Viðvarandi langtímaatvinnuleysi víða í Evrópu, en minnst á Íslandi

Nú er það sláandi hve mikið hefur hægt á hagvexti í Evrópu. Í því landi sem hefur drifið Evrópu áfram síðustu áratugi, Þýskalandi, ríkir nú algjör stöðnun. Þetta eru ekki góðar fréttir og ekki bætandi á það ástand sem ríkt hefur á vinnumörkuðum með talsverðu atvinnuleysi víða. Þar er langtímaatvinnuleysið langverst, þar sem stórir hópar, jafnvel heilu aldurshóparnir, hafa verið langtímum saman utan vinnumarkaðar. Samkvæmt upplýsingum Eurostat var langtímaatvinnuleysi árið 2023 yfirleitt á bilinu 4-6% í Suður-Evrópu en að jafnaði 1-2% í Norður-Evrópu. Á Íslandi mældist það vart, eða var 0,3% samkvæmt Eurostat, og verður ekki annað séð en að það sé hið lægsta í Evrópu.

Jaðarríkin í Evrópu líða fyrir evruna

Í árdaga evrunnar var samleitni í hagþróun lykilhugtak, þ.e. samleitni í verðbólgu, vöxtum, opinberum fjármálum og skuldum, auk gengis. Atvinna og hagvöxtur hefur hins vegar alltaf verið aukaatriði meðal evrutalsmanna. Nú fer lítið fyrir þessari samleitniumræðu, enda hefur komið á daginn að evran hentar aðildarríkjunum misvel. Jaðarríkin hafa liðið fyrir evruna. Finnland er dæmi um jaðarríki evrunnar þar sem stöðnun eða hægagangur hefur ríkt vegna spennitreyju evrunnar og atvinnuleysi verið með mesta móti. Spurning hvort Viðreisn telji aukið atvinnuleysi hér á landi ásættanlegt til að fá evrudraum sinn uppfylltan?

Evrunni hafnað þar sem hún gæti grafið undan lífeyriskerfinu

Bæði Danir og Svíar hafa hafnað því í þjóðaratkvæðagreislu að taka upp evru þótt löndin séu í ESB. Siðustu 20 árin hefur umræða í löndunum um upptöku evru verið sáralítil. Í Danmörku var sá málflutningur hagfræðinga áberandi að evran gæti grafið undan lífeyriskerfinu í landinu. Alþjóðlegar samantektir benda ítrekað til að Danmörk sé ásamt Íslandi með besta lífeyriskerfi í heimi. Því má spyrja hvort afleiðingin af stefnu Viðreisnar gæti orðið sú að grafa undan þeirri sjóðsöfnun sem átt hefur sér stað í lífeyrissjóðunum hér á landi síðustu hálfu öld?

Fjármálaeftirlitið óánægt með íþyngjandi regluverk ESB

Stjórnendur fjármálaeftirlita á Norðurlöndum hafa ítrekað lýst yfir óánægju sinni með aukið og íþyngjandi regluverk ESB, nú síðast í sameiginlegu bréfi eins og Innherji á Vísir.is greinir nýlega frá. Á Íslandi er fjármálaeftirlitið hluti af Seðlabankanum og þar á bæ sem annars staðar á Norðurlöndum eru menn óánægðir tímasóun starfsfólks í kringum hið flókna og stóra regluverk ESB í stað þess að starfsfólkið geti varið tíma sínum í að verjast raunverulegri áhættu og ógn sem steðjað gæti að fjármálastarfseminni.

Eitt virðist sem sagt alveg víst. Með sama áframhaldi, hvað þá með fullri aðild að ESB, mun þurfa að fjölga sérfræðingum og öðru starfsfólki til að sinna því sem engu eða litlu máli skiptir í íslensku samhengi. Meira að segja stjórnendum fjármálaeftirlits Seðlabankans og annarra fjármálaeftirlita á Norðurlöndum þykir orðið nóg um.

 

Frétt á visir.is:

https://www.visir.is/g/20242645086d/nor-raenir-eftir-lits-stjorar-segja-brynt-ad-fjar-mala-reglu-verk-esb-verdi-ein-faldad

 

Er blásýra góð við þorsta?

Efnahagsvandamál Evrópusambandsins eru mikil og erfið viðureignar.  Meira að segja Þýskaland hamast við að halda nefinu ofan sjávar.  

Þjóðverjar gætu eflaust fengið ókeypis kennslu hjá íslenska Evróputrúboðinu: Takið upp evru og allt mun lagast!

 

https://www.politico.eu/article/germany-economy-bad-worse-recession-gdp-robert-habeck/

Fyrrverandi dómari gengur erinda Evrópusambands

Ýmsir, þar á meðal Jón Bjarnason, eru hugsi yfir því að fyrrverandi dómari opinberi nánast trúarlegt samband sitt við Evrópusambandið. 

Jón rifjar af því tilefni upp að það var engin tilviljun að bókun 35 var ekki með í EES-pakkanum sem Alþingi samþykkti fyrir þremur áratugum síðan.  Það var nefnilega mat manna að EES-samningurinn væri á mörkum þess að standast stjórnarskrá og væri bókunin með væri engin vafi lengur.  

Ætli dómarinn hafi á ferli sínum fellt marga dóma sem smitaðir voru af trúarhitanum?

 

https://jonbjarnason.blog.is/blog/jonbjarnason/

 

Myrkur og óöld

Í gær sendi fv. dómari Alþingismönnum fyrirmæli um lagasmíð með grein í DV.  Í leiðinni útskýrði hann að Íslendingar drægju andann í gegnum EES og að þeir sem ekki hlýddu Evrópusambandinu væru grasasnar.  

Haraldur Ólafsson varð til svars.  Hann segir m.a.: 

Davíð Þór fjallar um þá „einföldu hugsun að forsenda fyrir sameiginlegum markaði á sviði vöruviðskipta, þjónustu, fjármagnsflutninga og vinnuafls sé að sömu reglur gildi alls staðar á honum.“  Það er vissulega einföld hugsun, en hún er líka barnalega einfeldningsleg.  Allir vita, að allt þetta sem nefnt er, er stundað í stórum stíl um allan heim af sjálfstæðum ríkjum og allir vita að Íslendingar stunduðu blómleg viðskipti löngu fyrir daga EES-samningsins.

https://www.dv.is/eyjan/adsendar-greinar/2024/11/13/haraldur-olafsson-skrifar-myrkur-og-oold-heimi-evropusambands/

Óþægileg léttúð

Í nýrri grein í Morgunblaðinu fer Hjörtur J. Guðmundsson yfir nokkur atriði varðandi Sjálfstæðisflokkinn og aðild Íslands að Evrópusambandi. 

Því miður er það svo að sitthvað í sögu flokksins undanfarna áratugi bendir í þá átt að hann megi við því að verða traustari en hann er í fullveldismálum.  Það er mikils virði að Hjörtur og aðrir Sjálfstæðismenn taki hraustlega til máls þegar þingmenn flokksins fara að leika sér með fjöregg þjóðarinnar, eins og um einnota leikfang sé að ræða.  

 

https://www.fullveldi.is/?p=64103

Guðmundur Ásgeirsson bendir réttilega

á að stjórnarskráin segir að Alþingi eigi að annast lagasetningu.  Það samræmist vitaskuld ekki stjórnarskránni að framselja það vald, hvort sem er til embættismanna Evrópusambandsins eða bæjarstjórans í Kardimommubæ. 

Það gekk treglega að skipta um stjórnaskrá um árið, meðal annars vegna þess að drög að nýrri stjórnarskrá auðvelduðu að koma valdinu úr landi.  Margir hafa lítið á móti því að hinir og þessir eigi "viðræður" við hina og þessa, en eru nógu vel að sér í mannkynssögu til að gjalda varhug við að færa stjórnvaldið til gömlu evrópsku nýlenduveldanna. 

 

Orðrétt segir Guðmundur á blogginu í gær:

Það er vitleysa að tala um þjóðaratkvæðagreiðslu um að fara í "viðræður" þegar staðreyndin er sú að það er ekkert umsemjanlegt. Ákvörðunin getur ekki snúist um neitt annað en hvort sækja eigi um aðild og undirgangast þar með sáttmála ESB, eða ekki. Svarmöguleikarnir eru einfaldlega já eða nei.

Svo er annað sem talsmenn fyrir aðild(arviðræðum) minnast aldrei á. Það er sú staðreynd að stjórnarskráin heimilar engum öðrum en Alþingi og forseta Íslands að fara með löggjafarvaldið, sem þýðir að stjórnarskráin bannar í reynd aðild að ESB.

Enn fremur skal sérhver nýr þingmaður vinna drengskaparheit að stjórnarskránni samkvæmt 47. gr. hennar. Hafandi gert það má þingmaður ekki aðhafast neitt í störfum sínum sem brýtur gegn því drengskaparheiti enda yrði hann þá brotlegur við stjórnarskránna. Þess vegna er þingmönnum beinlínis óheimilt að vinna að því að gera Ísland að aðildarríki ESB með framsali löggjafarvalds sem bryti í bága við 2. gr. stjórnarskrár.

Samt tala sumir þingmenn fyrir slíku og gerast þá brotlegir við drengskaparheit sitt, sem ætti að hafa þær afleiðingar að þeir skyldu afsala sér þingmennsku. Að öðrum kosti er það merkingarlaus athöfn að undirrita drengskaparheitið.

Höfundar stjórnarskrárinnar voru afar snjallir þegar þeir byggðu þennan varnagla inn í hana, en því miður virðist skorta nokkuð á að honum sé sýnd tilhlýðileg virðing.

 

Lýðræðisleg leið til afnáms lýðræðis

Víðir Reynisson, Samfylkingarmaður og Pawel Bartoszek, Viðreisnarmaður, ræða við Stefán Einar í Spursmálum.  Þeir slá úr og í þegar kemur að framsali á ríkisvaldi til Evrópusambandsins.  Þó er ljóst að þeim finnst viðeigandi að halda þjóðaratkvæðagreiðslu á næsta kjörtímabili. 

Svona sjá menn það ferli fyrir sér:  Þjóðaratkvæðagreiðsla er haldin um "viðræður".  Hver er svosem á móti viðræðum?   Í kjölfarið óskar ríkisstjórn Samfylkingar og Viðreisnar eftir aðild Íslands að Evrópusambandinu og í gang fer ferli sem miðar ákveðið að aðild og felst aðallega í breytingum á lögum Íslands til samræmis við óskir Evrópusambandsins.  Þessi lög eru samin af Evrópusambandinu og eru óumsemjanleg, eins og Evrópusambandið sjálft hefur margsinnis bent á. 

Allt fer svo í uppnám á Íslandi þegar kjósendur átta sig á því að þeir hafa verið blekktir, ef ekki fyrr. 

 

https://www.mbl.is/frettir/innlent/2024/11/07/munu_skattleggja_hargreidslufolk_smidi_og_pipara/

 

(Viðtalið í heild sinni er neðarlega í greininni)