Er ESB að gefast upp á því að bjarga evruríkjunum?

Þessi yfirlýsing seðlabankastjóra Þýskalands gæti verið til marks um að ESB og evruríkin séu að gera sér grein fyrir því að engir björgunarsjóðir muni geta tryggt að ríkissjóðir allra evrulanda haldist á floti.

Þýskaland er öflugast ESB-ríkjanna og þýski seðlabankinn fyrirmynd Seðlabanka Evrópu. Þegar bankastjóri hans talar ættu menn að hlusta og velta því fyrir sér hvaða sjónarmið þessi valdamikli maður endurspeglar.

Bankastjórinn er greinilega á því að björgunaraðgerðir ESB og evruríkjanna séu ekki að skila tilætluðum árangri.

 

Fréttin í mbl.is er svohljóðandi:

Seðlabankastjóri þýska Seðlabankans, Jens Weidmann, sagði síðastliðinn föstudag að sá möguleiki yrði að vera fyrir hendi á evrusvæðinu að ríki þess gætu lent í greiðsluþroti en til þessa hefur Evrópusambandið lagt megináherslu á að hrindra að það gerðist.

„Til lengri tíma litið ættum við að sjá til þess að ríkjum standi til boða það lokaúrræði að fara í greiðsluþrot,“ sagði Weidmann samkvæmt frétt AFP. Það væri lykilatriði til þess að koma á aga á fjármálamörkuðum.

Evruríki geti farið í greiðsluþrot

Nú ríður á að efla Heimssýn

Heimssýn vann síðustu orustuna um ESB-málið hér á landi. Stríðið er þó langt frá því unnið. Það þarf að fylgja eftir sigrinum í síðustu kosningum og tryggja að ESB-daðrinu verði hætt fyrir fullt og fast. Ísland og Heimssýn geta einnig miðlað af reynslu sinni til hrjáðra evruþjóða. Það yrði þó allt önnur útrás frá Íslandi en var fyrir hrun.

Erlendis horfa margir til Íslands vegna þess hvernig Íslendingar hafa tekið á bankakreppunni, Icesave-málinu og ESB-aðildarviðræðum nú í síðustu kosningum. Vissulega hefur hvert land sínar séraðstæður og sjaldnast er hægt að yfirfæra reynsluna hráa til nota fyrir aðrar þjóðir. En Íslendingar þykja að sumu leyti fyrirmynd í ýmsu sem þeir hafa gert að undanförnu. Við skulum ekkert vera feimin að tala um það. Evrópubúar vilja hlusta á okkur og við höfum einnig gott af því að heyra aðeins nánar af reynslu Evrópubúa. Heimssýnarfólkið, Icesave-baráttufólkið og ýmsir aðrir af því tagi ættu að láta rödd sína heyrast í Evrópu jafnframt því sem við ættum að hlusta betur eftir því sem er að gerast í álfunni.

Með því að efla tengsl á milli grasrótarstarfsemi og almennings hér á landi og á meginlandinu má áreiðanlega stuðla að því að stýra málum til betri vegar en toppembættismanna- og stjórnmálaelítunni hefur tekist til þessa. Þar er mikið verk að vinna.

En það er líka feykimikið verk óunnið hér á landi við að fylgja eftir sigrinum í síðustu kosningum og því sem stendur í stjórnarsáttmála ríkisstjórnarinnar.

Þess vegna þurfum við að halda baráttunni áfram á fullum dampi þótt hún verði ef til vill með eitthvað öðru sniði en verið hefur.