Hvað fékkst fyrir peninginn?

Skýrsla segir að atvinnulíf á Íslandi hafi borgað um 10 milljarða til að framfylgja Evrópureglum um tiltekið mál sem segja má að sé undirflokkur í einum af mörgum málaflokkum sem hið svokallaða Evrópusamstarf snýst um.   Ýmsar spurningar vakna: 

Hvað fékkst fyrir þennan pening?                                

Hefði verið hægt að fá meira, eða jafnvel miklu meira fyrir sama pening með öðrum aðgerðum?

Hvað kosta allir hinir málaflokkarnir með hinum óteljandi undirflokkum?

Þegar stórt er spurt, verður oft fátt um svör.  Er það ásættanlegt?

https://vb.is/frettir/regluverk-evropusambandsins-hefur-kostad-islenskt-atvinnulif-98-milljarda-krona/

Kjarni máls I

Í orðaflaumi umræðunnar er alltaf gott að rifja upp kjarna máls.

Sumir biðja um að rannsakað sé hvað hitt og þetta í Evrópulöggjöf mundi þýða fyrir Ísland.  Hvað mætti og hvað ekki, hvað þyrfti að borga og hvernig styrk mætti fá „í staðinn“. 

Í flestum tilvikum skipta svörin litlu eða engu máli.   Evrópusambandið er nefnilega í þróun.  Sífellt koma ný lög og nýjar reglur og smáríki innan jafnt sem utan sambandsins hafa lítið um þau að segja.  Evrópusambandið stefnir að auknum samruna og ástæða er til að ætla að það muni ganga hraðar en fyrr, vegna þess að Bretar fóru.  Smáríki, sem þó hýsa 50 sinnum fleiri sálir en Ísland, ráða þar litlu. 

 

Grikkir

Fyrir stuttu bárust fréttir af dýru kexi á Spáni og á Ítalíu. Nú berast fregnir af því að súkkulaði sem heitir Toblerone sé miklu dýrara í stórmarkaði suður í Grikklandi en í Nettó í Reykjavík.  Nettó selur súkkulaðið á 248 krónur, en í kaupfélaginu í Grikklandi kostar eins stykki um 320 krónur.  Sagt er að í annarri búð í Reykjavík sé þetta sama súkkulaði enn ódýrara. 

Ætli það fjölgi ekki í félaginu í Evrópusambandinu sem vill taka upp íslenskar krónur þegar þetta spyrst út?

 

https://www.facebook.com/groups/heimssyn  

Svíar

Ólík þróun í Noregi og Svíþjóð undanfarna áratugi hefur orðið ýmsum umhugsunarefni.  Óhætt er að fullyrða að heimsendaspár aðildarsinna í baráttunni fyrir kosningarnar um aðild að Evrópusambandinu árið 1994 hafi ekki gengið eftir.   Hvað Svía varðar er auðvitað ekki hægt að útiloka að samdráttur hefði orðið enn meiri ef þeir hefðu kosið að standa utan sambandsins, eins og Norðmenn.  Það verður þó að teljast ólíkegt. 

Spyrji menn hvað valdi samdrættinum í Svíþjóð frá því landið gekk í Evrópusambandið verður fátt um svör.  Það er þó ljóst að miklir fjármunir streyma stöðugt frá Svíþjóð til Evrópusambandsins.  Sá nettóstraumur nam um 2,5 milljörðum evra í fyrra, sbr. hjálagða skýrslu.  Það má sinna mörgum arðbærum verkefnum fyrir slíka upphæð.  Þá er ótalin vinnan sem fylgir því að reka samfélag sem þarf að fylgja öllum reglum Evrópusambandsins, til viðbótar við heimagerðar reglur.  Fyrir rúmum áratug síðan rúmuðust Evrópureglurnar á 100.000 síðum, en eitthvað hefur sú tala hækkað síðan þá.  Það er ekki erfitt að trúa því að kostnaðurinn við að sinna kerfinu sé mun meiri en beinar greiðslur Svía til Evrópusambandsins.  Safnast þegar saman kemur.

 

https://www.iwkoeln.de/fileadmin/user_upload/Studien/Report/PDF/2022/IW-Report_2022-Wer-finanziert-die-EU.pdf

Svíar og Norðmenn

Fyrir tæpum 3 áratugum stóð til að koma Noregi og Svíþjóð inn í Evrópusambandið. Svíar kusu sig inn, en Norðmenn ekki. Kosningabaráttan var á köflum skrautleg. Ekki skorti dómsdagsspár aðildarsinna, ef innlimun í bandalagið yrði ekki samþykkt, í báðum löndum. Í Svíþjóð bar á þeirri skoðun að mikilvægt væri að Evrópusambandið nyti leiðsagnar Svía í framtíðinni og því væri samfélagsleg skylda Svía að ganga í bandalagið. Í Noregi var sú skoðun hins vegar algeng að Evrópusambandið mundi lítið hlusta á smáþjóðir úti á hjara veraldar, sama hvað þær hefðu að segja.

Myndin sem birtist á Fasbókarsíðu Heimssýnar sýnir landsframleiðslu á íbúa í báðum þessum löndum, þegar Svíar gengu bandalaginu á hönd, en Norðmenn urðu eftir „úti í kuldanum“. Til samanburðar eru tölur frá því í fyrra. Ekki fer á milli mála að straumur gulls í vasa Norðmanna hefur aukist mjög mikið, eða um 303%. Mun minna hefur breyst í Svíþjóð, þar er aukningin bara 84%, sem er engin raunaukning. Það er auðvitað fráleitt að halda því fram að aðild að Evrópusambandinu sé eina breytistærðin sem skýrir þennan mun, en það verður þó ekki framhjá því horft að á þeim tæpum þremur áratugum sem liðnir eru frá því sambandið gleypti Svía hafa miklir fjármunir runnið úr sameiginlegum sjóðum Svía í fjárhirslur höfðingjanna í Brussel – mikið umfram það sem ratað hefur til baka til Svíþjóðar.

Ólíkt því sem sumir á Íslandi virðast halda, þá er það ekki markmið Evrópusambandsins að styrkja ríkar smáþjóðir. Hlutverk hinna ríku smáþjóða er að borga.

https://www.facebook.com/groups/heimssyn

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn afhendir þessi gögn. Upphæðir eru ekki núvirtar.

Norðmenn

Óhætt er að segja að Norðmönnum hafi farnast þokkalega í gegnum tíðina. Þjóðin hefur hafnað innlimun í Evrópusambandið tvisvar.  Í bæði skiptin var hótað eldi og brennisteini ef ekki yrði gengið inn, enn það gekk auðvitað ekki eftir. 

 

Systursamtök Heimssýnar í Noregi reka ágætan vef sem rétt er að vekja athygli á. Þar er margt ágætt til að lesa um helgar. 

 

https://neitileu.no/

 

Svo minnum við á það er hægt að gerast áskrifandi að Heimssýn á Fasbók, en það kostar vitaskuld ekki neitt.

 

https://www.facebook.com/groups/heimssyn