Kjánatvenna aðildarsinna

Tvenn kjánarök fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu eru algeng í umræðunni. Sameiginlegt kjánarökunum er séríslenskan þeirra og að tilvísun til Evrópusambandsins er nánast engin.

Fyrstu kjánarökin eru þau að íslenska krónan sé ónýt og þess vegna eigum við að ganga í Evrópusambandið. Í rökfærslu brýtur staðhæfingin grunnregluna non sequitur þar sem af forsendunni, að krónan sé ónýt, flýtur ekki niðurstaðan, að Ísland ætti að ganga í Evrópusambandið. Ísland gæti tekið upp dollar, svissneskan franka, norska krónu eða japanskt jen ef það yrði að varpa krónunni fyrir róða.

Önnur kjánarökin eru að það sé lýðræðislegur réttu þjóðarinnar að fá að greiða atkvæði um aðildarsmning. Þjóðin fékk ekki rétt til að greiða atkvæði um hvort sækja skyldi um aðild. Það má heldur ekki greiða atkvæði um hvort við ættum að halda áfram umsóknarferlinu. En það er höfuðatriði að fá að greiða atkvæði um aðildarsamning, segja aðildarsinnar.

Þessi röksemdafærsla kveður á um að það sé ekki hægt að taka afstöðu til Evrópusambandsins nema á grundvelli aðildarsamnings. Aðildarsinnum einum leyfist að taka afstöðu og berjast fyrir aðild en við hin eigum að bíða eftir samningi.

 Nýjustu útgáfuna af kjánatvennu aðildarsinna má lesa hjá Evrópusamtökunum. Auðvitað.

(Tekið héðan.)