Enda er ekki allt talið

Stöldrum við hið evrópska peningatré vísindanna.   Hlutverk vísindasjóða Evrópusambandsins er að innheimta fé hjá aðildarlöndunum og úthluta til stofnana sem fást við rannsóknir.  Ekki verður hjá því komist að sú umsýsla kosti nokkurt fé.  En þá er ekki allt talið, því drjúgur hluti kostnaðarins við úthlutunina kemur hvergi fram í bókhaldi sambandsins og útibúum þess. 

Í upphafi eru viðfangsefnin skilgreind.  Embættismenn bandalagsins vinna að því í samvinnu við embættismenn aðildarlanda.  Vísindamenn koma vitaskuld að því starfi, enda er á þeim þrýstingur að skrifa viðfangsefni sín „inn í“ opinberar áætlanir.  Stór hluti þeirrar vinnu kemur aðeins fram í bókhaldi ráðuneyta og stofnana, ekki í bókhaldi Evrópusambandsins.   Þá kemur að umsóknaferlinu sjálfu.  Þar hafa embættismenn stofnana og ráðuneyta hlutverk, en mest er þó vinna vísindamannanna sem skrifa umsóknir í gríð og erg.  Þar eru ótal vinnustundir sem aðeins koma fram í bókhaldi rannsóknastofnana, ef þær koma nokkurs staðar fram.  Sá biti er stór, því aðeins lítill hluti umsókna hlýtur styrk.  Stór meirihluti umsókna fer í ruslið og vinna þeirra sem að þeim stóðu fer oft fyrir lítið.  

Rannsóknir í kerfi af þessu tagi geta reynst dýrar ef allt er talið, enda fer því fjarri að allt sé talið.