Dagur gengur um með hauspoka

Dagur B. Eggertsson játaði sl. föstudag í pallborði við kynningu á skýrslu samráðshóps utanríkisráðherra um inntak og áherslur stefnu Íslands í varnar- og öryggismálum, að "hrollur" hefði farið um hann þegar hann spurði yfirmann NATO hvort Ísland ætti að stofna her, því hann vissi ekki hvað hann hefði gert við svarið ef það hefði verið já.

Þarna sjáum við inn í kvikuna á sýndarmennskunni. Fólk sem ber ábyrgð á mótun og framkvæmd utanríkisstefnu Íslands valsar um lönd og álfur, spyr spurninga sem það veit að það gæti ekki tekist á við ef svörin færu á annan veg en óskað er undir niðri. Eitt af því sem gott uppeldi gengur út á er að kenna börnum að bjóða ekki upp á væntingar sem þau geta ekki staðið við.

Hér er nákvæmlega sama mynstrið og í umræðunni um skuldbindingu Íslands við utanríkis- og öryggisstefnu ESB. Þar er talað um "samræmingu" og "samráð", en þegar spurt er hvað það þýði í reynd, hverjir beri ábyrgð, hvaða skuldbindingar fylgi og hvert fullveldið fari, þá er þögnin allsráðandi.

Það er ekki utanríkisstefna að spyrja spurninga sem þú þorir ekki að heyra svarið við. Það er ekki forysta að setja spurningar út í bláinn - það er ábyrgðarleysi.