Bjarni bilar ekki

Það eru hræringar í stjórnmálunum.  Af því tilefni er rétt að rifja upp að Bjarni Jónsson stóð sem klettur til að verjast ágjöf Evrópusambandsins þá tíð er hann var þingmaður VG.  Vont er að missa slíka menn úr valdastöðu.  

Annars er eftirtektarvert að Bjarni Jónsson er einn þeirra sem áttar sig á því að náttúruvernd verður best sinnt með því að Íslendingar verði fullvalda. 

 

 

 

Er ekki bara best að banna meira?

Ekki hefur farið framhjá neinum að Evrópusambandið hefur fært sig upp á skaftið þegar kemur að stjórn á opinberri umræðu.  Þeim sem reka samfélagsmiðla er hótað í bak og fyrir ef þeir gera ekki eins og sambandið segir og sumir fjölmiðlar eru beinlínis bannaðir með manni og mús. 

Það ætti því ekki að koma neinum á óvart að eini flokkurinn sem leggur áherslu á að að Ísland verði innlimað í Evrópusambandið kvarti yfir undanlátssemi gagnvart fólki með óheppilegar skoðanir. 

https://www.fullveldi.is/?p=64042

Sósíalistar og Evrópusambandið

Dulítil umræða hefur orðið um Evrópusambandið og tengsl Íslands við það á Fasbókarsvæði sósíalista.  

Það sem upp úr stendur þar og sósíalistar ættu að íhuga er

í fyrsta lagi að það er mjög undarleg leið til þess að færa Ísland í átt að sósíalisma að afhenda landið evrópsku stórkapítali.   

Í öðru lagi bendir Þórður Birgisson réttilega á að maður á aldrei að ganga í klúbb sem ekki er hægt að ganga úr aftur, vandræðalaust. 

 

Obb, obb, obb, Áslaug Arna

Haft er eftir Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur, ráðherra Sjálfstæðisflokks, að hún sé til viðræðu um þjóðaratkvæðagreiðslu um viðræður um inngöngu Íslands í Evrópusambandið.

Ef óvinsæl ríkisstjórn sem segist ekki vilja inn í Evrópusamband heldur þjóðaratkvæðagreiðslu um að hefja inngönguferli er viðbúið að allir hrekkjóttir menn, og andstæðingar stjórnarinnar, kjósi með, til að fá að sjá svipinn á Evrópusambandinu þegar sendiboðinn færir því fréttirnar um að ríkisstjórn Íslands vilji sækja um aðild, en vilji ekki ganga inn.  Í annað sinn.

Ríkisstjórn getur „rætt við“ hvern sem er án þess að fá til þess sérstakt umboð frá þjóðinni.  Hinar svokölluðu „aðildarviðræður“ eru á hinn bóginn ekki bara hefðbundnar viðræður heldur inngönguferli sem miðar að fullri aðild og felur í sér að löggjöf og stjórnsýslu er kollvarpað með miklum tilkostnaði og fyrirhöfn.   Enginn sækir um aðild að Evrópusambandinu nema ljóst sé að þar liggi að baki einlægur vilji stjórnvalda og ekki síst stór og varanlegur meirihluti þjóðarinnar.  Annað er út í bláinn. 

Það er erfitt að verjast þeirri hugsun að það sé einbeittur ásetningur sumra valdamanna í Sjálfstæðisflokknum að bíta það sem eftir er af fylgi af sér.

Feitur reikningur

Í torfkofagrein Hjartar sem fjallað var um á blogginu í gær er farið nokkrum orðum um kostnaðinn við EES og hugsanlegan hagnað af því fyrirkomulagi á samskiptum við Evrópusambandið. 

 

Kostnaður Íslendinga af EES er margþættur. 

Í fyrsta lagi er hinn beini kostnaður í formi greiðslna.  Hann er um 3 milljarðar á ári. Þær greiðslur eru kyndugar og segja má að í þeim felist mótsögn.  Tollfrelsi er ekki góð lýsing á viðskiptafyrirkomulagi þar sem annar aðilinn þarf að borga hinum 3 milljarða á ári í áskriftargjald, jafnvel þótt tollurinn sé fastagjald en ekki tengdur magni. 

Í öðru lagi er beinn kostnaður í formi gjalda á borð við losunarheimildir sem leggjast tiltölulega þungt á samgöngur við Ísland.  Undir þeim hatti er fyrirhuguð innheimta á vegabréfsáritun fyrir þá sem búa utan Schengenlands.  Mikið af því fé rennur í sjóði Evrópusambandsins. 

Í þriðja lagi er kostnaður stofnana og fyrirtækja við að gera það sem reglur sambandsins segja að þurfi að gera.  Reglurnar koma á færibandi.  Þeim fjölgar stjórnlaust og berast óháð því hvort þeirra sé þörf eða ekki. 

Í fjórða lagi eru hindranir á viðskiptum og viðskiptasamningum við lönd utan Evrópu vegna tæknilegra kvaða sem Evrópusambandið setur.  Þær kvaðir eru iðulega til að vernda iðnað á meginlandi Evrópu fyrir samkeppni.

Það er erfitt að setja tölur á síðustu þrjá liðina, en nokkuð ljóst er að um er að ræða tugi milljarða á ári. 

 

Á móti kemur hugsanlegur hagnaður af EES.  Eins og kemur fram í torfkofagrein Hjartar er hann frekar óljós.  Það er vel hugsanlegt að hann sé lítill sem enginn.  Já, lítill sem enginn.  Ekki varð tap af því að Bretar hættu í EES og ekki leiða viðskipti við Breta til kostnaðar af því tagi sem hér er upp talinn.  

 

Færi ekki vel á því að ný ríkisstjórn sem væntanlega verður mynduð í vetur tæki að sér að endurskoða fyrirkomulagið á samskiptum Íslands við það sem eftir er af Evrópusambandinu, t.d. með víðtæka fríverslun í huga?

 

 

Hinn guðlegi lækningamáttur Evrópusamstarfsins

Lítill hópur fólks virðist trúa því að allt gott í samfélaginu sé Evrópusambandinu að þakka og ef hróflað yrði við EES lægi leiðin rakleitt til baka í torfkofana.  Þar mundu Íslendingar reyna að draga fram lífið á mygluðu mjöli, kúrandi uppi í rúmi með berkla og tæringu.

Hjörtur J. Guðmundsson hefur af sérstakri þolinmæði reynt að útskýra að svona er það ekki.  Hagnaðurinn af EES er vægast sagt óljós, en kostnaðurinn himinhár.   Margt af því er afgreitt skilmerkilega í nýrri grein á Vísi sem hér er tengill á:

https://www.visir.is/g/20242636401d/hvar-er-torfkofinn-

 

Evrópusambandið og vopnaframleiðsla í Ísrael

Ekki hefur farið framhjá neinum að hart er gengið gegn almennum borgurum fyrir botni Miðjarðarhafs.  Er það á skjön við lög og reglur, en umfram allt mannúð.  

Forsvarsmenn Evrópusambandsins hafa haft mikinn skilning á ýmsu er varðar Ísraelsríki, ekki síst Úrsúla von der Leyen, sem nefna má aðal. Ekki fer milli mála að meðferð á gyðingum á dögum þriðja ríkisins skiptir þar máli. Segja má að í framkvæmd trompi samviskubit vegna hennar seinni tíma lög og ályktanir öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna í málefnum Palestínu.  

Nýlega kom upp umræða á Stórþinginu í Osló um stuðning Evrópusambandsins við vopnaframleiðendur í Ísrael, en sagt er frá honum lauslega í fyrirspurn Björnars Moxnes. Er þar m.a. byggt á viðameiri skýrslu sem gefin var út sl. sumar og fjallar um stuðning Evrópusambandsins við vígvæðingu Ísraels eftir innrásina á Gaza. 

Stundum þarf ekki nema einn millilið til að uppruni fjár hverfi sjónum flestra. Í hversu mörgum málum skyldi Evrópusambandið vera slíkur milliliður?

 

https://www.tni.org/en/publication/partners-in-crime-EU-complicity-Israel-genocide-Gaza  

https://neitileu.no/aktuelt/norske-eu-milliarder-til-israel

https://stortinget.no/no/Saker-og-publikasjoner/Sporsmal/Skriftlige-sporsmal-og-svar/Skriftlig-sporsmal/?qid=99779

Stolt þjóð

Samfylkingin hefur að undanförnu notað orðin "stolt þjóð".  Það virðist fara fyrir brjóstið á sumum stuðningsmönnum flokksins, jafnvel þeim sem ákafast hafa talað fyrir innlimun Íslands í Evrópusambandið. 

Það er rétt að minna á að þjóðernishyggja lekur í taumum af Evrópusambandinu.  Í sumum textum frá sambandinu verður vart þverfótað orðum á borð við "evrópsk gildi" og fleiru í þeim dúr sem sumum þætti vond ef orðinu "evrópsk" væri skipt út fyrir "þýsk", þótt ekki sé talað um "íslensk". 

Evrópusambandið hefur varið miklu fé til að kynna samrunaþróunina með jákvæðum hætti og borgað fyrir ótal rannsóknaverkefni um sig sjálft og hina sögulegu nauðsyn á að Evrópumenn sameinist undir einni stjórn. 

Í Lissabonsáttmálanum er sérstaklega fjallað um að sambandið hafi að markmiði að styðja samrunaþróun aðildarríkja og að þegnar ríkja sambandsins séu þegnar Evrópusambands. 

 

 

Fleiri snúningar á B35

Snúningarnir sem teknir eru á bókun 35 fara að minna á listdans á skautum.  

Hjörtur fer yfir nokkrar nýjustu vendingarnar í nýrri grein.  Ráðherrann sem fer með málið telur það helst til raka í málinu að vont væri að ESA færi með málið fyrir dóm, en Hjörtur bendir á að ef dómur verður Íslandi í óhag þá yrði niðurstaðan sú hin sama og frumvarp ráðherrans felur í sér!  Þá ríkir þögnin ein um að fyrrverandi forseti hæstaréttar telji að bókun 35 gangi gegn stjórnarskrá íslenska lýðveldisins.  

Um fyrirvarann sem hnýtt er í frumvarpið segir Hjörtur þetta:

Hvað varðar fyrirvarann í frumvarpinu, þess efnis að Alþingi gæti ákveðið að forgangur innleidds regluverk frá Evrópusambandinu ætti ekki við um tiltekna innlenda lagasetningu, er hann í raun gagnslaus. Tilgangurinn með fyrirvaranum er einungis sá að reyna að tryggja stuðning við frumvarpið. Alþingi getur vitanlega alltaf sett slík lög. Kæmi hins vegar til þess myndi það kalla á sömu viðbrögð frá ESA og nú stendur að gefast upp fyrir. Hvaða líkur geta fyrir vikið talizt á því að það yrði gert og að þá yrði staðið í lappirnar?

Hann er semsagt bara til "heimabrúks" til að smyrja afgreiðslu Alþingis.  Það var og. 

https://www.visir.is/g/20242634440d/vardi-ekki-vidsnuninginn

Fleiri fundir um ósvöruðu spurninguna

Fréttir berast af innanbúðarfundum félgsmanna Sjálfstæðisflokks.  Óháð fundarefni er bókun 35 rædd.  Þar er þungt í mörgum og kemur ekki á óvart miðað við afgerandi andstöðu stuðningsmanna Sjálfstæðisflokksins sem kom fram í nýlegri skoðanakönnun. 

Menn spyrja:  "Hvers vegna í ósköpunum?".  Svör með tilvísun í réttindi í fæðingarorlofi duga ekki.  Það vita nefnilega allir að það er hægt að tryggja hverjum sem er botnlausan rétt í hverju sem án þess að lögfesta bókun 35.  Eins duga svör um að Evrópusambandið langi til þess skammt.  Fáir kæra sig um að skemma eigin garð til að þóknast löngun Evrópusambandsins. 

Þetta eru óboðleg svör, en engin skárri hafa komið.