Peningatréð

Fréttir berast af því að Bretar taki á ný fullan þátt í rannsóknaáætlunum Evrópusambandins.  Allar eru þær fréttir undarlegar, að því leyti að látið er að því liggja að vísindasjóðir Evrópusambandsins stundi einhvers konar peningaframleiðslu í þágu vísindarannsókna.  Það er vitaksuld ekki svoleiðis, sjóðirnir stunda nefnilega millifærslu á opinberu fé, ekki framleiðslu.  

Bretar borga semsagt á ný í sjóðina og vísindamenn í Bretlandi geta á ný sótt um styrki í þessa sömu sjóði.  Fáum sögum fer af peningunum sem ekki runnu í sjóðina á meðan Bretar tóku út refsinguna fyrir að hlaupa burt.  Kannski fóru þeir í merkilegar rannsóknir sem ekki er sagt frá af einhverjum ástæðum.  Kannski fóru þeir í eitthvað allt annað sem bresk stjórnvöld töldu merkilegra.  Kannski var þeim öllum eytt í vitleysu.    Erfitt að að svara því, en hitt er víst að breskir vísindamenn gátu nýtt drjúgan tíma til rannsókna, sem annars hefði farið í að skrifa umsóknir til Evrópusambandsins.

Pylsureglan fyrir hæstarétti

Málflutningur um aðild Noregs að Evrópska orkusambandinu (ACER) stendur nú yfir í hæstarétti í Osló. Áhersla systursamtaka Heimssýnar, Nei til EU, er að Stórþinginu sé óheimilt að framselja valdið til Evrópusambandsins með einföldum meirihluta atkvæða.  Vörn norska ríkisins leggur á hinn bóginn áherslu á að valdaframsalið sé svo lítið að það sé í lagi að framselja það.

Málflutningur norska ríkisins minnir á pylsuregluna. Hún er sú að ef sneitt er nógu oft af pylsu klárast hún á endanum.  Skiptir þá engu þótt sneiðarnar séu þunnar, ef þær eru nógu margar.  Pylsan er fullveldið og Evrópusambandið fær sneiðarnar, eina í einu, með framsækinni túlkun á EES-samningnum.

Hæstiréttur Noregs þarf að taka afstöðu til sannleiksgildis málsháttarins „það eyðist sem af er tekið“. Ætli páskaeggjagerðarmenn utan af Íslandi verði kallaðir til vitnis?

https://neitileu.no/aktuelt/-staten-unnviker-realitetene

Ágjöf og net

Það er ágjöf á meginlandi Evrópu.  Verðbólga var til skamms tíma há, án þess að laun hækkuðu að ráði.  Orkumál eru í ólestri og atvinnulíf höktir víða, meðal annars í Þýskalandi.  Ástæður eru ýmsar, en ljóst er að stríðið við Rússa tekur í. 

Á erfiðum tímum eru stjórnvöld viðkvæmari en ella og freistast til að þagga niður í röddum sem þeim leiðast.  Evrópusambandið hefur því miður fetað sig í þá átt og ekki er séð fyrir endann á þeirri vegferð.

Eflaust mun einhvern tímann rofa til í Evrópusambandinu og Íslendingar munu njóta góðs af því, því betra er að hafa granna sem eru frjálsir og vel haldnir en svangir og ófrjálsir. 

Þá mun líka reyna á að menn muni eftir niðursveiflunni og freistist ekki að festa sig í neti sem mun fyrr eða síðar leiða til ófrelsis og fátæktar.

Íslandsmet í mótsögn?

Haft er í flimtingum að stjórnmálamenn á atkvæðaveiðum lofi í senn aukinni þjónustu og lægri sköttum, í trausti þess að margir kjósendur muni ekki sjá í því mótsögn.  Reyndar er ekki sjálfgefið að þar sé mótsögn, en það er annað mál. 

Það er á hinn bóginn fullkomin mótsögn falin í því að berjast fyrir niðurskurði á stjórnsýslukostnaði hins opinbera, því sem oft hefur verið nefnt „bákn“, og að óska þess að Íslendingar gangi í Evrópusambandið.  Sambandið krefst nefnilega stórfelldrar útþenslu á stjórnsýslu. 

Engu að síður veðja sumir stjórnmálamenn á hvort tveggja í senn, væntanlega í trausti þess að enginn bendi kjósendum á að keisarinn sé fatalaus.   Það skal ekki látið ógert, hvorki hér og nú, né heldur í ágætri grein Hjartar J. Guðmundssonar um málið.

https://www.visir.is/g/20232459410d/-stjornsysla-islands-er-litil-

Lestin brunar, hraðar, hraðar,

Hvarf Breta úr Evrópusambandinu hafði ýmis tækifæri í för með sér.  Bretar gátu sýnt að hægt var að lifa ágætu lífi utan sambandsins og Íslendingar gátu sýnt að vandræðalaust var að eiga góð samskipti og mikil viðskipti við ríki sem ekki væri í EES.  Í Evrópusambandinu sá menn að nú loksins væri hægt að herða á samrunaferlinu, en Bretar höfðu alltaf verið dragbítar við það verk.

Í hjálagðri grein er fjallað um þá sem vilja nýta þetta tækifæri Evrópusambandsins til að hraða lestinni sem allir, sem fylgjast með stjórnmálum, vissu að stefndi í átt að sambandsríki.  Í fyrstu umferð er stefnt á sameiningu í hermálum, utanríkismálum og að hluta til í skattamálum.  Hitt kemur svo seinna.  Allt hefur sinn tíma, en markmiðið er ljóst.  Það er eitt stórt og miðstýrt ríki.  

 

https://europeanconservative.com/articles/news/a-european-executive-federalists-plot-to-capitalise-off-eu-expansion-plans/

Dómsins lúðrar gullu

Sigurður Líndal, prófessor í lögum, formaður Hins íslenska bókmenntafélags og margt fleira er látinn.  Sigurður var fullveldissinni og tók í æsku þátt í baráttu fyrir lýðveldi á Íslandi af ákafa.  Hann var afar vel lesinn og eftir hann liggja mörg ritverk um lög og rétt, sögu Íslands og samfélagið.  Sigurður reyndist betri en enginn þegar tekist var á um Icesave um árið og hann gerði sér glögga grein fyrir að innan Evrópusambandsins yrðu Íslendingar áhrifalausir.   

Heimssýn vottar aðstandendum Sigurðar innilega samúð og þakkar honum störfin fyrir hönd komandi kynslóða Íslendinga.   

 

Það er plan B

EES er ekki upphaf og endir lífs á Íslandi.  Það er nefnilega til plan B, og allt bendir til þess að plan B sé farsælla en óbreyttur EES-samningur. Plan B heitir víðtækur fríverslunarsamningur.  Þannig samning gerðu Íslendingar og Bretar, þegar Bretar hurfu úr Evrópusambandinu og EES. Allt gekk það vel og ekkert fór á hliðina.  Ef það er hægt að semja svoleiðis við Breta, má þá ekki reyna að semja við Evrópusambandið á sömu nótum, eða finnst skriffinnum í Brussel of skemmtilegt að ráða á Íslandi til að þeir vilji semja?  

Hjörtur J. Guðmundsson ræðir þetta og fleira í Bítinu hér:

 

https://www.visir.is/k/9558f5b5-6edd-4399-acdb-f7f9df74b884-1693903919000/bitid-fullkomin-uppgjof-?fbclid=IwAR3lnBf7lmKfqFGqRxJMxzAUCA77Qzi02wDQqTphi8ejkiLs-EAUah6ra8o

Valkostur og ekki valkostur

Nú hefur það gerst að í Þýskalandi er kominn stjórnmálaflokkur sem ber nafnið Valkostur fyrir Þýskaland.  Ef marka má skoðanakannanir er flokkurinn orðinn mjög vinsæll.  Hann er kominn fram úr jafnaðarmönnum og er farinn að narta í hælana á kristilegum demókrötum sem eru stærstir.

Mörgum í Þýskalandi finnst Valkosturinn vera boðberi vondra skoðana og striði gegn öllu sem gott þykir, mannréttindum, lýðræði, stríðinu við Rússa og sjálfu Evrópusambandinu.  Sjálfir segjast Valkostsmenn vera sérlega ákafir um lýðræði og mannréttindi, en neita hinu ekki eins ákaft.

Nú ræða margir málsmetandi Þjóðverjar að það þurfi að banna Valkostinn, því hann sé svo illa innrættur.  Ef það er rétt, er það mikið áhyggjuefni að umtalsverður hluti þýsku þjóðarinnar skuli styðja allt það illa innræti, því þetta er þjóðin sem mestur ræður í Evrópusambandinu. Ef það er hins vegar rangt er mikið áhyggjuefni að nærri hálf þýska þjóðin skuli vilja banna saklausan stjórnmálaflokk bara vegna þess að hún er svo innilega ósammála honum.   Það væri þó rökrétt framhald af banni Evrópusambandsins á rússneskum vefmiðlum.

Niðurstaðan fyrir Íslendinga verður ávallt sú sama: það er ekki valkostur að afhenda þessum mönnum nein völd á Íslandi. 

 https://www.spiegel.de/politik/radikalisierung-der-afd-verfassungsfeinde-verbieten-a-50bdd3e1-8968-47e7-ba9c-5072b4e304f5

Áskrift að Fasbókarsíðu Heimssýnar er ókeypis:  

https://www.facebook.com/groups/heimssyn

Mikið liggur á þarfleysu

Málið varðandi bókun 35 á sér fleiri hliðar.  Sú broslegasta er líklega sú að talsmenn bókunarinnar um forgang Evrópulaga segja að bókunin skipti eiginlega engu máli, sé aðeins formsatriði.  Málið hefur reyndar fengið að liggja í láginni í tæp 30 ár, svo það er ekki erfitt að trúa því, en þá líka að það megi að meinalausu liggja þar lengi enn.  En þá bregður við að það er allt í einu ægilega mikilvægt að samþykkja allt sem Evrópusambandið segir í logandi hvelli. 

Það veltur semsagt mikið á að afgreiða mál sem ekkert veltur á.  

Hvers vegna var kúvent?

Fleira er í samantekt Hjartar sem ástæða er til að staldra við.  Í upphafi kom ekki til greina að innleiða það sem kallað er bókun 35 í íslensk lög.  ESA kvartaði fyrir rúmum áratug, en íslensk stjórnvöld sögðu að því miður gengi ekki að gefa Evrópulögum sjálfkrafa forgang sísvona. Á Íslandi réði Alþingi Íslendinga, en ekki erlendir skriffinnar.  En svo virðist eitthvað hafa gerst og íslensk stjórnvöld sannfærst um að það sé bara best að láta Evrópusambandið ráða.  Hvað gerðist?  Hvað mælir gegn því að leyfa málinu að fara í dóm?  Áhættan er engin fyrir Íslendinga, því ef dæmt er Íslandi í óhag verður niðurstaðan sú sama og stjórnvöld vilja núna fara sjálfviljug 

Hvað olli kúvendingu íslenskra stjórnvalda? 

https://www.fullveldi.is/?p=26204