Þorgerður ræður þó lofthelginni ennþá

Það er eitthvað undarlega huggulegt við það að vera smáríki í Evrópusambandinu. Huggulegt í þeim skilningi að ganga má að því vísu að það þýðir lítið að opna munninn. Það sparar tíma og gerir óþarft að dvelja við ranghugmyndir t.d. um að Ísland gæti haft raunveruleg áhrif á reglur sem eru sniðnar að járnbrautalestum milli Berlínar og Brussel - nema auðvitað ef þær kynnu að gilda um Borgarlínuna margumræddu.

Hjörtur J. Guðmundsson dró nýlega fram ummæli Cyrus Engerer, þingmanns Möltu, um að ESB skilji ekki veruleika fámennra eyríkja. Og það þarf varla að vera sérfræðingur í alþjóðastjórnmálum til að sjá að Engerer hefur rétt fyrir sér. Þegar Brussel ákveður að refsa fólki fyrir að fljúga en hvetja það þess í stað til að ferðast með lestum, þá er það sennilega gert í fullkominni trú á að heimurinn sé einn stór lestarlína. Eyjar? Afskekkt lönd? Það er eitthvað sem má setja í ferðamannabæklinga en ekki aðstæður þeirra í reglugerðir.

Atkvæðavægi eða að vera með í myndinni?

Ef Ísland yrði aðili að ESB yrðum við fámennasta ríkið í allri "fjölskyldunni". Og hvað myndi það þýða? Jú, við fengjum smá sneið af atkvæðakökunni - svona eins og þegar börnin fá plastdisk á kaffiboði með hálfum kleinuhring. Allir hinir fá tertusneið eða hið minnsta heilan kleinuhring.

Jaðarríki með sérþarfir (sem enginn nennir að ræða)

Það blasir við að ESB á erfitt með að skilja að jaðarríki hafi hagsmuni sem eru ekki alveg eins og í Berlín, París eða Róm. Ísland lifir ekki á lestaferðum og kolaverum heldur á flugi, fiski og þarf að kljást við veðursveiflur sem meginlandsbúar þyrftu að googla til að skilja. Það reyndu finnskir bændur vel þegar það var fyrst eftir heimsókn reglugerðasmiða frá Brussel sem þeir skildu að það er snjór og klaki yfir landbúnaðarlandi á veturna norður undir heimskautsbaug.

Stórasta lofthelgin

Íslensk aðild að ESB væri ekki annað en formfesting á því að landið okkar væri smáríki sem yrði "sett í skrúfuna" í Brussel. Þegar valkosturinn er að standa áfram sjálfstæð með lofthelgi svo víðáttumikla að við getum jafnvel sett "farbann" á ísraelska ráðherra, er með öllu óskiljanlegt að betri kostur sé að sitja yfir glasahringlinu hjá kommisjóninni sem á erfitt með að koma sér saman um jafn einfaldan hlut og hverjir mega ferðast um lofthelgina heima hjá sér.

Það getur Þorgerður þó ennþá.