið lítur á Ísland sem stökkpall á norðurslóðir. Í texta nefndarinnar segir

Considers that Iceland's accession to the EU would enhance the Union's prospects of playing a more active and constructive role in Northern Europe and in the Arctic, contributing to multilateral governance and sustainable policy solutions in the region; regards positively Iceland's participation in the Nordic Council as well as in the EU's Northern Dimension Policy, the Barents Euro-Arctic Council and the Arctic Council, which is the main multilateral forum for cooperation in the Arctic; believes that Iceland's accession to the EU would further anchor the European presence in the Arctic Council.

Til að Ísland komist sem fyrst inn í Evrópusambandið leggur þingnefndin til að sambandið og íslensk stjórnvöld setji fjármuni til að ,,kynna" kosti Evrópusambandsins fyrir Íslendingum.

Höfðingjaþjónkun Icesave-sinna

Þeir sem vilja að Íslendingar samþykki Icesave-samninginn í þjóðaratkvæði eftir viku eru nánast hættir umræðunni og reiða sig þess meir á auglýsingar til að telja almenningi trú um að hyggilegast sé að segja já 9. apríl. Líklega er það rétt mat hjá já-sinnum að umræðan var töpuð eftir ælu-rök Tryggva Þórs Herbertssonar.

Skilaboð auglýsinganna eru af tvennum toga. Hræðsluáróður, samanber hákarlaauglýsinguna, annars vegar og hins vegar höfðingjaþjónkun þar sem almenningi er sagt að þessi eða hinn merkismaðurinn segi já hljóti það að vera til fyrirmyndar.

Hængurinn er sá að fyrirsæturnar í höfðingjaauglýsingunum koma einkum úr þeim tveim starfsstéttum sem eru í hvað minnstum metum - stjórnmálamenn og fyrirtækjafólk.

Hræðsla og höfðingjaþjónkun eru ekki góðar ástæður til að segja já. 

Þjóðin segir nei 9. apríl.

(Tekið héðan.)

ESB-aðild lamar Möltu

Stjórnvöld í Möltu standa ráðþrota frammi fyrir flóttamönnum frá Líbíu sem flykkjast til eyjunnar vegna stríðsins. Maltversk stjórnvöld hafa beðið framkvæmdastjórn Evrópusambandsins að virkja neyðarheimildir til að flóttafólkið fái forgangmeðferð sem flóttamenn til ESB-landanna.

Yfirvöld í Brussel neita að verða við óskum Maltverja og segjast ætla að athuga hvernig mál þróast á næstunni.

Malta telur 400 þúsund íbúa og hefur gefið fullveldi sitt og forræði mála til Evrópusambandsins. Þegar neyðarástand skapast verða Maltverjar að bíða eftir ákvörðun frá Brussel áður en þeir geta sinnt þjóðarhagsmunum.

Hér er umfjöllun EU-observer.