Uppgefinn Þorsteinn Pálsson biðlar til Ólafs Ragnars

Þorsteinn Pálsson, fyrrverandi ráðherra, er kominn á þá skoðun að líklegt sé að umsóknin að ESB verði nú dregin til baka. Hans helsta von virðist vera sú að málið verði sett í lagabúning sem forsetinn muni vísa til þjóðarinnar.

Þetta er nýstárleg nálgun hjá Þorsteini í Fréttablaðinu í dag, en sýnir jafnframt að hann er orðinn úrkula vonar um að honum og öðrum ESB-aðildarsinnum muni takast það ætlunarverk sitt að þvinga Ísland áfram í aðlögunarviðræður.

Þorsteinn minnir réttilega á að helstu andstæðingar Evrópusambandsaðildar hafi þyngt kröfuna um slit á aðildarviðræðum. Heimssýnarfólk tekur heilshugar undir það með Þorsteini.

Þorsteinn nefnir réttilega að rökrétt sé að Alþingi stöðvi aðlögunarferlið formlega fyrst það setti ferlið af stað. 

Þorsteinn nefnir einnig réttilega að yfirlýsing Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar forsætisráðherra á Viðskiptaþingi í vikunni um að ekki kæmi til greina að hafa þjóðaratkvæðagreiðslu um framhald aðildarviðræðna bindi ríkisstjórnina í heild.

Þorsteinn Pálsson er hins vegar úti á þekju þegar hann gefur í skyn að Sjálfstæðisflokkurinn hafi gefið loforð um þjóðaratkvæðagreiðslu á fyrri hluta kjörtímabilsins. Samþykktir landsfundar Sjálfstæðisflokksins voru loforð um að halda Íslandi utan ESB og að undir engum kringmstæðum yrði haldið áfram með aðildarviðræður nema að þjóðin yrði spurð fyrst. Það var varnagli til þess að koma í veg fyrir að Alþingi gæti tekið upp á því að fara í viðræður við jafn undarlegar kringumstæður og voru sumarið 2009 þegar Alþingi samþykkti að fara í viðræður þótt meirihluti þess væri í raun á móti aðild.

Það er kominn tími til að Íslendingar láti ekki óþarfa orku fara í þessa ESB-umræðu. 

Lengi vel kvörtuðu aðildarsinnar yfir því að Íslendingar væru ekki nógu vel upplýstir um stöðu mála í ESB. Nú hefur verið látlaus upplýst umræða um ESB-mál í meira en áratug. Jafnvel í tvo áratugi með hléum. Íslendingar eru því orðnir eins upplýstir og hægt er að ætlast til.

Þá heyrist frá ESB-forystunni að ESB-málin séu svo flókin að í raun ætti bara að láta útvöldum embættismönnum og sérfræðingum eftir að taka ákvarðanir um örlög þjóða í þessum efnum. ESB-sinnar hér á landi hafa þvílíka vantrú á getu Íslendinga að þeir hefðu líklega gert sig ánægða með að embættismenn, stjórnmálamenn og sérfræðingar ESB-landa hefðu ákveðið hvernig tekið yrði á fjármálakreppunni hér á landi. Og í nafni jafnaðar og bræðralags hefðum við þá átt að taka á okkur, ekki bara Icesave, heldur miklu stærri hluta af skuldum bankanna. Og þiggja svo ölmusustyrki frá ESB.

Þá er líklega komið gott í þessum efnum. Látum þessu lokið. 

Förum að snúa okkur að uppbyggilegri efnum. 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.2.2014 kl. 11:36]

Fegin yrði ég ef þessum viðræðum yrði endanlega slitið.

[Kolbrún Hilmars, 15.2.2014 kl. 14:32]

Það á að ljúka málinu eins og til þess var stofnað; með þingsályktun.

Vilji menn síðan eindregið í ESB kjósa þeir bara Samfylkinguna næst.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.2.2014 kl. 15:22]

Mikið rétt Kolbrún, Samfylkingunni var hafnað í síðustu kosningum, það er samasem merki þar á milli og umsóknarinnar um ESB.

[Kolbrún Hilmars, 15.2.2014 kl. 16:56]

Ætli það séu ekki of margir ESB sinnar sem vilja breyta stefnu annarra flokka innanfrá.   Viðkomandi ættu frekar að sameinast á einum stað - hjá SF - og sleppa því að eyðileggja aðra flokka eins og gert var hjá VG.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.2.2014 kl. 17:28]

Sammála, en svo á fólk að þora að brjóta upp stjórnmálin og prófa eitthvað af nýju framboðunum, það er það besta fyrir lýðræðið.

[Gunnar Heiðarsson, 16.2.2014 kl. 08:12]

Alþingi "samþykkti" aðildarumsókn. Engin lög voru sett við þá samþykkti svo forsetinn þyrfti eki að koma að henni. Því ætti ekki að þurfa nein lög eða aðkomu forsetans við afturköllun umsókanarinnar.

Hitt gæti hins vegar verið spurning hvort rétt hafi verið að þessu máli staðið, sumarið 2009. Hefði kanski átt að setja um umsóknina lög?  Þá hefði forsetinn þurft að samþykkja þau lög og líkegt að hann hefði borið þau undir ákvörðun þjóðarinnar.

Samkvæmt skrifum Þorsteins, má ætla að rangt hafi verið að umsókninni staðið, að málið allt hafi í raun verið án umboðs og því lögleysa frá upphafi til enda.

Það væri þarft verkefni fyrir lögspekinga að skoða þennan þátt málsins og komist þeir að því að Þorsteinn hafi eitthvað til síns máls þarf ekki að ræða málið frekar. Einungis að senda ESB tilkynningu um að síðasta ríkisstjórn hafi haft sambandið að fífli!!