Enda er ekki allt talið

Stöldrum við hið evrópska peningatré vísindanna.   Hlutverk vísindasjóða Evrópusambandsins er að innheimta fé hjá aðildarlöndunum og úthluta til stofnana sem fást við rannsóknir.  Ekki verður hjá því komist að sú umsýsla kosti nokkurt fé.  En þá er ekki allt talið, því drjúgur hluti kostnaðarins við úthlutunina kemur hvergi fram í bókhaldi sambandsins og útibúum þess. 

Í upphafi eru viðfangsefnin skilgreind.  Embættismenn bandalagsins vinna að því í samvinnu við embættismenn aðildarlanda.  Vísindamenn koma vitaskuld að því starfi, enda er á þeim þrýstingur að skrifa viðfangsefni sín „inn í“ opinberar áætlanir.  Stór hluti þeirrar vinnu kemur aðeins fram í bókhaldi ráðuneyta og stofnana, ekki í bókhaldi Evrópusambandsins.   Þá kemur að umsóknaferlinu sjálfu.  Þar hafa embættismenn stofnana og ráðuneyta hlutverk, en mest er þó vinna vísindamannanna sem skrifa umsóknir í gríð og erg.  Þar eru ótal vinnustundir sem aðeins koma fram í bókhaldi rannsóknastofnana, ef þær koma nokkurs staðar fram.  Sá biti er stór, því aðeins lítill hluti umsókna hlýtur styrk.  Stór meirihluti umsókna fer í ruslið og vinna þeirra sem að þeim stóðu fer oft fyrir lítið.  

Rannsóknir í kerfi af þessu tagi geta reynst dýrar ef allt er talið, enda fer því fjarri að allt sé talið.

Sá hnútur sem traustast vér bindum

Fyrir þremur áratugum var gerður samningur um svokallað fjórfrelsi.  Annar aðilinn var Evrópusambandið og hinn aðilinn voru nokkur ríki Evrópu sem ekki voru í Evrópusambandinu, en höfðu með sér bandalag um fríverslun.  Evrópusambandið vildi fá að dæma í álitamálum, en það þótti þeim sem ekki voru í því liði algerlega ótækt. 

Upp úr því kom hið svokallaða tveggja stoða kerfi.  Tveggja stoða kerfið átti að takmarka völd Evrópusambandsins í löndum sem ekki voru í því sambandi.  Lítill vafi er á að það fyrirkomulag hafi komið sér betur en einnar stoðar Evrópusambandskerfi, þegar að því kom að úrskurða um greiðsluskyldu íslenska ríkisins í Icesave-málinu.

En bókfellið velkist og þeir hnútar sem traustast eru bundnir rakna á endanum.   Molnað hefur undan tveggja stoða kerfinu og það stefnir í að önnur stoðin muni á endanum hverfa.  Eftir stendur Evrópusambandið með öll völd.   Allt ber það að sama brunni, eins og Hjörtur J. Guðmundsson bendir réttilega á í hjálagðri grein. 

Það verður að koma samskiptum Íslands við lönd Evrópusambandsins í ásættanlegan farveg, sem hlýtur að vera víðtækur fríverslunarsamningur, en ekki stjórnlaust framsal á ríkisvaldi.

https://www.fullveldi.is/?p=5851

Peningatréð

Fréttir berast af því að Bretar taki á ný fullan þátt í rannsóknaáætlunum Evrópusambandins.  Allar eru þær fréttir undarlegar, að því leyti að látið er að því liggja að vísindasjóðir Evrópusambandsins stundi einhvers konar peningaframleiðslu í þágu vísindarannsókna.  Það er vitaksuld ekki svoleiðis, sjóðirnir stunda nefnilega millifærslu á opinberu fé, ekki framleiðslu.  

Bretar borga semsagt á ný í sjóðina og vísindamenn í Bretlandi geta á ný sótt um styrki í þessa sömu sjóði.  Fáum sögum fer af peningunum sem ekki runnu í sjóðina á meðan Bretar tóku út refsinguna fyrir að hlaupa burt.  Kannski fóru þeir í merkilegar rannsóknir sem ekki er sagt frá af einhverjum ástæðum.  Kannski fóru þeir í eitthvað allt annað sem bresk stjórnvöld töldu merkilegra.  Kannski var þeim öllum eytt í vitleysu.    Erfitt að að svara því, en hitt er víst að breskir vísindamenn gátu nýtt drjúgan tíma til rannsókna, sem annars hefði farið í að skrifa umsóknir til Evrópusambandsins.

Pylsureglan fyrir hæstarétti

Málflutningur um aðild Noregs að Evrópska orkusambandinu (ACER) stendur nú yfir í hæstarétti í Osló. Áhersla systursamtaka Heimssýnar, Nei til EU, er að Stórþinginu sé óheimilt að framselja valdið til Evrópusambandsins með einföldum meirihluta atkvæða.  Vörn norska ríkisins leggur á hinn bóginn áherslu á að valdaframsalið sé svo lítið að það sé í lagi að framselja það.

Málflutningur norska ríkisins minnir á pylsuregluna. Hún er sú að ef sneitt er nógu oft af pylsu klárast hún á endanum.  Skiptir þá engu þótt sneiðarnar séu þunnar, ef þær eru nógu margar.  Pylsan er fullveldið og Evrópusambandið fær sneiðarnar, eina í einu, með framsækinni túlkun á EES-samningnum.

Hæstiréttur Noregs þarf að taka afstöðu til sannleiksgildis málsháttarins „það eyðist sem af er tekið“. Ætli páskaeggjagerðarmenn utan af Íslandi verði kallaðir til vitnis?

https://neitileu.no/aktuelt/-staten-unnviker-realitetene

Ágjöf og net

Það er ágjöf á meginlandi Evrópu.  Verðbólga var til skamms tíma há, án þess að laun hækkuðu að ráði.  Orkumál eru í ólestri og atvinnulíf höktir víða, meðal annars í Þýskalandi.  Ástæður eru ýmsar, en ljóst er að stríðið við Rússa tekur í. 

Á erfiðum tímum eru stjórnvöld viðkvæmari en ella og freistast til að þagga niður í röddum sem þeim leiðast.  Evrópusambandið hefur því miður fetað sig í þá átt og ekki er séð fyrir endann á þeirri vegferð.

Eflaust mun einhvern tímann rofa til í Evrópusambandinu og Íslendingar munu njóta góðs af því, því betra er að hafa granna sem eru frjálsir og vel haldnir en svangir og ófrjálsir. 

Þá mun líka reyna á að menn muni eftir niðursveiflunni og freistist ekki að festa sig í neti sem mun fyrr eða síðar leiða til ófrelsis og fátæktar.

Íslandsmet í mótsögn?

Haft er í flimtingum að stjórnmálamenn á atkvæðaveiðum lofi í senn aukinni þjónustu og lægri sköttum, í trausti þess að margir kjósendur muni ekki sjá í því mótsögn.  Reyndar er ekki sjálfgefið að þar sé mótsögn, en það er annað mál. 

Það er á hinn bóginn fullkomin mótsögn falin í því að berjast fyrir niðurskurði á stjórnsýslukostnaði hins opinbera, því sem oft hefur verið nefnt „bákn“, og að óska þess að Íslendingar gangi í Evrópusambandið.  Sambandið krefst nefnilega stórfelldrar útþenslu á stjórnsýslu. 

Engu að síður veðja sumir stjórnmálamenn á hvort tveggja í senn, væntanlega í trausti þess að enginn bendi kjósendum á að keisarinn sé fatalaus.   Það skal ekki látið ógert, hvorki hér og nú, né heldur í ágætri grein Hjartar J. Guðmundssonar um málið.

https://www.visir.is/g/20232459410d/-stjornsysla-islands-er-litil-

Lestin brunar, hraðar, hraðar,

Hvarf Breta úr Evrópusambandinu hafði ýmis tækifæri í för með sér.  Bretar gátu sýnt að hægt var að lifa ágætu lífi utan sambandsins og Íslendingar gátu sýnt að vandræðalaust var að eiga góð samskipti og mikil viðskipti við ríki sem ekki væri í EES.  Í Evrópusambandinu sá menn að nú loksins væri hægt að herða á samrunaferlinu, en Bretar höfðu alltaf verið dragbítar við það verk.

Í hjálagðri grein er fjallað um þá sem vilja nýta þetta tækifæri Evrópusambandsins til að hraða lestinni sem allir, sem fylgjast með stjórnmálum, vissu að stefndi í átt að sambandsríki.  Í fyrstu umferð er stefnt á sameiningu í hermálum, utanríkismálum og að hluta til í skattamálum.  Hitt kemur svo seinna.  Allt hefur sinn tíma, en markmiðið er ljóst.  Það er eitt stórt og miðstýrt ríki.  

 

https://europeanconservative.com/articles/news/a-european-executive-federalists-plot-to-capitalise-off-eu-expansion-plans/

Dómsins lúðrar gullu

Sigurður Líndal, prófessor í lögum, formaður Hins íslenska bókmenntafélags og margt fleira er látinn.  Sigurður var fullveldissinni og tók í æsku þátt í baráttu fyrir lýðveldi á Íslandi af ákafa.  Hann var afar vel lesinn og eftir hann liggja mörg ritverk um lög og rétt, sögu Íslands og samfélagið.  Sigurður reyndist betri en enginn þegar tekist var á um Icesave um árið og hann gerði sér glögga grein fyrir að innan Evrópusambandsins yrðu Íslendingar áhrifalausir.   

Heimssýn vottar aðstandendum Sigurðar innilega samúð og þakkar honum störfin fyrir hönd komandi kynslóða Íslendinga.