Áfall fyrir ESB að San Marino vilji ekki vera með

Það er dálítið áfall fyrir ESB að San Marino muni ekki sækja um aðild að sambandinu. Niðurstaða kosninganna bendir til þess að sáralítill áhugi sé á ESB-málum í þessu smáríki inni í Ítalíu.

San Marino skiptir þó ekki miklu máli fyrir ESB, en það að áhuginn sé þetta lítill og að ekki sé hægt að knýja í gegn umsókn að ESB hlýtur að valda forystu ESB talsverðum vonbrigðum.

Sækir ekki um aðild að ESB

Stefán Fule stækkunarstjóri ESB fer með fleipur

ESB-sinnar hafa löngum slegið sér á brjóst í stærilæti um að þeir viti allt best um ESB. Nú verður sjálfur stækkunarstjóri ESB ber að því að fara vísvitandi með rangfærslur um stöðu þeirra ESB-viðræðna sem sofnuðu undir fyrri stjórn. Það er greinilegt að taka þarf ummælum þessa manns með fyrirara.

Mbl.is segir m.a. svo frá og vitnar í yfirlýsingu sem Gunnar Bragi Sveinsson utanríkisráðherra sendi frá sér í dag í tilefni af ummælum stækkunarstjórans:

,,Þessi fullyrðing stækkunarstjórans sýnir að það er brýnt að réttar upplýsingar um stöðu viðræðnanna við ESB séu á borðinu. Þess vegna mun sá þáttur einmitt verða hluti af þeirri úttekt sem ég mun kynna fljótlega á nýju ári.“

Þetta segir í yfirlýsingu frá Gunnari Braga Sveinssyni, utanríkisráðherra, vegna þeirra ummæla Å tefan Füle, stækkunarstjóra Evrópusambandsins, í gær að hann teldi að viðræður um inngöngu Íslands í sambandið hefðu „ekki verið það langt frá því að leggja fyrir Íslendinga samning sem hefði tekið tillit til sérstöðu Íslands en um leið grundvallarreglna Evrópusambandsins og allra reglna leiksins.“ Segir ráðherrann að þar sé farið heldur frjálslega með.

„Staðreynd málsins er sú að öll stærstu málin í þessum viðræðum stóðu enn út af þegar hlé var gert á þeim. Þrátt fyrir að margir samningskaflar höfðu verið opnaðir og um þriðjungi lokað, þá fær það ekki staðist að stutt hafi verið í samningsniðurstöðu þegar kaflar um sjávarútveg og landbúnað höfðu ekki verið opnaðir svo ekki sé minnst á þá staðreynd að ESB hafði ekki einu sinni afgreitt sína eigin rýniskýrslu um sjávarútvegskaflann,“ segir í yfirlýsingunni og ennfremur:

„Þessi fullyrðing stækkunarstjórans sýnir að það er brýnt að réttar upplýsingar um stöðu viðræðnanna við ESB séu á borðinu. Þess vegna mun sá þáttur einmitt verða hluti af þeirri úttekt sem ég mun kynna fljótlega á nýju ári.“

Segir Füle fara frjálslega með

Nýkjörin framkvæmdastjórn Heimssýnar

Nýkjörin stjórn Heimssýnar hélt sinn fyrsta fund í gærkvöldi og kaus nýja framkvæmdastjórn fyrir samtökin. Formaður framkvæmdastjórnar er Vigdís Hauksdóttir, varaformaður er Jón Bjarnason og gjaldkeri er Þorleifur Gunnlaugsson.

Aðrir í framkvæmdastjórn eru Ásdís Jóhannesdóttir, Bjarni Harðarson, Halldóra Hjaltadóttir, Gunnlaugur Ingvarsson, Erna Bjarnadóttir og Stefán Jóhann Stefánsson. 

Ólafur, Ólafur og Ólafur misskilja lýðræðið

Ólafar eru fyrirferðarmiklir í íslenskri þjóðmálaumræðu. Þrír þeirra átta sig ekki á því hvernig lýðræðið gengur fyrir sig. Þeir virðast ekki átta sig á því að gangur lýðræðisins er sá að þar ráða kosningar, stefnur og samningar. Ekki óljósar skoðanakannanir eða óljós ummæli fáeinna manna.

Í þessu bloggi er ekki stefnan að ræða um einstaklinga. Ólafarnir þrír eru hins vegar engir venjulegir einstaklingar. Þeir eru nánast eins konar stofnanir í íslensku samfélagi sem birta skoðanir sínar stórum hluta landsmanna reglulega. Áhrif þeirra eru umtalsverð. 

Ólafur Arnarson og Ólafur Ísleifsson eru mikilsmetnir álitsgjafar í morgunþætti Bylgjunnar. Þeir fara jafnan mikinn og hafa skýrar skoðanir á öllu á milli himins og jarðar, eru áheyrilegir og geta verið skemmtilegir. Oft hitta þeir naglann á höfuðið. Í morgun sýndu þeir hins vegar að þeir skilja ekki hvernig lýðræðið gengur fyrir sig. Það er kannski ekki að búast við því þegar þeir þurfa að hafa skoðanir á svo mörgum málum að þeir geti sett sig inn í öll mál og hugsað allt í þaula. Þeir eiga eftir að átta sig á því að núverandi ríkisstjórn hefur engin loforð gefið um að haldin verði þjóðaratkvæðagreiðsla um hvort halda eigi áfram við ræðum við ESB.

Staðreynd málsins er þessi: Æðstu samkundur stjórnarflokkanna samþykktu þá stefnu að gera skyldi hlé á viðræðum við ESB og þær skyldu EKKI teknar upp NEMA að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. Það er ENGIN STEFNA um að taka upp þessar viðræður að nýju. Stefnuskrá flokkanna fyirr kosningar endurspeglaði þessa niðurstöðu og hún er meitluð í stein í stjórnarsáttmálanum.

Bylgju-Ólafarnir reyna að halda því að þjóðinni að ríkisstjórnin sé að ganga gegn vilja þjóðarinnar ef hún lætur ekki halda atkvæðagreiðslu um hvort halda eigi viðræðunum áfram, en mjög leiðandi spurningar í nýlegri könnun leiddi í ljós að fólk er alveg til í slíka þjóðaratkvæðagreiðslu jafnvel þótt mikill meirihluti sé á móti því að Ísland gangi í ESB.

Ólafur Stephensen ritstjóri Fréttablaðsins gengur sömu braut og nafnar hans tveir. Hann reynir auk þess að halda því fram að það sé eðlilegt að meirihluti þjóðarinnar sé á móti aðild því hún viti ekkert hvað felst í mögulegum samningi við ESB. Þarna hefur Ólafur rangt fyrir sér. Hann er búinn að upplýsa landsmenn um það í áratugi, allt frá því hann var í stjórn áhugasamtaka um inngöngu í ESB, hvers konar fyrirbæri ESB er. Íslendingar hafa verið að kynna sér Evrópusambandið í áratugi. Á síðasta kjörtímabili voru tugir starfsmanna launaðir af ESB við að upplýsa Íslendinga um ESB. Þess vegna vita Íslendingar mætavel hvað ESB er og hvernig það vinnur. Það er alltént ekki hægt að halda því fram að upplýsingar hafi skort og að ekki hafi verið varið fé í upplýsingamiðlun. Það hefur nánast allt verið gert til þess að koma ,,réttum" upplýsingum til landsmanna. Ólafur Stephensen hefur svo séð til þess sem ritstjóri í áraraðir að matreiða þessar upplýsingar að hætti heitustu fylgismanna aðildar að ESB.

Svokallaðar aðildarviðræður voru aðlögunarviðræður eins og oft hefur verið minnt á. Aðferð samninganna er sú að umsóknarríki fær ekki aðild fyrr en það er búið að aðlaga sig að regluverki ESB. Viðræður við ESB eru því ekki viðræður um samning heldur ferli aðlögunar að kröfum ESB.

Það er svo ákaflega einkennilegt innlegg hjá stækkunarstjóra ESB að samningur við Íslendinga hafi nánast legið fyrir. Hvers vegna gafst þá fyrrverandi ríkisstjórn upp á aðlögunarviðræðunum hálfu ári fyrir kosningar. Hvers vegna tókst ekki að klára málið á einu kjörtímabili, fjórum árum, eftir að forsvarsmenn Samfylkingar voru búnir að segja að þetta ætti ekki að taka nema 12-18 mánuði?

Gangur lýðræðisins ætti að vera nokkuð skýr. Íslensk þjóð lætur ekki hafa sig aftur út í þá lýðræðislegu mótsögn að vera á móti inngöngu í ESB en heimila inngöngu í skrefum með því aðlögunarferli sem svokallaðar viðræður fela í sér.

Hægt er að fræðast betur um vinnuaðferð ESB hér:

http://ec.europa.eu/.../steps-towards-joining/index_en.htm

Sjá einnig hér:

http://heimssyn.blog.is/blog/heimssyn/entry/1320836/

 

Fjölmiðlakönnun viðheldur misskilningi um aðlögunarferlið

Nýleg skoðanakönnun viðheldur þeim leiða misskilningi að það sé hægt að sækja um aðild að ESB og kíkja í pokann á meðan vinnureglur ESB þýða í raun að umsóknarríki þarf að aðlaga sig og uppfylla öll helstu skilyrði væntanlegs samnings áður en hann er undirritaður.

Núverandi ríkisstjórn er búin að setja umsóknina á ís. Hún er komin í frost og í raun dauð þannig lagað séð. Aðildarsinnar reyna þó hvað þeir geta að þýða hana upp í þeirri von að hægt verði að endurnýta hana einhvern tímann.

Liður í þeirri baráttu er innhopp Stefáns Fule stækkunarstjóra ESB í íslensk stjórnmál í dag og svo einnig undarlega unnin skoðanakönnn sem sýnir reyndar svart á hvítu að mikill meirihluti þeirra landsmanna sem tekur afstöðu er á móti aðild að ESB, en kippir sér svo sem ekki upp við það þótt kannaður verði hugur manna til þess hvort halda eigi viðræðum áfram. 

Fólk er greinilega sumt hvert búið að gleyma hvernig þetta gengur allt fyrir sig. 

Þegar lesin er lýsing ESB á því hvað umsókn að ESB felur í sér verður varla dregin önnur ályktun en sú að umsóknarferli feli í sér aðlögun að regluverki ESB og að umsóknarríkið eigi að uppfylla aðildarsamninginn fyrir undirritun.

Þetta sést þegar skoðuð er vefsíða á vegum ESB. Í tilviki Íslands var því með aðlögunarferlinu verið að þvinga Ísland inn í ESB án þess að þjóðin hefði verið spurð að slíku.

Umrædd vefsíða ESB er hér:

http://ec.europa.eu/enlargement/policy/steps-towards-joining/index_en.htm

Brot af þessu hefur verið birt áður, en hér er lausleg þýðing á öllum textanum, að öðru leyti en því sem fjallar um löndin á Balkanskaga.

Það væri kannski ráð fyrir fréttamenn Ríkisútvarpsins og yfirmenn þeirrar stofnunar að kynna sér þessa síðu.

Skref í átt að aðild

Ferli aðildar að ESB (aðlögun) felst í stórum dráttum í þremur skeiðum:

1. Þegar land er reiðubúið verður það opinber umsækjandi (e. candidate) að aðild – en þetta felur samt ekki nauðsynlega í sér að formlegar samningaviðræður hafa verið opnaðar. (Athugasemd þýðanda: Hér er áhersla á að land sé reiðubúið.)

2. Umsækjandinn fer í formlegar aðildarsamningaviðræður, sem er ferli sem felur í sér upptöku þeirra laga sem eru í gildi í ESB, undirbúning þess að vera í almennilegri aðstöðu til að nota lögin og beita þeim, og auk þess að innleiða lögfræðilegar, stjórnsýslulegar og efnahagslegar umbætur sem landið verður að innleiða til þess að geta uppfyllt skilyrði um aðild, en þetta er þekkt sem aðlögunarskilyrði.

3. Þegar samningaviðræðum og meðfylgjandi umbótum er lokið að mati beggja aðila getur landið orðið aðili að ESB.

Aðildarsamingaviðræður – í smáatriðum

Samningaviðræður um aðild geta ekki hafist fyrr en allar ríkisstjórnir ESB hafa samþykkt, með einróma ákvörðun ráðs Evrópusambandsins, ramma eða umboð til samninga við umsóknarlandið.Samningaviðræður eiga sér stað á milli ráðherra og sendiherra ríkisstjórna ESB og umsóknarlandsins á vettvangi sem kallaður er milliríkjaráðstefna (intergovernmental conference).

Samningaviðræður fyrir hvern kafla byggjast á eftirfarandi atriðum:

1. Skimun – framkvæmdastjórnin framkvæmdir nákvæma skoðun, ásamt umsóknarlandinu, á hverju málefnasviði (kafla), til þess að ákvarða hve vel landið er undirbúið. Niðurstöður úr skimun undir hverjum kafla birtir framkvæmdastjórnin hverju aðildarlandi í formi skimunarskýrslu. Niðurstaða þessarar skýrslu eru síðan meðmæli framkvæmdastjórnarinnar um að annað hvort hefja samningaviðræður beint eða meðmæli um að krefjast þess að sérstök skilyrði – opnunarviðmið – verði uppfyllt.

2. Samningastaða – áður en samningaviðræður geta hafist verður umsóknarlandið að greina frá stöðu sinni og ESB verður að fallast á sameiginlega stöðu. ESB setur lokunarviðmið fyrir flesta kafla sem umsóknarlandið verður að uppfylla áður en samningaviðræðum á viðkomandi málefnasviði er hægt að loka. Fyrir kafla 23 og 24 leggur framkvæmdastjórnin til að í framtíðinni verði þessir kaflar opnaðir á grunni aðgerðaáætlana, með tímabundin viðmið sem verður að uppfylla á grunni innleiðingar áður en lokunarviðmið eru sett.

Hraði samningaviðræða ræðst síðan af hraða umbóta og því hve fljótt ríki aðlagast lögum ESB. Lengd samningaviðræðna getur verið breytileg – það að ríki byrji á sama tíma er engin trygging fyrir því að þau ljúki samningaviðræðum á sama tíma.

Að ljúka samningaviðræðum

1. Einstökum köflum lokað

Samningaviðræðum um einstaka kafla er ekki hægt að loka fyrr en allar ríkisstjórnir í ESB eru sáttar við framför umsóknarríkis á því málasviði sem kaflinn fjallar um, eins og slíkt kemur fram í greiningu af hálfu framkvæmdastjórnarinnar. Samningaferlinu í heild sinni er svo ekki lokið fyrr en öllum köflum hefur verið lokað. 2. Aðlögunarsamningur

Aðlögunar(accession)samningurinn er það sem límir saman aðild landsins að ESB. Hann felur í sér sundurliðuð ákvæði og skilyrði fyrir aðild, öll bráðabirgðaákvæði og fresti, og auk þess nákvæma lýsingu á fjárhagslegum skuldbindingum og fyrirvörum.

Samningurinn er ekki endanlegur og bindandi fyrr en hann:

o hlýtur stuðning ESB-ráðsins, framkvæmdastjórnarinnar og Evrópuþingsins

o er undirritaður af umsóknarlandinu og fulltrúum allra ESB-landa

o er fullgiltur af umsóknarlandinu og hverju einstöku ESB-landi, samkvæmt þeirra eigin stjórnarskrárreglum (afgreiðslu þings, þjóðaratkvæðagreiðslu, o.s.frv.) 3. Land í samþykktarferli
Þegar samningur hefur verið undirritaður, gerist umsóknarland land í samþykktarferli. Þetta felur í sér að gert er ráð fyrir að það verði fullgildur aðili að ESB á þeim degi sem tilgreindur er í samningi, að því gefnu að samningurinn hafi verið fullgildur. Í millitíðinni nýtur umsóknarlandið kosta sérstaks fyrirkomulags, svo sem þess að geta gert athugasemdir við drög að tillögum ESB, samskipti, tilmæli eða frumkvæði, og vera í virkri áheyrnarstöðu í stofnunum ESB og stjórnsýslueiningum (aðildarlandið hefur leyfi til að tjá sig en ekki greiða atkvæði). Svo er í lokin fjallað um atriði sem snerta löndin á Balkanskaga, en því er sleppt hér.

Tólf prósenta atvinnuleysi á evrusvæðinu á meðan það er 3,8 prósent hér á landi

Atvinna er aukaatriði í opinberri hagstjórn í Evrópu. Þar er baráttan við verðbólguna númer eitt. Fyrir vikið eru um þrjátíu milljónir manna í álfunni án atvinnu. Atvinnuleysið í heild er um 12 prósent, nær 30% í fáeinum löndum og um 50% á vissum svæðum og meðal margra hópa, meðal annars ungs fólks víða.

Hér á landi er atvinnuleysið 3,8%, enda hafa landsmenn löngum sett það á oddinn að hafa atvinnu og fundist það mikilvægara en hvort verðbólgan sé 2,5 prósent eða 4,5 prósent.

Evrópubúar fylgja þýskri hugsun í þessum málum sem á sér rætur í ógnarerfiðleikum Þjóðverja á millistríðsárunum. Íslendingar hafa ekki tileinkað sér þá hugsun að marki.

Þess vegna meðal annars er atvinnuleysið minna á Íslandi en í Evrópu.

Hið rétta er að 64% landsmanna eru andvíg inngöngu í ESB

Þessar skoðanakannanir geta nú stundum verið dálítið leiðandi og villandi. Ef kosið yrði nú um aðild að ESB og afstaðan yrði sú sama og endurspeglast í þessari könnum myndu 64% þeirra sem taka afstöðu vera á móti aðild að ESB. Aðeins 36 prósent þeirra sem taka afstöðu yrðu fylgjandi.

Það er þetta sem skiptir meginmáli í könnuninni. Um tuttugu prósent taka ekki afstöðu til málsins. Það eru þeir sem taka afstöðu sem ráða niðurstöðunni.

Þegar niðurstaðan er svo afgerandi er náttúrulega enginn tilgangur með því að vera að kjósa um að halda viðræðum áfram, hvað þá að halda þeim áfram. Að spyrja slíkra spurninga er bara til þess að villa mönnum sýn í því sem skiptir máli. Það er bara blekkingarleikur.

Hér skal enn og aftur minnt á þetta:

• Þjóðin er á móti aðild að ESB.
• Sjálfstæðisflokkurinn er á móti aðild að ESB. Það sést á landsfundarsamþykkt.
• Framsóknarflokkurinn er á móti aðild að ESB. Það sést á samþykkt flokksþings.
• Kosningastefnuskrá flokkanna endurspeglaði þessa afstöðu.
• Stjórnarsáttmálinn endurspeglar þessa afstöðu með skýrum hætti.

Það kemur enn fremur fram í afstöðu stjórnarflokkanna og stjórnarsáttmála að fari svo ólíklega að viðræðum verði haldið áfram þá verði það ekki gert nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu.

Fylgjendur aðildar að ESB þurfa að lesa það sem stendur í flokkssamþykktum og stjórnarsáttmála. Ef þeir nenna því ekki er vart hægt að ræða við þá um málið.

 

Tæp 52% vilja halda viðræðum áfram

Gunnar Haraldsson segir fiskveiðistefnu ESB leiða til ofveiði

Fiskveiðistefna ESB hefur ekki skilað tilætluðum árangri. Sambandið glímir að mörgu leyti við sömu vandamál og áður, meðal annars ofveiði, brottkast og niðurgreiðslur, og þarf margt að gerast áður en þau vandamál verða leyst að fullu. Þetta kom fram í erindi Gunnars Haraldssonar forstöðumanns Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands í gær.

Morgunblaðið greinir frá þessu í dag. Þar er vitnað til erindis Gunnars Haraldssonar á fjölmennri ráðstefnu sem haldin var í Háskóla Íslands í gær í minningu Árna Vilhjálmssonar prófessors.

Þar segir meðal annars:

Gunnar ræddi um hina sameiginlegu fiskveiðistefnu ESB og dró upp mynd af stöðu fiskveiðimála innan sambandsins.

Hann tiltók þau markmið sem fiskveiðistefnunni hefði verið ætlað að ná, til dæmis að koma í veg fyrir ofveiði og að gera sjávarútveginn sjálfbæran, og benti á að hún hefði ekki skilað tilætluðum árangri.

,,95% af fiskistofnunum í Miðjarðarhafinu eru ofveidd, 47% í Atlantshafinu. Niðurgreiðslur nema um 3,3 milljörðum evra sem jafngildir næstum því 50% af aflaverðmæti evrópskra skipa."

Þá sagði hann að annað vandamál væri skortur á áreiðanlegum upplýsingum um stöðu mála.