Er stefnan eintóm blekking?

Sósíalistaflokkur Íslands hefur birt stefnu sína.  Hún er í mörgum köflum og í hverjum kafla eru fjölmargir liðir.  Sumir þættir í stefnunni stangast á við stefnu Evrópusambandsins og aðrir eru þess eðlis að þeim verður ekki komið í framkvæmd, nema Evrópusambandið vilji það, ef Ísland gengur í Evrópusambandið. 

Engu að siður er ekki stafkrókur um samband Íslands við Evrópusambandið í annars langri stefnu sem meðal annars fjallar um utanríkismál, lýðræði og auðlindir.

Að minnsta kosti tveir frambjóðendur sósíalista hafa séð sig knúna til að skrifa í blöðin til að biðja um að Ísland verði innlimað í Evrópusambandið.  Ef þeim verður að ósk sinni þarf ekki fara í grafgötur um hverju þeir munu svara þegar spurt verður hvers vegna stefnunni sé ekki fylgt:  "Evrópusambandið bannar það, við getum ekkert gert".  

 

Um hvað snýst málið?

Það er háttur sumra að hrópa "Ég vil líka" í hvert sinn þegar þeir sjá eitthvað sem þeim líkar vel í Evrópusambandinu.  Einn daginn er það ódýr brauðbiti í Grikklandi og annan daginn ódýr vínsopi í Portúgal.  Viljinn stendur vitaskuld til brauðsins og vínsins, ekki til þess að vinna fyrir laun bakarans og víngerðarmannsins í þessum löndum. Þó er þarna órjúfanlegt samhengi á milli.  

Aðild að Evrópusambandi snýst um hvernig eigi að velja þá sem ráða.  Á að gera það með kosningum öðru hverju, eða á að fela valdið í hendur nafnlausra manna í útlöndum sem eiga nákvæmlega ekkert undir vilja kjósenda á Íslandi og þurfa aldrei að skila því aftur.  

Hjörtur ræðir ýmis grundvallaratriði í nýrri grein á Vísi.  Hann segir m.a. réttilega:

Kæmi til þess að Ísland gengi í Evrópusambandið yrði vægi landsins þegar ákvarðanir væru teknar í ráðherraráði sambandsins, sem gjarnan er talið vera valdamesta stofnun þess, allajafna einungis um 0,08%

 

https://www.fullveldi.is/?p=10867

Á Seltjarnarnesi

verður fundað kl. 20 á mánudagskvöld.  Félagið heitir Frelsi og fullveldi og ekki ómerkari menn en sr. Geir í Reykholti og sr. Halldór í Holti tala fyrstir.  

Þar verður nú varla töluð vitleysan.

 

https://www.facebook.com/frelsiogfullveldi

Að fá einhverja aðra til að stjórna

"Ég held að það væri bara gott að fá einhverja aðra til að stjórna, þótt þeir séu líka kapítalistar, sko" segir Ása Lind Finnbogadóttir, kennari og frambjóðandi Sósíalistaflokksins á 17. mínútu hjálagðs þáttar á Samstöðinni.  

Ása Lind er greinilega búin að gefast upp á hefðbundnu lýðræði og gerist talsmaður þess sem margir kalla fasisma, og felst í því að framselja stjórnvaldið til embættismanna í útlöndum sem vísir eru til að vilja aldrei skila þvi aftur. 

Líklega er samherjum Ásu Lindar í flokknum ekki skemmt, en andstæðingar sósíalista hlæja upphátt. 

https://www.youtube.com/watch?v=gddPk2OdvvI

Vindhögg

Einn ákafasti talsmaður fullveldis Íslands síðustu ár er Arnar Þór Jónsson.  Arnar Þór er rökfastur og enginn froðusnakkur.  Sumir hafa horn í síðu Arnars Þórs, en það er áberandi að efnisleg gagnrýni á málflutning hans hefur jafnan verið hverfandi lítil. 

Einn af talsmönnum framsals fullveldis var fenginn í viðtal í Vísi um daginn. Um málflutning Arnars Þórs hafði hann það helst að segja að Arnar Þór legði aðra merkingu í orðið "djúpríki", en viðmælandinn sjálfur.  Ekki er að orðlengja að viðmælandinn, sem auk þess að vera á öndverðum meiði við Arnar Þór í fullveldismálum vinnur við félagsvísindi í háskóla, telur sjálfan sig hafa kennivald um rétta og ranga merkingu orða. 

Hann telur að Arnar Þór hafi misskilið eitthvað sem hann sjálfur hafi skilið. 

Arnar Þór hefur ekkert misskilið og lesendur hlægja upphátt þegar menn úti í bæ gefa sér kennivald að tilefnislausu. 

https://www.visir.is/g/20242643012d/formadur-lydraedisflokksins-sagdur-misbeita-samsaeriskenningu

 

 

Bjarni bilar ekki

Það eru hræringar í stjórnmálunum.  Af því tilefni er rétt að rifja upp að Bjarni Jónsson stóð sem klettur til að verjast ágjöf Evrópusambandsins þá tíð er hann var þingmaður VG.  Vont er að missa slíka menn úr valdastöðu.  

Annars er eftirtektarvert að Bjarni Jónsson er einn þeirra sem áttar sig á því að náttúruvernd verður best sinnt með því að Íslendingar verði fullvalda. 

 

 

 

Er ekki bara best að banna meira?

Ekki hefur farið framhjá neinum að Evrópusambandið hefur fært sig upp á skaftið þegar kemur að stjórn á opinberri umræðu.  Þeim sem reka samfélagsmiðla er hótað í bak og fyrir ef þeir gera ekki eins og sambandið segir og sumir fjölmiðlar eru beinlínis bannaðir með manni og mús. 

Það ætti því ekki að koma neinum á óvart að eini flokkurinn sem leggur áherslu á að að Ísland verði innlimað í Evrópusambandið kvarti yfir undanlátssemi gagnvart fólki með óheppilegar skoðanir. 

https://www.fullveldi.is/?p=64042

Sósíalistar og Evrópusambandið

Dulítil umræða hefur orðið um Evrópusambandið og tengsl Íslands við það á Fasbókarsvæði sósíalista.  

Það sem upp úr stendur þar og sósíalistar ættu að íhuga er

í fyrsta lagi að það er mjög undarleg leið til þess að færa Ísland í átt að sósíalisma að afhenda landið evrópsku stórkapítali.   

Í öðru lagi bendir Þórður Birgisson réttilega á að maður á aldrei að ganga í klúbb sem ekki er hægt að ganga úr aftur, vandræðalaust. 

 

Obb, obb, obb, Áslaug Arna

Haft er eftir Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur, ráðherra Sjálfstæðisflokks, að hún sé til viðræðu um þjóðaratkvæðagreiðslu um viðræður um inngöngu Íslands í Evrópusambandið.

Ef óvinsæl ríkisstjórn sem segist ekki vilja inn í Evrópusamband heldur þjóðaratkvæðagreiðslu um að hefja inngönguferli er viðbúið að allir hrekkjóttir menn, og andstæðingar stjórnarinnar, kjósi með, til að fá að sjá svipinn á Evrópusambandinu þegar sendiboðinn færir því fréttirnar um að ríkisstjórn Íslands vilji sækja um aðild, en vilji ekki ganga inn.  Í annað sinn.

Ríkisstjórn getur „rætt við“ hvern sem er án þess að fá til þess sérstakt umboð frá þjóðinni.  Hinar svokölluðu „aðildarviðræður“ eru á hinn bóginn ekki bara hefðbundnar viðræður heldur inngönguferli sem miðar að fullri aðild og felur í sér að löggjöf og stjórnsýslu er kollvarpað með miklum tilkostnaði og fyrirhöfn.   Enginn sækir um aðild að Evrópusambandinu nema ljóst sé að þar liggi að baki einlægur vilji stjórnvalda og ekki síst stór og varanlegur meirihluti þjóðarinnar.  Annað er út í bláinn. 

Það er erfitt að verjast þeirri hugsun að það sé einbeittur ásetningur sumra valdamanna í Sjálfstæðisflokknum að bíta það sem eftir er af fylgi af sér.

Feitur reikningur

Í torfkofagrein Hjartar sem fjallað var um á blogginu í gær er farið nokkrum orðum um kostnaðinn við EES og hugsanlegan hagnað af því fyrirkomulagi á samskiptum við Evrópusambandið. 

 

Kostnaður Íslendinga af EES er margþættur. 

Í fyrsta lagi er hinn beini kostnaður í formi greiðslna.  Hann er um 3 milljarðar á ári. Þær greiðslur eru kyndugar og segja má að í þeim felist mótsögn.  Tollfrelsi er ekki góð lýsing á viðskiptafyrirkomulagi þar sem annar aðilinn þarf að borga hinum 3 milljarða á ári í áskriftargjald, jafnvel þótt tollurinn sé fastagjald en ekki tengdur magni. 

Í öðru lagi er beinn kostnaður í formi gjalda á borð við losunarheimildir sem leggjast tiltölulega þungt á samgöngur við Ísland.  Undir þeim hatti er fyrirhuguð innheimta á vegabréfsáritun fyrir þá sem búa utan Schengenlands.  Mikið af því fé rennur í sjóði Evrópusambandsins. 

Í þriðja lagi er kostnaður stofnana og fyrirtækja við að gera það sem reglur sambandsins segja að þurfi að gera.  Reglurnar koma á færibandi.  Þeim fjölgar stjórnlaust og berast óháð því hvort þeirra sé þörf eða ekki. 

Í fjórða lagi eru hindranir á viðskiptum og viðskiptasamningum við lönd utan Evrópu vegna tæknilegra kvaða sem Evrópusambandið setur.  Þær kvaðir eru iðulega til að vernda iðnað á meginlandi Evrópu fyrir samkeppni.

Það er erfitt að setja tölur á síðustu þrjá liðina, en nokkuð ljóst er að um er að ræða tugi milljarða á ári. 

 

Á móti kemur hugsanlegur hagnaður af EES.  Eins og kemur fram í torfkofagrein Hjartar er hann frekar óljós.  Það er vel hugsanlegt að hann sé lítill sem enginn.  Já, lítill sem enginn.  Ekki varð tap af því að Bretar hættu í EES og ekki leiða viðskipti við Breta til kostnaðar af því tagi sem hér er upp talinn.  

 

Færi ekki vel á því að ný ríkisstjórn sem væntanlega verður mynduð í vetur tæki að sér að endurskoða fyrirkomulagið á samskiptum Íslands við það sem eftir er af Evrópusambandinu, t.d. með víðtæka fríverslun í huga?