Heimssýn

Það er háttur sumra að hrópa "Ég vil líka" í hvert sinn þegar þeir sjá eitthvað sem þeim líkar vel í Evrópusambandinu.  Einn daginn er það ódýr brauðbiti í Grikklandi og annan daginn ódýr vínsopi í Portúgal.  Viljinn stendur vitaskuld til brauðsins og vínsins, ekki til þess að vinna fyrir laun bakarans og víngerðarmannsins í þessum löndum. Þó er þarna órjúfanlegt samhengi á milli.  

Aðild að Evrópusambandi snýst um hvernig eigi að velja þá sem ráða.  Á að gera það með kosningum öðru hverju, eða á að fela valdið í hendur nafnlausra manna í útlöndum sem eiga nákvæmlega ekkert undir vilja kjósenda á Íslandi og þurfa aldrei að skila því aftur.  

Hjörtur ræðir ýmis grundvallaratriði í nýrri grein á Vísi.  Hann segir m.a. réttilega:

Kæmi til þess að Ísland gengi í Evrópusambandið yrði vægi landsins þegar ákvarðanir væru teknar í ráðherraráði sambandsins, sem gjarnan er talið vera valdamesta stofnun þess, allajafna einungis um 0,08%

https://www.fullveldi.is/?p=10867

"Ég held að það væri bara gott að fá einhverja aðra til að stjórna, þótt þeir séu líka kapítalistar, sko" segir Ása Lind Finnbogadóttir, kennari og frambjóðandi Sósíalistaflokksins á 17. mínútu hjálagðs þáttar á Samstöðinni.  

Ása Lind er greinilega búin að gefast upp á hefðbundnu lýðræði og gerist talsmaður þess sem margir kalla fasisma, og felst í því að framselja stjórnvaldið til embættismanna í útlöndum sem vísir eru til að vilja aldrei skila þvi aftur. 

Líklega er samherjum Ásu Lindar í flokknum ekki skemmt, en andstæðingar sósíalista hlæja upphátt. 

https://www.youtube.com/watch?v=gddPk2OdvvI

Það eru hræringar í stjórnmálunum.  Af því tilefni er rétt að rifja upp að Bjarni Jónsson stóð sem klettur til að verjast ágjöf Evrópusambandsins þá tíð er hann var þingmaður VG.  Vont er að missa slíka menn úr valdastöðu.  

Annars er eftirtektarvert að Bjarni Jónsson er einn þeirra sem áttar sig á því að náttúruvernd verður best sinnt með því að Íslendingar verði fullvalda. 

Dulítil umræða hefur orðið um Evrópusambandið og tengsl Íslands við það á Fasbókarsvæði sósíalista.  

Það sem upp úr stendur þar og sósíalistar ættu að íhuga er

í fyrsta lagi að það er mjög undarleg leið til þess að færa Ísland í átt að sósíalisma að afhenda landið evrópsku stórkapítali.   

Í öðru lagi bendir Þórður Birgisson réttilega á að maður á aldrei að ganga í klúbb sem ekki er hægt að ganga úr aftur, vandræðalaust.