Kjarninn dafnar, en jaðarinn fúnar

Í safaríku viðtali á Útvarpi sögu fjallar Arnar Þór Jónsson, frambjóðandi til embættis forseta Íslands um sitthvað sem varðar lög og samfélag. Í upphafi viðtalsins er rætt um það einkenni stórvelda að valdamiðjan dafnar, en jaðarhreppar koðna niður.  Dæmi eru nefnd úr fornöld og frá síðari tímum, þegar sól Vínarborgar skein hvað skærast, en ólæst fólk við ystu mörk ríkisins lapti dauðann úr skel.  Dæmin eru óteljandi og raunar er það svo að það er erfitt að finna hið gagnstæða, þ.e. dæmi um að jaðarsvæði dafni á kostnað höfuðstaðar.

Í Evrópusambandinu er þetta vitaskuld eins.  Miðja valdsins er í gömlu evrópsku nýlenduveldunum á meginlandi Evrópu.  Miðjan dafnar og sveitirnar þar í kring líka.  Þangað flytur fólkið af jaðrinum.

Örlög Íslands í Evrópusambandi gömlu nýlenduveldanna yrðu að vera Hornstrandir Evrópusambandsins.  Þar fengi einhver starfsemi að dafna á meðan hún nyti sérstaks velvilja stjórnvalda.  Stjórnvöld koma og fara og enginn veit hversu lengi velviljinn entist.  Kannski í 2 ár, kannski í 20 ár, en aldrei til langframa.

Ástæða er til að mæla með viðtalinu við Arnar Þór.  Það var sent út á þrettándanum og er gott til hlustunar.

https://utvarpsaga.is/arnar-thor-jonsson-forsetaframbjodandi-verdum-ad-verja-sjalfstaedi-og-fullveldi-islands/