Guðmundur Ingi Guðbrandsson og yfirvofandi endalok bókunar 35

 

Eins og menn þekkja eru allar horfur á að þrýstingur á umhverfið geti aukist til muna ef bókun 35 nær fram að ganga.  Evrópusambandið þyrstir í hreina orku og leggur töuvert á sig til að koma málum þannig fyrir að hægt verði að sækja hana t.d. til Íslands, í fyllingu tímans.  Á það vitaskuld jafnt við um vatnsorku, jarðvarma og vindorku. 

Nú gefur Guðmundur Ingi Guðbrandsson kost á sér til varaformanns VG, undir gunnfána umhverfisverndar.  Hann brennur fyrir henni í hjálögðu viðtali. 

Skýrara getur þetta varla orðið hjá Guðmundi.  Til hamingju með það!  Að berjast fyrir umhverfisvernd og að samþykkja bókun 35 er nefnilega eins og að þurrka sér í sturtu.  

 

https://www.visir.is/k/882537fc-ce67-48c5-a40f-c06d98aa8f91-1727118504587/gudmundur-ingi-gefur-ekki-kost-a-ser

Saga, skreytt stolnum fjöðrum og misskilningi

Undanfarin ár, og áratugi, hefur saga EES-samningsins verið skreytt stolnum fjöðrum af hálfu stjórnvalda og svokallaðra Evrópusinna.  Allt sem mönnum þykir gott hafa gerst er reynt að tengja EES og samtímis er reynt að draga upp þá mynd að á Íslandi hæfust menn við í torfkofum með berkla ef EES væri ekki til bjargar.  Raunveruleikinn er auðvitað allt annar.  Ekki er ástæða til að ætla að Ísland væri verr á vegi statt en það er nú, ef ekki væri EES.  Ljóst er á hinn bóginn að mikill uppsafnaður kostnaður hefur orðið af þessu samstarfi.  Sá peningur hefði kannski nýst betur í annað. 

Öll er þessi helgimynd af EES-samningnum hin spaugilegasta.  Þá fyrst skellir maður upp úr þegar því er haldið fram að hrynji EES, þá hrynur Evrópusambandið, eins og lesa má úr orðum utanríkisráðherra, og Hjörtur J. Guðmundsson greinir frá:

https://www.fullveldi.is/?p=45276