Gætu Íslendingar sætt sig við viðvarandi fjöldaatvinnuleysi og skertan kaupmátt?

Undanfarið hafa ófáir hagfræðingar og aðrir bent á að ef við Íslendingar tækjum upp evruna þá yrði eina hagstjórnartækið, sem eftir yrði í landinu, útgjöld hins opinbera. Þeir sem kalla eftir því að tekin verði upp evra hljóta því að hafa óbilandi trú á því að hægt sé að treysta stjórnvöldum á hverjum tíma til að halda aftur af sér í útgjöldum þegar þannig árar og öfugt. Í það minnsta munu þeir verða að gera það hvort sem þeim mun líka betur eða verr ef evran yrði tekin upp hér á landi. Sjálfsagt hafa fáir evrusinnar gert sér grein fyrir þessu frekar en ýmsu öðru í æðibunuganginum við að reyna að troða Íslandi inn í Evrópusambandið með góðu eða illu.

Grein Hjartar J. Guðmundssonar má lesa í heild á bloggsíðu hans.

Vefþjóðviljinn fjallar um Evrópumálin

Annað slagið hefur skotið upp kollinum umræða um það hvort kasta beri krónunni og taka upp annan gjaldmiðil á Íslandi. Áður fyrr var einkum ræddur sá möguleiki að taka upp Bandaríkjadal og stundum heyrðust þær raddir að taka upp svissneskan franka. En eftir að evran kom til sögunnar hefur umræðan einkum snúist um hana. Um tvo kosti er að ræða varðandi evruna. Ganga í Evrópusambandið og gerast aðili að myntbandalaginu eða gera evruna að gjaldmiðli landsins án aðildar að myntbandalaginu og þá án nokkurs möguleika á að hafa áhrif á það.

Aðild að myntbandalaginu, og þar með Evrópusambandinu, er ekki beinlínis girnilegur kostur. Allt of margir fylgikvillar eru samfara aðild líkt og Vefþjóðviljinn hefur oft bent á. Sambandið er ólýðræðislegt, ógegnsætt, pólitísk elíta sambandsins ræður ríkjum og ríkin eru ósamstíga. Við það bætist að minni ríkin eru nær áhrifalaus sem mælir enn frekar gegn sambandsaðild Íslands. Valdamestu ríkin stjórna að mestu leyti því sem þau vilja stjórna í Evrópusambandinu. Þau eru jafnvel hætt að reyna að fara hljótt með það.

Greinina má lesa í heild á Vefþjóðviljanum.