Tryggingasvindl

Keypt auglýsing áhugamanna um innlimun Íslands í Evrópusambandið tröllríður nú netheimum.  Fjallað er um að Evrópusambandið sé ekki bara viðskiptabandalag, heldur einhvers konar tryggingafélag.

Rétt er að Evrópusambandið er ekki bara viðskiptabandalag.  Það snýst um ótalmargt fleira og það fleira á sér þann samnefnara að valdið hefur verið flutt frá þjóðríkjum í hallir bandalagsins og híbýli þeirra sem því stjórna.

En það er sjálfsagt að ræða tryggingafélagshugmyndina.  Þegar keypt er trygging liggur jafnan ljóst fyrir hver iðgjöldin eru hvað er bætt.  Í tilviki Evrópusambandsins má reikna iðgjöldin með ýmsum hætti, það er bæði beinn og óbeinn kostnaður við að gista þann stað.  Það er þó sama hvernig reiknað er, útkoman verður alltaf himinhá.  Verra er með bótaskylduna.  Hún er nefnilega í meginatriðum að það skuli bætt sem ráðamenn telja viðeigandi.  Það sem er viðeigandi er vitaskuld háð hugmyndum ráðamanna hverju sinni og ótalmörgu öðru sem smáríki í Evrópusambandi hafa ekkert um að segja.

Hverjum dettur í hug að kaupa sér svoleiðis tryggingu?