Írar neyddir til að bjarga þýskum bönkum

Írar voru neyddir til að taka á sig miklar byrðar til að bjarga þýskum og frönskum bönkum. Framkvæmdastjórn ESB, Seðlabanki Evrópu og þýsk stjórnvöld þrýstu harkalega á veikgeðja írsk stjórnvöld að varpa byrðunum á almenning í Írlandi.

 

Þessi frásögn ráðgjafa Barrosos er hreint út sagt alveg ótrúleg.

 

Það munaði litlu að íslenskur almenningur lenti í svipuðum sporum og írskur. Forsvarsmenn ESB og forystumenn í Bretlandi og víðar þrýstu á stjórnvöld hér á landi að varpa skuldum bankanna á íslenskan almenning.

 

En íslenska ríkisstjórnin stóð í lappirnar árið 2008 og íslenskur almenningur hafði vit fyrir þeirri ríkisstjórn sem tók við árið 2009.

 

Ef einhvern tímann er ástæða til að segja einhverjum að fara norður og niður er það þegar fréttir berast af svona fantabrögðum.

 

 

Neyddi bankaskuldir upp á Íra

Óskar Nafnleyndar ekki eins marktækur

Talsverð umræða er í netheimum og fjölmiðlum um þá aðferð sem aðildarsinnar að Evrópusambandinu notuðu í undirskriftarsöfnun sinni til stuðnings því að haldið yrði áfram með aðlögunarviðræðurnar að sambandinu. Þykir ýmsum sem það hafi verið alltof auðvelt að setja inn nöfn með því að óska nafnleyndar. Fljótt á litið gæti um fimmtungur nafna verið með þeim hætti.

Framkvæmd af þessu tagi er auðvitað vandasöm og enn fremur er vandasamt að meta einstakar undirskriftarsafnanir sem eru framkvæmdar með mismunandi hætti. Ef undirskriftasöfnun aðildarsinna er til dæmis borin saman við undirskriftarsöfnun flugvallarvina virðist vera reginmunur á, en í síðara tilvikinu liggja öll nöfn og allar kennitölur fyrir.

Það eru mismunandi lögmál sem gilda um kosningar og undirskriftasafnanir. Eðli málsins samkvæmt verður meiri leynd að hvíla yfir afstöðu hvers kjósanda í hefðbundnum kosningum. Undirskriftarsafnanir eru hins vegar pólitísk aðgerð og slík hreyfing verður markminni og máttlausari ef Óskar Nafnleyndar er aðalstuðningsmaður hreyfingarinnar.