Aðildarsinnar: ESB-aðild breytir sáralitlu

Í aðdraganda umsóknar Íslands um aðild að Evrópusambandinu, sumarið 2009, töluðu aðildarsinnar fjálglega um stórkostlegan ábata sem mætti hafa af aðild. Bara við umsóknina myndi gengi krónunnar styrkjast. Við inngöngu myndu lífskjör batna hér um tugi prósenta, s.s. vegna lægri vaxta og ódýrari matvæla.

Eftir því sem hörmungar evrusvæðisins aukast verður erfiðara fyrir íslenska aðildarsinna að selja alþjóð sama áróðurinn. Nýjasta tilbrigðið í málflutningi aðildarsinna er að ESB-aðild breytir sáralitlu. Friðrik Jónsson er óþreytandi málflutningsmaður aðildar. Hann skrifar

Árangur ríkja innan ESB, sem samstarf sjálfstæðra ríkja, virðist fyrst og fremst byggja á getu og atorku ríkjanna sjálfra til að standa sig. Aðildin að ESB þjónar hins vegar eins og smurning og viðbótaraflgjafi fyrir þau ríki.

En um leið og hann sleppir röksemdinni að aðild færi þjóðríkjum hvorki velsæld né volæði, heldur sé ,,smurning" og ,,viðbótaraflgjafi" biður Friðrik lesendur að líta til Eystrasaltsríkjanna og hversu velmengunin sé mikil þar - þökk sé Evrópusambandsaðild. Egill Helgason lætur þessa ódýru brellu blekkja sig og endurbirtir pistil Friðiks, en sleppir hreinskilninni um að aðild breyti litlu.

Þeir sem skoða Evrópusambandið og evruna af alvöru, til dæmis hagfræðingurinn Pau de Grauwe og Martin Wolf blaðamaðurá Financial Times, benda á að Evrópusambandið sé eiginlega hvorki né samband. Það sé með stórríkjametnað en enga getu til að fylgja eftir yfirlýstum metnaði. Fjármálakreppa evru-svæðisins verður ekki leyst með því að benda á Eystrasaltslöndin sem fyrirmynd. Kreppan er í sjálfu skipulagi og hönnun Evrópusambandsins.

Innbyggt ójafnvægi í Evrópusambandinu kemur fram á Írlandi og Suður-Evrópu í dag en gæti brotist fram við Eystrasalt eða Austur-Evrópu í náinni framtíð.

Aðildarsinnar eins og Friðrik og Egill gera sjálfa sig ótrúverðuga með mótsagnakenndum málflutningi og valkvæðum rökum. En þeim er vorkunn - flestar fréttir af ESB og evru þessi misserin eru vondar. Hvers vegna ekki að skálda í eyðurnar til að samfylkingarliðið fái sinn skammt af blekkingu?