Veikleikar Evrópusambandsins

Evrópusambandið hefur staðið frammi fyrir ýmsum vandamálum, sem sum hefðu ekki átt að koma á óvart  ef litið hefði verið raunsætt á málin og varast að trúa á blindni á kennisetningar. Í fyrsta lagi er mjög mikill mismunur á efnahagslegum styrk á milli aðildarríkja sem skapar spennu í samstarfi ríkja sambandsins. Evran átti meðal annars a koma í veg fyrir þetta með sameiginlegri peningastefnu, sem átti að stuðla að sams konar útlánsvöxtum, sama verðlagi og hagvexti. Reyndin hefur orðið önnur. Í öðru lagi hefur sameiginlegt landamæraeftirlit skapað gífurlegan vanda og spennu í samstarfinu vegna mikilla og sveiflukenndra fólksflutninga og mismunandi viðbragða hinna ýmsu ríkja sem vilja fara þvert gegn stefnu ESB. Lýðræðishallinn er þekkt vandamál. Veigamiklar ákvarðanir eru teknar víðsfjarri lýðræðislegum vettvangi aðildarþjóðanna og lýðræðislegt aðhald að þeim sem taka veigamiklar ákvarðanir er veikt og óljóst, enda margar ákvarðanir teknar af embættismönnum í Brussel sem þurfa ekki að standa kjósendum reikningsskil gerða sinna. Þessu tengt er hið óheyrilega skrifræði ESB og kostnaður við ótrúlegan hægagang við margar sjálfsagðar ákvarðanir. Til dæmis hefur tekið óratíma að vinda ofan af skrifræðiseftirliti Evrópusambandsins á fjármálamarkaði þar sem ótölulegur fjöldi embættis- og starfsmanna situr daglangt við að tikka í eftirlitsbox um það sem ekkert er í stað þess að beina sjónum sínum að raunverulegum og fyrirsjáanlegum vanda sem hægt væri að vinna með mun færri starfsmönnum. Þannig er með regluveldisbáknið að það fer ekkert burt heldur er það nokkurn veginn kjurt.