Afturköllum ESB-umsóknina strax!

Ferlið og umræðan í kringum IPA-styrkina staðfestir tvískinnunginn í öllu ESB-ferlinu. Það sést á því að styrkirnir voru aðeins einn liður í því aðlögunferli sem umsóknin var. Framkvæmdastjórn ESB gerir sér grein fyrir því að Íslendingar vilja ekki gerast aðilar að ESB; þjóðin vill það ekki og ríkisstjórnin vill það ekki. Drögum því umsóknina hið snarasta til baka!

Þrátt fyrir þetta er upphafinn sami söngurinn og áður um að fyrst við viljum ekki þóknast ESB-leiðtogunum í einu og öllu þá höfum við lækkað í áliti á alþjóðavísu. Þessi söngur var kyrjaður fyrir Icesave-I, II og svo framvegis.

Við hlustum ekki á þessar úrtöluraddir vonsvikinna ESB-aðdáenda.

Höldum okkar striki!

Höldum Íslandi sjálfstæðu!

Sjálfstæðið er sívirk auðlind!

 

IPA-styrkirnir voru til að smyrja okkur inn í ESB

Fyrst vildu ESB-sinnar ekki viðurkenna að IPA-styrking væri til að móta okkur fyrir inngöngu í ESB. Nú viðurkenna flestir hin augljósu tengsl þar á milli. ESB- og evru-sinnar vildu heldur ekki lengi vel viðurkenna viðskiptaójafnvægið á milli evrulandanna, ekki fyrr en vandinn var orðinn öllum augljós og óyfirstíganlegur.

Nú viðurkenna allir að evrusamstarfið hefur gefið Þjóðverjum forskot í samkeppni við nágrannana, einkum í suðri.

Í skýrslum ESB eru staðreyndir oft ekki viðurkenndar fyrr en þær eru orðnar að gjörsamlega óleysanlegum vanda. Á göngum ESB-stofnana er bannað að ræða um þær staðreyndir sem flestum fræðimönnum eru ljósar. Það þekkja þingmenn okkar sem heimsótt hafa ESB-stofnanir.

Á svipaðan hátt hefur ESB-elítan reynt að stýra umræðunni hér á landi. Hún viðurkennir oft ekki staðreyndir, eins og um IPA-styrkina, fyrr en þær eru orðnar öllum ljósar.

Nú liggur beinast við, eins og Jón Bjarnason, fyrrverandi ráðherra og varaformaður Heimssýnar, segir í meðfylgjandi frétt að „ríkisstjórn og Alþingi klári málið og afturkalli umsóknina, enda var þjóðin aldrei spurð að því hvort hún vildi ganga í Evrópusambandið eða ekki. Það er ekki eftir neinu að bíða.“

Umsóknin í raun send til baka