"Af stað út í heim litli kútur..." – og nú með skriðdreka

Dagur B. Eggertsson er kominn aftur. Nú með pistil um öryggis- og varnarmál þar sem hann kallar eftir því að Ísland tengist Evrópusambandinu "eins nánum böndum og kostur er" á þessu sviði.

Sami maður játaði fyrir skemmstu að "hrollur" hefði farið um hann þegar hann spurði yfirmann NATO hvort Ísland ætti að stofna her – því hann vissi ekki hvað hann hefði gert við svarið ef það hefði verið já.

Það er erfitt að lesa þetta án þess að rifja upp skopmynd Halldórs Baldurssonar á Vísi 13. september þar sem Þorgerður Katrín ýtir leikfangaskriðdreka út í heim, mannaðan dáta með íslenska fánann í hönd. Já, litli kúturinn er orðinn herskárri en áður, með skriðdreka undir sér.

Þarna sjáum við mynstrið skýrt:

Spurningum og fullyrðingum er kastað út, án þess að reiknað sé með því að nokkur þori að bregðast við.

Lagt er í vegferð að skuldbindingum sem enginn þorir þó að segja skýrt hverjar eru.

Allt ber þetta að sama brunni: sjónhverfingar í stað stefnu.

Dagur stillir sér upp sem hugmyndasmiður varnar- og öryggisstefnu Íslands, þó hann viðurkenni á sama tíma að hann þori ekki að horfast í augu við afleiðingar eigin spurninga. Nú vill hann opna bakdyr fyrir Evrópusambandið í íslenskum varnarmálum, þrátt fyrir að engin skuldbinding við ESB knýi þar á.

Þetta er sami leikurinn og í aðildarbröltinu: fyrst er talað um "samráð" og "öryggi". Síðan er bætt við "réttaröryggi" og "sameiginlegar varnir" og allt í einu erum við búin að undirgangast skuldbindingar sem aldrei hafa verið bornar undir þjóðina.

Það er ekki stefnumótun að setja Ísland í fang ESB með hauspoka yfir höfðinu. Það er ekki forysta að bjóða þjóðinni upp á væntingar sem menn þora ekki einu sinni sjálfir að lifa við.

Hér eru ekki hagsmunir Íslands í fyrirrúmi. Þetta snýst um að safna stjörnum í hegðunarkladda Brussel, rétt eins og krakkar fá stjörnur fyrir að setja diskinn sinn í vaskinn eftir matinn.