Evra og hagstjórn

Þegar ríkisstjórnarflokkarnir og Samfylkingin samþykktu að ráðist yrði í byggingu Kárahnjúkavirkjunar og að álver skyldi rísa við Reyðarfjörð, lá fyrir að tímabundið rót myndi koma á íslenskt efnahagslíf. Á móti kom það mat manna að langtímaáhrif þessara framkvæmda á hagkerfið væru til góðs. Hagstjórnarvandinn jókst hins vegar til muna vegna hækkunar á lánshlutfalli Íbúðalánasjóðs og gríðarlegra útlána bankanna til íbúðakaupa. Sá hagstjórnarvandi sem glímt hefur verið við undanfarin misseri var því fyrirsjáanlegur og kom ekki á óvart. Seðlabankinn hefur borið hitann og þungann af þessum vanda og nokkuð hefur borið á gangrýni á ríkisvaldið og sveitarfélögin vegna þess að þau hafi ekki dregið úr útgjöldum sínum. Einnig hefur borið á þeirri hugmynd að hægt væri að leysa hagstjórnarvandann með því að taka upp evru.

Grein Illuga Gunnarssonar, hagfræðings, má lesa í heild á Vísi.is.

Skautað létt yfir staðreyndir

Margir þeir sem nú heimta evru í stað krónu gera sér ekki grein fyrir að Íslendingar uppfylla ekki skilyrðin fyrir upptöku evru og munu ekki gera það í fyrirsjáanlegri framtíð. Fyrir svo utan hitt að evran myndi verka eins og olía á verðbólgueldinn. Til þess að taka upp evru í tengslum við aðild að ESB þurfa ríki að uppfylla mörg skilyrði. Sum þeirra uppfyllir íslenskt efnahagslíf. En eitt þeirra er og verður torsóttast fyrir Íslendinga; þ. e. að um nokkurt skeið sé verðbólga hér ekki meiri en 1.5% yfir meðaltali verðbólgu í þeim þremur ríkjum ESB þar sem hún er minnst. Sú tala var 1.3% árið 2005. Einnig verður torsótt fyrir Ísland uppfylla það skilyrði að meðalvextir hér séu innan við 2% hærri en meðalvextir þeirra ríkja ESB þar sem þeir eru lægstir.

Umfjöllun Ragnars Arnalds, formanns Heimssýnar, um Evrópumálin má lesa í heild sinni á bloggsíðu hans.