Stjórnarskrárfrumvarpsflytjendur vilja troða okkur í ESB

Óðinn Sigþórsson bóndi og fullveldissinni skrifar athyglisverða grein sem birt er í Morgunblaðinu í dag. Þar fjallar Óðinn um fullveldi þjóðarinnar og segir hann að með frumvarpi að nýrri stjórnarskrá sé verið að opna leið til að framselja fullveldið yfir sjávarauðlindinni.

Óðinn segir:

Í umræðum um nýja stjórnarskrá er því haldið mjög á lofti að verið sé að færa eignarhald á fiskimiðunum aftur til þjóðarinnar með svokölluðu auðlindaákvæði. Ekkert er fjær lagi. Hér er byggt á yfirborðslegri umræðu um að útgerðarmenn hafi öðlast einhverskonar eignarrétt á óveiddum fiski í sjónum á grundvelli veiðitakmarkana sem settar hafa verið til verndar fiskistofnum. Útgerðarmenn hafa ekki borið þennan ímyndaða eignarrétt á óveiddum fiski fyrir sig í andstöðu sinni við þær breytingar sem nú er verið að gera á lögum um auðlindagjald og stjórn fiskveiða. Þvert á móti hafa talsmenn útgerðarinnar lýst því yfir að Alþingi og stjórnvöld geti, á grundvelli fullveldisréttar Íslands, sett um nýtinguna þau lög og reglur sem Alþingi ákveður. Framkvæmd fullveldisréttarins fer fram samkvæmt íslenskum lögum, sbr. lögin um landhelgi, efnahagslögsögu og landgrunn frá 1979.

Síðan segir Óðinn:

Inntak hins nýja auðlindaákvæðis bætir því engu við sameiginlegan rétt þjóðarinnar til sjávarauðlindarinnar. Fullveldisréttur þjóðarinnar til yfirráða yfir auðlindinni er óskoraður. Í gildandi stjórnarskrá eru ekki skýr ákvæði um bann við að framselja fullveldi Íslands og ríkisvald. Þó eru þar engin ákvæði eða heimildir til fullveldisframsals að finna. Almennt er það túlkað með þeim hætti að stjórnarskráin heimili ekki slíkt. Í fyrirliggjandi frumvarpi til stjórnlaga er rúm heimild til að framselja ríkisvald til erlendra stofnana. Undirritaður hefur, á fundi í atvinnuveganefnd þingsins, bent á nauðsyn þess að í auðlindaákvæði nýrrar stjórnarskrá verði lagt bann við að framselja fullveldisrrétt þjóðarinnar eða ríkisvald yfir auðlindum Íslands. Meirihluti þingsins hirðir ekki um slíkt. Uppskeran er svo vafalítið klapp á bakið í Brussel. Í áliti meirihluta stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar Alþingis er vísað til umsagnar meirihluta utanríkismálanefndar Alþingis um fullveldisframsal. Enga efnislega umfjöllun um auðlindamál er þar að finna í þessu samhengi.

Og að lokum segir hann:

Frumvarp til nýrra stjórnlaga virðist því taka mið af takmarkalausri þrá meirihlutans til að sníða nýja stjórnarskrá að þörfum þeirra sem vilja troða okkur í ESB. Óspart er vísað til samráðs og samtals við þjóðina um nýja stjórnarskrá. Þjóðin hefur þó ekki mátt greiða atkvæði um stærstu breytinguna, fullveldisframsalið. Niðurstaða þjóðaratkvæðis nú í haust gefur sterklega til kynna að þjóðin vilji standa vörð um fullkomin yfirráð Íslands yfir auðlindum landsins. Með frumvarpi að nýrri stjórnarskrá er verið að opna með ógegnsæjum hætti á leið til að framselja fullveldið yfir sjávarauðlindinni með ófyrirsjáanlegum afleiðingum. Ætli það sé margumræddur vilji fólksins í landinu?

70% þjóðarinnar andvíg inngöngu í ESB

Samkvæmt niðurstöðu skoðanakönnunar sem Samtök iðnaðarins létu nýverið gera myndu 70% þjóðarinnar greiða atkvæði gegn aðild en 30% með ef kosið væri nú. Af þeim sem taka afstöðu er meirihluti fyrir því að draga umsóknina um aðild að ESB til baka.

Nánari upplýsingar um könnunina eru hér: Samtök iðnaðarins.

Samdráttur eykst um 500% á evrusvæðinu!

Reikningskúnstir Evrópusamtakanna eru dálítið grátbroslegar í þessari færslu. Þeim liggur á að ná stórum tölum í fyrirsögn til að sýna fram á hversu mikið hagvöxtur hefur minnkað á milli ára. Oft er hægt að fá fram miklar prósentubreytingar þegar reiknað er með litlum tölum.

Þannig mætti til dæmis reikna aukinn samdrátt á evrusvæðinu frá þriðja til fjórða ársfjórðungs á síðasta ári, en samdrátturinn jókst úr 0,1 prósenti í 0,6 prósent. Ef þessi samdráttur er reiknaður á einfaldan máta gerir það 500%! 

Aðalatriðið í þessu samhengi er að hér á Íslandi hefur verið stöðugur hagvöxtur undanfarin ár en á evrusvæðinu er nú efnahagskreppa samkvæmt hefðbundnum skilgreiningum - og atvinnuleysið er orðið uggvænlegt á stórum svæðum álfunnar. Víða er helmingur ungs fólks án atvinnu.

Hér er svo skemmtilegur talnaleikur fyrir áhugasama :-)

Miklir óvissutímar framundan á evrusvæðinu

Hörður Ægisson heitir ungur blaðamaður á Morgunblaðinu sem hefur oft vakið athygli fyrir yfirvegaðar og yfirgripsmiklar samantektir um ýmsa þætti efnahagsmála. Hann fjallar um hina óleysanlegu evrukreppu í viðskiptablaði Moggans í vikunni.

Hörður greinir í pistli sínum frá bók David Marsh, fyrrverandi Evrópuritstjóra Financial times, The Euro: The Battle for the New Global Currency (evran: baráttan fyrir nýjum alþjóðlegum gjaldmiðli). Í bókinni grienir Marsh frá 10 ástæðum þess að evrukreppan gæti verið óleysanleg og rekur Hörður þessar ástæður stuttlega. Þetta greinarkorn Harðar er athyglisvert og það leiðir hugann að því sem einn fremsti alþjóðahagfræðingur og gjaldmiðlasamstarfssérfræðingur í Evrópu, Paul De Grauwe, segir í viðtali við Morgunblaðið í dag og á vef vb.is.

Lesendur eru hvattir til að lesa stuttan pistil Harðar í Morgunblaðinu síðastliðinn fimmtudag, en hér eru endursögð í styttu máli þau tíu atriði sem gera það að verkum að evrusvæðið býr við mjög mikla erfiðleika. Grein Marsh er að finna á vefnum marketwatch.com, en hér er stuðst við samantekt Harðar:

1. Kosningaúrslitin á Ítalíu nýverið eru til marks um að almenningur dregur stórlega í efa ávinning þeirrar stefnu sem hefur verið mörkuð af ítölskum ráðamönnum í samstarfi við ESB.

2. Djúpstæð gjá er á milli þýskra og franskra stefnusmiða um þær leiðir sem eigi að leggja mesta áherslu á til að stuðla að efnahagsbata á evrusvæðinu. Frakkar tala um »samstöðu,« Þjóðverjar einblína á »samkeppnishæfni«.

3. Þær kerfislægu umbætur sem þörf er á til að efla samkeppnishæfni ítalsks atvinnulífs hafa enn ekki verið kynntar. Ítalir vilja ekki undirgangast skilyrði um aðstoð frá Seðlabanka Evrópu.

4. Þjóðverjar hvorki geta né vilja ráðast í aðgerðir til að örva heildareftirspurn á evrusvæðinu sem myndi stemma stigu við samdrætti í verst stöddu evruríkjunum.

5. Angela Merkel þorir ekki að samþykkja róttækar aðgerðir til lausnar á evrukreppunni vegna ótta við þýska kjósendur í september. Margir hafa gagnrýnt Þjóðverja fyrir skort á samstöðu með jaðarríkjunum. Ekkert bendir til stefnubreytinga í þeim efnum.

6. Þrátt fyrir gríðarlega efnahagserfiðleika sjá evruríkin í suðri ekki ástæðu til þess að kasta evrunni, sem er skiljanlegt í ljósi neyðaraðstoðar ESB og skuldabréfakaupa evrópska seðlabankans. Kjarnaríkin í myntbandalaginu, sem gegna í raun hlutverki lánveitanda til þrautavara gagnvart jaðarríkjunum, munu ekki og geta ekki þvingað fram brotthvarf þeirra.

7. Nánast útilokað er að Þjóðverjar segi einhliða skilið við evrusvæðið. Hinar pólitísku og efnahagslegu afleiðingar þess myndu þýða endalok þeirrar utanríkisstefnu sem Þýskaland hefur fylgt frá lokum seinni heimsstyrjaldar. Það ríkir því pattstaða. Sú staða mun þó ekki vara til frambúðar.

8. Bandaríkin, Kína og Japan hafa lítinn áhuga á að þrýsta á róttækar aðgerðir til lausnar á evrukreppunni sem gæti orsakað flótta fjárfesta frá evrusvæðinu. Niðurstaðan yrði gengishækkun gjaldmiðla þessara ríkja og þar með hægari efnahagsbati.

9. Marsh telur að frönsk stjórnvöld muni í auknum mæli leita eftir samstarfi við þýska jafnaðarmenn til að draga úr sigurlíkum Merkel, en það muni ekki takast. Afleiðingin yrði enn minni samstarfsvilji ráðamanna í París og Berlín.

10. Evrópski seðlabankinn gæti freistast til að ganga á bak fyrri orða og keypt skuldabréf ítalska ríkisins þrátt fyrir að ráðamenn í Róm muni á sama tíma ekki fallast á skilyrði um kerfislægar efnahagsumbætur. Slíkt gæti haft ófyrirséðar pólitískar afleiðingar í för með sér í Þýskalandi.

Í lokin segir Hörður: Stefnusmiðir á evrusvæðinu standa frammi fyrir fordæmalausri áskorun. Hin alþjóðlega fjármálakreppa varpaði ljósi á kerfislæga galla evrunnar. Þeir gallar verða ekki leystir í bráð. Framundan eru miklir óvissutímar.