Ég ætla að hætta að drekka á morgun

Öldum saman hefur það verið mikið áhugamál Evrópumanna að leiðrétta landamæri og lumbra á þem sem handan þeirra búa.  Hástemmdar yfirlýsingar um að nú skuli leiknum lokið hafa alltaf fylgt með, en þær hafa alltaf haft svipaða merkingu og loforðið fræga “ég ætla að hætta að drekka á morgun”. 

Blessunarlega hafa Íslendingar ekki keppt í þessari íþrótt, þótt sumir þeirra hafi klappað á áhorfendabekkjunum. 

Þessi stríðsárátta Evrópumanna á sér djúpar rætur sem blasa við í myndinni sem hér er birt.  Meirihluti þegna Evrópusambandsins vill að Evrópusambandið skrúfi saman fleiri sprengjur og steypi fleiri fallstykki.  Líklegt er að drjúgur hluti þeirra, sem svara spurningunni um aukna hervæðingu Evrópusambandsins neitandi, geri það vegna þess að þeir vilja heldur að þeirra eigin þjóð eigi vopnin ein.  Þeir svari með öðrum orðum ekki neitandi vegna þess að þeim finnist vígbúnaður vera vond hugmynd.

Hvað gengur fólki til þegar það vill koma Íslendingum í þennan félagsskap?  Er það von um að geta sent barnabörnin í Evrópuherinn?