Sigmundur Davíð segir ESB hafa skroppið saman um 60% - hlutfallslega

Evrópa skiptir æ minna máli í heimsbúskapnum. Fyrir öld var samanlögð landsframleiðsla stærstu ríkja núverandi Evrópusambands, þ.e. Þýskalands,Bretlands og Frakklands, rúm 20%. Nú er samanlögð framleiðsla þessara ríkja aðeins 8% af heimsframleiðslunni.

Miðað við þetta hefur hlutur þessara ESB-ríkja skroppið saman um 60%.

Þetta kom fram í máli Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar forsætisráðherra á Viðskiptaþingi í gær. 

Sigmundur sagði jafnframt að ekkert benti til annars en að áframhald yrði á þessari þróun.

Þá sagði Sigmundur Davíð að upptaka evru hér á landi myndi leysa úr læðingi ný vandamál í stað þeirra gömlu.

Um ESB, evruna og alþjóðleg efnahagsmál sagði Sigmundur annars í ræðu sinni:

Víkjum þá að stöðu okkar í samfélagi þjóðanna.

Alþjóðaviðskipti eru mikilvæg fyrir lítið, opið hagkerfi eins og hið íslenska. Við þurfum aðgang að mörkuðum, fríverslunarsamninga, fjárfestingarsamninga og tvísköttunarsamninga og almennt uppbyggileg viðskiptasambönd við önnur ríki.

Þessu getum við náð fram okkur til hagsbóta og höfum raunar gert í mjög ríkum mæli.

Fá ríki eða ríkjasambönd njóta jafn þéttriðins fríverslunarnets og Ísland. Ríkin eru að nálgast 70 þar sem viðskiptahindrunum af ýmsu tagi hefur verið rutt úr vegi.

Lega okkar, náttúruauðlindir og uppbygging hagkerfisins gerir það hins vegar ekki eftirsóknarvert fyrir okkur að ganga í Evrópusambandið.

Þessu hefur meirihluti Íslendinga lengi verið sammála. Það liggur einfaldlega ljóst fyrir hvað felst í því að ganga í Evrópusambandið.

Skiptir þá engu hvort ná megi í samningum um hægari aðlögun að stofnanakerfi og regluverki sambandsins; kerfi og regluverki sem síðan kann að taka veigamiklum breytingum þegar við höfum bitið á agnið.

Staða Evrópusambandsins sjálfs er veik og það er hrjáð af innanmeinum.

Staða þess í samfélagi þjóðanna er að veikjast vegna hraðari uppbyggingar í öðrum heimsálfum.

Á um það bil einni öld hefur samanlögð landsframleiðsla stærstu ríkja núverandi Evrópusambands, Þýskalands, Bretlands og Frakklands, farið úr því að vera rúm 20% af framleiðslu heimsins niður í um 8%.

Ekkert bendir til annars en að áframhald verði á þessari þróun.

Upptaka evru hér á landi myndi leysa úr læðingi ný vandamál í stað þeirra gömlu.

Íslenska hagkerfið er örsmátt og opið fyrir utanaðkomandi sveiflum.

Við getum síður búist við langvarandi efnahagslegum stöðugleika en flestar aðrar þjóðir.

Við mætum ekki þessum vanda með því að gefa frá okkur möguleikann á að stjórna eigin peningamálum enda myndi það leiða til þess að sveiflur á vinnumarkaði tækju við af gengissveiflum.

Ekkert af þessu breytir því að Ísland er Evrópuland og á og mun eiga góð samskipti og viðskipti við ríki Evrópusambandsins.

Í umræðu um viðskipti við önnur ríki er rétt að nefna þó aðeins mikilvægi heimamarkaðarins og tollamál.

Landbúnaður er innlend framleiðsla á sama hátt og innlendur iðnaður og verslun.

Þar verða atvinnurekendur líka að sýna samfélagslega ábyrgð og sjá mikilvægi þess að standa vörð um innlenda framleiðslu rétt eins og verslunarmenn vilja standa vörð um innlenda verlsun.

Innan við 10% af landbúnaðarframleiðslu heimsins er seld yfir landamæri. 90% eru framleidd fyrir innanlandsmarkað.

Á Íslandi eru aðeins um 50% neyslunnar innlend framleiðsla.

Í stað þess að eyða kröftum í að lækka þetta hlutfall í 45% væri skynsamlegt fyrir atvinnulífiðið að taka þátt í að nýta þau tækifæri sem íslensk matvælaframleiðsla stendur frammi fyrir.

Ríkisstjórnin hefur verið reiðubúin til að semja um lækkun tolla en slíkt þarf að gerast í samningum við önnur ríki.

Ekkert land gefur eftir stöðu sína án þess að fá eitthvað á móti. Með því væri hagsmunum íslensks almennings varpað fyrir róða.

Það má líka minna á hversu fráleitt er að tala um að hér sé rekin einhvers konar einangrunarstefna í þessum málum.

Evrópusambandið leggur til dæmis tolla á um það bil tvöfalt fleiri vörutegundir en Ísland, og þar eru enn greiddir styrkir til að flytja út vörur sem ekki er þörf fyrir á heimamarkaði.

Á Íslandi hefur slíkt ekki verið gert í um 20 ár.

Staða okkar í samfélagi þjóðanna litast vissulega af fjármagnshöftunum. Þau voru ill nauðsyn á sínum tíma en við þurfum að minna okkur reglulega á skaðsemi þeirra.

Fjármagnshöftum verður þó ekki kennt um allt sem illa fer og heimsvæðing viðskipta og fjárfestinga getur ávallt orðið til þess að við, eins og aðrar þjóðir, sjáum á eftir öflugum fyrirtækjum úr landi.

Bretland og Sviss hafa til dæmis haft mikið aðdráttarafl fyrir fyrirtæki, ekki hvað síst nýsköpunarfyrirtæki frá evrulöndunum.

Um leið sjáum við talsverðan áhuga erlendra fjárfesta á Íslandi þessa dagana, nú síðast með fréttum af væntanlegri komu Costco verslanakeðjunnar.

Þrýstingur á að losa um höftin kemur ekki frá heimilunum því fæst þeirra finna fyrir þeim með beinum hætti í daglegu lífi.

Og þegar fjármagnshöft hafa verið við lýði í þetta langan tíma er hættan sú að okkur fari að líða vel í því skjóli sem þau veita.

Í kringum höftin verður til iðnaður fólks, hverra hæfileikar væru betur nýttir í virðisaukandi starfsemi, verð á mörkuðum bjagast og höftin rýra samkeppnishæfni þjóðarinnar.

Góðu fréttirnar eru að losun haftanna er í góðum farvegi.