Þú gleymdir nýsköpuninni ,Vilhjálmur

Vilhjálmur Þorsteinsson, fyrrverandi framkvæmdastjóri í hugbúnaðar- og nýsköpunargeiranum, talar í nýlegri grein sinni um "örugga framtíð" Íslands innan Evrópusambandsins. Svonefnd Draghi-skýrsla málar þó allt aðra mynd. Þar segir berum orðum að Evrópa sé föst í reglubyrði, þunglamalegum ferlum og stöðnun í örgjörvum, hugbúnaði og gervigreind.

Á meðan Bandaríkin og Asíulöndin sækja fram dregst Evrópa aftur úr í kapphlaupinu sem ræður hagvexti framtíðarinnar: kapphlaupinu um öflugustu örgjörvana og þróun gervigreindar. Staðreyndirnar tala sínu máli: 17 af 20 fremstu AI-fyrirtækjum heims eru í Bandaríkjunum og um 70% grunnlíkana í gervigreind koma þaðan. Evrópa situr eftir.

Árið 2023 sóttu bandarísk AI-fyrirtæki um 62,5 milljarða evra (um 68 milljarða dollara), meðan ESB og Bretland saman náðu einungis 9 milljörðum evra (um 10 milljarða dollara). Síðustu tíu árin hafa bandarísk AI-fyrirtæki (sprotafyrirtæki) sótt um nær 500 milljarða dollara, en evrópsk aðeins um 75 milljarða dollara.

Munurinn er sexfaldur og fer vaxandi.

Innan ESB keppst menn því nú við að reyna að kaupa sér aðgang að framtíðinni. Þannig reyna menn að laða til sín bandaríska fjárfesta í örgjörvaframleiðslu, gagnaverum og annarri hátækni til að fá aðgang að þessari nýjustu tækni. Intel er þegar að byggja á Írlandi og í Þýskalandi með miklum ríkisstuðningi, og hinn svokallaði Chips Act á að halda Evrópu í leiknum. Það er ekki merki um forystu, heldur viðurkenning á veikri stöðu.

Það hljómar auðvitað fallega að tala um "stöðugleika með evru". En staðreyndirnar benda til annars: Brussel er ekki lausnin heldur byrðin. Ef við ætlum að verja íslenskt frumkvöðlastarf og framtíðarhagvöxt þurfum við minna af pappírsfjötrum og meira af sveigjanleika, einföldu regluverki og skynsamlegri fjárfestingu á okkar forsendum.

Það er ekki Ísland sem þarf að elta Brussel, heldur Evrópusambandið sem verður að spyrja sig hvers vegna það er að dragast svona aftur úr.