Sænsk stjórnvöld hafa áhyggjur af ESB

Þjóðir Evrópu hafa of lítinn áhuga á ESB. Þær hafa ekki áhuga á aukinni samþættingu eða sameiningu. Þess vegna er hættulegt að halda áfram á þeirri sameiningarbraut sem ESB hefur verið á segir Birgitta Ohlsson Evrópumálaráðherra Svía.

Traust Svía í garð ESB hefur snarminnkað. Sama þróun á sér stað í flestum ESB-löndum. Ohlsson Evrópuráðherra segir að gjá hafi myndast á milli almennings og yfirvalda í þessum efnum. Fólk upplifir stofnanir ESB sem fjarlægar og illskiljanlegar.

Sænskir ESB-sinnar eru verulega áhyggjufullir yfir þessu.

Sjá grein Evrópuráðherra Svía hér.

Greenspan segir evruna ekki geta lifað af án sameiningar evruríkja

Nú eru umbrotatímar. Evrutilraunin hefur hafnað úti í mýri og æ fleiri svokallaðir málsmetandi menn halda því fram opinberlega sem menn sögðu aðeins á þröngum og lokuðum fundum áður: Evrunni verður ekki bjargað nema evruríkin sameinist í eitt stórt ríki.

Nú er það Alan Greenspan, fyrrverandi seðlabankastjóri Bandaríkjanna, sem heldur því fram að til lengri tíma litið geti evran ekki lifað af nema evruríkin sameinist um að stofna eitt sameiginlegt ríki.

Greenspan segir: „Ég get ekki ímyndað mér að sameiginleg efnahags- og peningastefna 17 ríkja með 17 mismunandi félagsleg kerfi geti gengið upp til lengri tíma.“ Eina leiðin til að bjarga evrunni sé að eitt ríki verði sett á laggirnar. „Evrusvæðið þarf fullan pólitískan samruna með þátttöku annað hvort allra ríkjanna eða kjarnaríkja. Það er eina leiðin til þess hindra það að svæðið liðist ekki í sundur.“

Það eru ekki miklar líkur á því að ríkin á evrusvæðinu sameinist. Frakkar myndu aldrei sætta sig við að deila kjörum með Þjóðverjum og Þjóðverjar myndu aldrei sætta sig við að þurfa að deila kjörum með Ítalíu, Spáni og Grikklandi.

Væru Íslendingar tilbúnir til að taka við fyrirmælum í skattamálum, útgjaldamálum, félagsmálum og heilbrigðismálum frá Brussel?

Evran lifir ekki af án eins ríkis

Barroso viðurkennir að evran er hrákasmíð

Þegar farið var af stað með evruna átti fyrirkomulagið að duga til að halda henni gangandi. Þrátt fyrir hástemmdar yfirlýsingar vissu margir betur og jafnvel leiðtogar ESB-ríkjanna þótt þeir létu annað í veðri vaka. Nú viðurkenna þeir opinberlega að evran getur ekki lifað af við núverandi fyrirkomulag. Aðeins Stórríki Evrópu geti bjargað evrunni.

Nú er hver sótrafturinn á sjó dreginn til að mæla fyrir evrópska stórríkinu - og ummælum gamla Churchills meira að segja umturnað. Sá snýr sér nú aldeilis við í gröfinni ......

Stefna verði að sameiningu Evrópu

Evrufræði - lexía númer fjögur

Allar meiriháttar skýrslur sem teknar hafa verið saman um efnið nýlega staðhæfa að hagsveiflur hér á landi séu mjög frábrugðnar því sem gerist almennt á evrusvæðinu. Þetta er ein veigamesta röksemdin gegn því að Íslendingar hafi sama gjaldmiðil og evrusvæðið.

Á síðustu áratugum segja margar skýrslur þetta sama. Ársgömul skýrsla Seðlabanka Íslands segir um þetta:

,,Tengslin við framboðs- og eftirspurnarskelli á evrusvæðinu eru hins vegar nánast engin. Þótt ætla megi að stór hluti sértækra eftirspurnarskella hverfi við inngöngu í myntbandalag, gæti kenningin um hagkvæm myntsvæði gefið til kynna að innlendar hagsveiflur myndu aukast við aðild að evrusvæðinu þar sem innlendir framboðsskellir virðast hafa lítil tengsl við sambærilega skelli á evrusvæðinu og reyndar á öðrum myntsvæðum líka. Aðlögun þjóðarbúsins án sveigjanlegs gengis gæti því orðið erfiðari en ella. "

 

Sjá hér, m.a. á blaðsíðu 265-266:

Valkostir Íslands í gjaldmiðils- og gengismálum

Sérrit 7 September 2012

http://www.sedlabanki.is/library/Skráarsafn/EMU-skýrsla/K10%20Hagsveiflur%20á%20Íslandi%20og%20samanburður%20við%20önnur%20ríki.pdf

 

Evrufræði - lexía númer þrjú

Það er eins og evrusinnar haldi stundum að það sé aðeins ein hlið á hverri mynt. Þeir tönnlast á því að útflutningur hafi ekki aukist nægjanlega og í takt við gengissig krónunnar gagnvart viðskiptamyntum. Það verður að hugsa bæði um debet og kredit. Sjálfstæð króna gerði það að verkum að jafnvægi komst á við útlönd, bæði vegna aukinna útflutningstekna, en auðvitað ekki síst vegna minni innflutnings.

Þannig nægir ekki, eins og evrusinnum er gjarnan tamt, að líta bara á aðra hlið peningsins. Það þarf að hugsa vítt. Við verðum að vera víðsýn. Það er Heimssýn.

Hér má svo bæta við texta úr færslu frá því í vor:

Framvinduskýrsla ESB um aðildarviðræður viðurkennir með opnum hætti að það hafi komið Íslendingum til góða í yfirstandandi kreppu að vera með eigin gjaldmiðil.

Í skýrslunni segir í lauslegri þýðingu að á heildina litið sé Ísland enn að hafa hag af styrkri verð-samkeppnisstöðu gagnvart viðskiptakeppinautum sínum og að það séu afleiðingar af gengisbreytingum krónunnar í yfirstandandi kreppu.

Á ensku hljóðar þetta svo: „Overall, Iceland still benefits from strong price competitiveness vis-á-vis its main trading partners as a result of the marked depreciation of the króna during the crisis."

Það er ljóst að mörg ríki á suðurjaðri evrusvæðisins öfunda okkur af þessari stöðu.

Evrufræði - lexía númer tvö

Lexía númer tvö í evrufræðum er sú að núverandi Efnahags- og gjaldmiðilsbandalag Evrópu gengur ekki upp án þess að stofnað verði til miðstýrðs og sameiginlegs ríkisvalds með vald til skattlagningar og opinberra útgjalda. Stofnun Bandaríkja Evrópu er eina leiðin til að bjarga evrunni.

Tilraunin með evruna er langsamlega dýrasta efnahagstilraunin í mannkynssögunni. Hún byggir öðrum þræði á efnahagskenningu Mundells og félaga, en litið var framhjá nauðsynlegum pólitískum þáttum.

Hin pólitíska elíta í Evrópu knúði á um upptöku evrunnar á tæpum forsendum. Þetta var pólitísk aðgerð byggð fremur á pólitískum vilja en efnahagslegum rökum. Það sem gerði útslagið voru sögulegar kringumstæður við fall Járntjaldsins í Evrópu og sameinginu Þýskalands.

Þrátt fyrir að þetta væri fyrst og fremst pólitísk aðgerð gleymdu menn því grundvallaratriði sem til þurfti svo að evran gengi upp. Það var ekki til staðar sterkt og sameinað ríkisvald til að styðja við bakið á evrunni - svona líkt og bandaríska ríkið gerir í Bandaríkjunum - og ríki gera yfirleitt við sína gjaldmiðla.

Evran var þess vegna á brauðfótum frá upphafi - og það var einungis efnahgsbólan á upphafsárum hennar - efnahagsbóla sem átti rætur sínar í Bandaríkjunum - sem gerði það að verkum að evran virtist ganga vel fyrstu árin.

Strax og efnahagserfiðleikar dundu yfir heimsbyggðina komu veikleikar evrunnar í ljós. Þar stendur ekkert sameinað ríkisvald að baki. Sundrungin er mikil á milli einstakra ríkja. Þýska þjóðin kærir sig til dæmis ekkert um að styrkja evruþjóðirnar sem búa við vandræði evrunnar og eru þjakaðar af styrk þýsks efnahagslífs. Mario Draghi bankastjóri Seðlabanka Evrópu segir þó Þjóðverja verða að bregðast við og ýmsir stjórnmálamenn og hagfræðingar hafa tekið undir.

Þótt Þjóðverjum gæti tekist að bjarga Evrópu undan þeim vandræðum sem þeir hafa sjálfir að mestu skapað yrði það þó aðeins tímabundinn bati. Eftir stendur meginvandinn sem er evrusamstarfið, mismunandi verðþróun og misskipting viðskipta og auðs.

Aðeins sterkt og sameinað evrópkst ríkisvald getur bjargað Evrópu.

Það væri nú gott fyrir slíkt sterkt og sameinað Evrópskt ríki að geta fengið ódýra orku um kapal frá Íslandi þegar fram í sækir?

Slíkt ríkisvald vilja Bretar ekki sjá og fæst Norðurlöndin.

Og Íslendingar vilja ekki lúta sterku miðstýrðu ríkisvaldi frá Brussel eða Bonn.

Frakkland veiki hlekkurinn

Evrufræði - lexía númer eitt

Lexía númer eitt í evrufræðum er sú að á hinu sameiginlega gjaldmiðilssvæði evrunnar hefur Þýskaland orðið ofan á. Þar hefur verið lítil verðbólga, gott verð á útfluttum afurðum Þjóðverja, mikil atvinna, mikill viðskiptaafgangur, Þjóðverjar safna miklum eignum og hafa lánað stórfé til ýmissa annarra evrulanda sem safnað hafa skuldum til að geta keypt afurðirnar af Þjóðverjum.

Þessu fylgir svo að pólitísk völd Þjóðverja eru úr öllu samhengi við yfirlýsta stefnu um jafnræði ríkjanna í Evrópusambandinu. Ofsahræðsla Þjóðverja við verðbólgu hefur ráðið því að Seðlabanki Evrópu var gerður sjálfstæðari en Seðlabanki Þýskalands og hefur það sem sitt markmið númer eitt, tvö og þrjú að halda verðbólgu í lágmarki. Nú er svo komið að eftir áralangar tilraunir til að hemja verðbólguna þá er búið að stíga svo á vaxtabremsuna svo að verðbólga er nánast ekki neitt sem þýðir of litla eftirspurn og viðvarandi atvinnuleysi í Evrópu.

Ofsahræðsla Þjóðverja við verðbólguna, ásamt ýmsu öðru, veldur sem sagt samdrætti í allri álfunni og gífurlegu atvinnuleysi.

Útflutningur Þjóðverja í hámarki

Frosthrím hægir á efnahagslífi evrulandanna

Hagstjórnendur á evrusvæðinu hafa verulegar áhyggjur af of lítilli verðbólgu þessa dagana. Þess vegna lækkaði Seðlabanki Evrópu stýrivexti sína í dag í 0,25 prósent. Þótt það komi ekki fram í fréttinni þá er hin hliðin á málinu sú að það er of mikill hægagangur í atvinnulífi í álfunni og allt of mikið atvinnuleysi þar af leiðandi.

Of lítil verðbólga er á vissan hátt afleiðing af hagstjórn Seðlabanka Evrópu, sem hefur litið á það sem sitt meginhlutverk að halda verðbólgunni í skefjum. Þeir hagstjórnartilburðir, ásamt þeirri klípu sem milliríkjaviðskipti evrulandanna eru í vegna evrusamstarfsins, ásamt skuldabasli á jaðarsvæðunum, eru helstu ástæður þess að vélar atvinnulífs á svæðinu snúast of hægt. Seðlabanki Evrópu er að reyna að þíða frostið af tannhjólum atvinnulífsins þótt hann segi það varla upphátt.

Fróðlegt verður að fylgjast með því hvernig til tekst næstu misserin.

Stýrivextir Evrópska seðlabankans í 0,25%