Hagkerfi evrusvæðisins enn í frosti

Verðbólgan er við hættustig á evrusvæðinu. Mæld verðbólga er 0,5% sem merkir að verðhjöðnun er í gangi á ýmsum svæðum og sviðum. Mæld verðbólga er að jafnaði talsvert hærri en raunveruleg verðbólga. Þetta merkir að allt of lítill gangur er í efnahgslífinu á evrusvæðinu og ekki líklegt að atvinna muni aukast verulega í bráð. Síðustu fréttir herma að atvinnuleysi sé að meðaltali rétt rúmlega 12% á evrusvæðinu - en nálægt 30% í Grikklandi og á Spáni og um 50% á vissum svæðum og meðal ungs fólks í þessum löndum. 

Verðbólgan ekki lægri í fjögur ár

Skuldir aukast hröðum skrefum í evrulandinu Frakklandi

Ekki er ástandið að skána í Frakklandi. Skuldir hins opinbera aukast enn og er nú 93,5% í lok síðasta árs en var 90,6 í lok árs 2012. Evruvandræðin eiga hér hlut að máli.

Skuldir franska ríkisins aukast enn

Þórarinn Einarsson: Krafan um að þjóðin eigi að ákvarða framhaldið er brella

Skrif Þórarins Einarssonar á netinu í gær hafa vakið talsverða athygli. Hann mætti á Austurvöll í gær og segir að margir sem þar voru hafi látið plata sig. Hann segir kveikjuna að þessum mótmælum vera gremju og örvæntingu aðildarsinna yfir því að það eigi að draga aðildarumsóknina til baka. Krafan um að þjóðin eigi að ákvarða framhaldið hafi verið brella til þess að útvega meira fallbyssufóður í mótmælin.

 

Pistill Þórarins, sem við höfum fengið leyfi til að birta, er svohljóðandi:

,,Ég mætti á Austurvöll í dag. Auðvitað samt ekki til að mótmæla heldur bara til að "skoða". Maður læddist þarna um eins og einhver 'Hannes Hólmsteinn' að tékka á fólkinu sem mætti. Eins og mér þykir nú almennt ánægjulegt að sjá fólk sameinast og standa á kröfum sínum, þá hef ég enga samúð með þessum málstað og þykir leitt að sjá hvernig margir hafa látið draga sig á Austurvöll á fölskum forsendum.

 

Kveikjan að þessum mótmælum er sú gremja og örvænting aðildarsinna að það eigi að draga aðildarumsóknina til baka. Krafan um að þjóðin eigi að ákvarða framhaldið var brella til þess að útvega meira fallbyssufóður í mótmælin. Áður var búið að draga stóran hlut óákveðna yfir til aðildarsinna með því að dáleiða það í trú á að það yrði að kíkja í einhvern pakka til þess að geta tekið afstöðu ('The Mystery Box Dumb Ass Trap').

 

Aðildarsinnar eru búnir að blekkja miklu fleiri en núverandi stjórnarflokkar hafa verið sakaðir um. Ennfremur tókst þeim að hindra þjóðaratkvæði um aðildarumsóknina sjálfa og ítrekað um áframhaldandi aðildarviðræður á síðasta kjörtímabili. Þá tókst þeim að hindra að þjóðin fengi að kjósa um fullveldisákvæðið í nýju stjórnarskránni. En sem betur fór, mistókst þeim að láta þjóðina borga Icesave og hindra þjóðaratkvæði um þá deilu. Það er þó fyrst nú að aðildarsinnarnir heimta lýðræðið - þegar ný ríkisstjórn er tekin við og ætlar að draga umsóknina til baka með sömu aðferð og hún var upphaflega send til Brussel, þ.e. með einföldum þingmeirihluta.

 

Aðildarsinnar eru búnir að pissa á lýðræðið í fimm ár en kalla nú andstæðinga sína andlýðræðissinna fyrir að styðja ekki kröfu þeirra nú um þjóðaratkvæði sem þeir voru þó sjálfir búnir að hafna ítrekað í tíð síðustu stjórnar. Ég vorkenni aðildarsinnum ekki neitt í þessari stöðu, en hef nokkra samúð með þeim sem voru hafðir að fíflum í blekkingarherferð aðildarsinna undanfarin ár. Megi þeir ranka við sér sem fyrst."

(Greinarskil Heimssýnar) 

Halldór Ármannsson: ESB og sjávarútvegur á Íslandi

Halldór Ármannsson, formaður Landssambands smábátaeigenda á Íslandi, flutti áhugavert erindi á ráðstefnu Nei við ESB um síðustu helgi. Hann greindi í upphafi frá því að hann hefði svo sem enga fyrirfram mótaða skoðun og að hann hefði notað tækifærið þegar skýrsla Hagfræðistofnunar Háskóla Íslands kom út til þess að skoða málið gaumgæfilega.

Halldór rakti í erindi sínu nokkur mikilvæg atriði með hliðsjón af skýrslu Hagfræðistofnunar og setti fram fjölmörg efnisatriði sem máli skipta. Við höfum fengið leyfi Halldórs til þess að birta þessi efnisatriði og viljum hvetja lesendur til þess að skoða þau vegna þess að þau segja mikla sögu um þróun og stöðu mála. 

• Í heildina séð er sjávarútvegsstefna Íslands ekki í samræmi við réttarreglur ESB samkvæmt skýrslunum. Þá séu núverandi höft í sjávarútvegsgeiranum á staðfesturétti, frelsi til að veita þjónustu og frjálsum fjármagnsflutningum ásamt stjórn á sameiginlegum fiskistofnum ekki í samræmi við réttarreglur ESB. 

• Sjávarútvegsstjórinn boðaði refsiaðgerðir í lok árs 2010 í kjölfar þess að samningaviðræður höfðu engan árangur borið.

• Margir viðmælendur skýrsluhöfunda telja að Evrópusambandið hafi viljað setja opnunarviðmið vegna sjávarútvegskaflans sem fram kæmi í rýniskýrslu.

Menn þorðu ekki að „kíkja í pakkann“

• Eins og kemur fram í skýrslunni þá hafa nokkrir kaflar ekki verið opnaðir ennþá og þar á meðal er kaflinn um sjávarútveg. Það hefur legið fyrir nokkuð lengi að það þyrfti að opna þessa kafla til þess að hægt yrði að „kíkja í pakkann“ eins og margir orða það en aldrei hefur komið að þeim tímapunkti að það væri gerlegt.

• Sé miðað við opnunarviðmið sem lögð voru fram vegna kafla um landbúnað og dreifbýlisþróun má ætla að slíkt hefði kallað á gerð tímasettrar aðgerðaráætlunar Íslendinga um hvernig og hvenær þeir hygðust aðlagast löggjöf og stefnu Evrópusambandsins.

Ísland gat ekki komið með áætlun um aðlögun að stefnu ESB í sjávarútvegsmálum 

• Óvíst er hvað það hefði haft í för með sér ef slíkt opnunarviðmið hefði verið sett fram, en ef haft er í huga hve ólíkar áherslur eru í stefnu Íslands og Evrópusambandsins er vandséð hvernig Ísland hefði getað komið með áætlun um aðlögun að stefnu Evrópusambandsins í sjávarútvegsmálum.

• Þá má nefna að í meirihlutaáliti utanríkismálanefndar Alþingis er sérstaklega fjallað um mikilvægi þess að halda þeim möguleika opnum að Íslendingar haldi áfram að veiða hvali.

Engar undanþágur vegna hvalveiða 

• Hjá Evrópusambandinu falla hvalveiðar undir kaflann um umhverfismál. Í ljósi þess að mikil andstaða er við hvalveiðar í Evrópusambandinu og að þýska þingið ályktaði sérstaklega að sett skyldi það skilyrði fyrir aðild Íslands að Evrópusambandinu að Íslendingar hættu að veiða hvali, er ljóst að litlar líkur eru til að hægt hefði verið að semja um undanþágur frá hvalveiðibanni.

• Mitt mat á þeirri stöðu er að heildstæð stefna í sjávarútvegsmálum hefur ekki legið fyrir hérna á Íslandi, vegna afstöðu stjórnvalda til þess hvernig haldið skuli á málum í þessum efnum. Það hafa verið lögð fram frumvörp á alþingi sem að ekki hafa náð fram að ganga og því er stefna stjórnvalda varðandi fiskveiðar við Ísland, í lausu lofti til lengri tíma litið.

• Líkt og ítarlega er fjallað um í Viðauka III eru heimildir Evrópusambandsins til að setja löggjöf í sjávarútvegmálum mjög víðtækar og fer sambandið með óskipt vald yfir varðveislu auðlinda í sameiginlegri fiskveiðistefnu. Varðveisla nær ekki einungis yfir reglur um leyfilegan hámarksafla og tæknilegar verndarráðstafanir, heldur til stjórnunar í víðari skilningi, s.s. til markaðsmála og skiptingu kvóta milli aðildarríkja.

ESB tæki yfir gerð þjóðréttarlegra samninga 

• Þá er ljóst að Evrópusambandið hefur eitt vald til að vera í fyrirsvari og gera þjóðréttarlega samninga við ríki utan sambandsins er snerta fiskveiðar, sem og aðra samninga er varða alþjóðleg hafsvæði.

• Reynsla af inngöngu annarra þjóða sýnir að erfiðlega hefur gengið að fá varanlegar undanþágur frá sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins. Hins vegar hafa fengist tímabundnar undanþágur.

• Hugsanlega væri hægt að hugsa sér að Ísland yrði skilgreint sem sérstakt fiskveiðistjórnunarsvæði innan sameiginlegrar fiskveiðistjórnunarstefnu Evrópusambandsins, en hvaða þýðingu það hefði fyrir stjórn fiskveiða hér við land er óljóst, m.a. vegna þess að stjórnunin sjálf væri þá háð Evrópureglum. Eftir stendur að þau lönd sem sækja um aðild að Evrópusambandinu gangast undir hina sameiginlegu fiskveiðistefnu og allar breytingar á henni í framtíðinni verða einungis ákveðnar á vettvangi sambandsins.

• Almennt má segja að stækkunarferlið sem Ísland gekk inn í einkennist af auknum skilyrðum fyrir inngöngu, sé miðað við það sem áður tíðkaðist. Þrátt fyrir bjartsýni um annað virðist hafa verið lítil ástæða til að ætla að Ísland fengi aðra meðferð í umsóknarferli en þau önnur lönd sem voru að sækja um aðild á sama tíma. Þegar hlé var gert á viðræðum við Evrópusambandið höfðu 27 kaflar verið opnaðir og 11 þeirra lokað til bráðabirgða. Þá höfðu 6 kaflar ekki enn verið opnaðir en samningsafstaða lá fyrir í tveimur þeirra, þ.e. kafla um matvælaöryggi og dýra- og plöntuheilbrigði og kafla um dóms- og innanríkismál.

• Samningsafstaða lá ekki fyrir í fjórum köflum, þ.e. landbúnaðarkafla, sjávarútvegskafla, kafla um frjálsa fjármagnsflutninga og kafla um staðfesturétt og þjónustufrelsi. Það verður að teljast óheppilegt við mat á stöðu viðræðnanna nú að ekki tókst að opna þessa kafla.

ESB hefur vald til að setja lög í fiskveiðimálum 

• Stofnanir Evrópusambandsins hafa vald til þess að setja afleidda löggjöf í fiskimálum sambandsins í mjög víðtækum mæli. Þá fer Evrópusambandið eitt með óskiptar valdheimildir yfir varðveislu auðlinda í sameiginlegu fiskveiðistefnu sambandsins.

Hefðum ekki fengið að veiða makríl í ESB 

• Þá er enn ósamið á milli ESB og Íslands um deilingu makrílstofnsins og óljóst hvernig hægt verður að ná samkomulagi þar um. Þar tel ég að við séum í betri stöðu vegna þeirrar sérstöðu sem að við erum í að makríllinn er að ganga í meira mæli inní okkar lögsögu og skapa þannig meiri gjaldeyristekjur fyrir okkur með auknum veiðum okkar á honum. Ef við hefðum verið komin inn í Evrópusambandið áður en makríllinn hefði verið farinn að ganga í þessu magni inn í okkar lögsögu þá værum við ekki að horfa á Íslensk skip veiða makrílinn fyrir framan bæjardyrnar hjá okkur. Þá stæðum við frammi fyrir því að vera með örlítið brot af þeim veiðiheimildum sem að við getum þó veitt í dag. Þar værum við smábátasjómenn í þeirri stöðu að þurfa að horfa á þennan fisk synda með ströndum landsins og sópa í sig æti og gætum ekkert gert í þeim efnum til þess að reyna að veiða þennan fisk.

• Orðin varðveisla auðlinda eru skýrð vítt og ná ekki aðeins til reglna um leyfilegan hámarksafla og tæknilegar verndarráðstafanir heldur einnig til reglna um markaðsmál og skiptingu kvóta milli aðildarríkjanna og fleiri atriða. Af því leiðir að aðildarríkin fara ekki með sjálfstætt vald á þessu sviði og nálægðarreglan gildir ekki.

• Samkvæmt ákvæðum sambandsréttarins hefur sambandið eitt vald til að vera í fyrirsvari og gera þjóðréttarsamninga við ríki utan þess, hvort sem um er að ræða rétt aðildarríkja sambandsins til fiskveiða í lögsögu þriðju ríkja eða rétt þriðju ríkja til veiða í lögsögu sambandsins.

• Þessu til viðbótar fer sambandið með vald til að gera samninga um alþjóðleg hafsvæði. Aðildarríkin fara almennt ekki með umræddar heimildir eftir inngöngu í sambandið.

Engar varanlegar undanþágur 

• Skoðun nokkurra helstu aðildarsamninga leiðir í ljós að nýjum aðildarríkjum hefur ekki tekist að fá varanlegar undanþágur frá hinni sameiginlegu stefnu Evrópusambandsins í fiskimálum þrátt fyrir tilraunir í þá átt.

• Sú staðreynd að stofnunum sambandsins hefur verið falið víðtækt vald til lagasetningar á tilteknu sviði útilokar að jafnaði vald aðildarríkjanna að sama skapi. Það leiðir því af almennum reglum sambandsréttar að lagasetningarvald um sjávarútveg er hjá sambandinu en ekki aðildarríkjunum en telja verður að þau hafi afsalað sér rétti til að setja reglur á þessu sviði, a.m.k. í öllum aðalatriðum. Varðveisla líffræðilegra auðlinda fellur undir óskiptar valdheimildir ESB. Orðasambandið, varðveisla líffræðilegra auðlinda er hins vegar túlkað vítt og nær t.d. til reglna um leyfilega hámarksafla, tæknilegra verndarráðstafana og skiptingu kvóta milli aðildarríkjanna.

Allir við sama borð og ESB ræður í sjávarútvegsmálum

• Ástæðan er einfaldlega sú að öll aðildarríkin eiga að mati Evrópusambandsins að sitja við sama borð. Með öðrum orðum eiga leikreglurnar að vera þær sömu fyrir þau öll. Það á auðvitað alveg sérstaklega við um málaflokka þar sem tekin hefur verið upp sameiginleg stefna og sambandið fer að verulegu leyti eitt með vald eins og í landbúnaðar- og fiskveiðimálum.

• Niðurstaða: Umræddur málaflokkur er í aðalatriðum á valdi ESB.

Þýskir menntamenn missa trúna á ESB

Vaxandi vantrú virðist vera að grafa um sig hjá ýmsum hópum í Þýskalandi á að ESB sé á réttri leið. Jafnframt eykst andstaðan við ESB meðal bæði hægrimanna og vinstrimanna í Evrópu. Hægrimenn telja að reglugerðarfargan ESB dragi úr samkeppnishæfni í álfunni á meðan vinstrimenn telja að ESB þvingi eins konar nýfrjálshyggju upp á íbúana, svona álíka og AGS er sagt hafa komið til framkvæmda í Suður-Ameríku.

 

Þetta segir Hans Kundnani í grein á vefnum EUobserver. Hans þessi er framkvæmdastjóri rannsókna í stofnun sem ber heitið European Council on Foreign Relations.

 

Í greininni lýsir hann þeim vanda sem ESB á í og andstöðu við aðgerðir sambandsins í ýmsum aðildarlöndum, allt frá Finnlandi til Grikklands. Þungamiðjan í umfjölluninni er óánægjan sem fer vaxandi meðal ýmissa hópa í Þýskalandi vegna þeirrar þróunar sem á sér stað í ESB. Sérstaka athygli vekur að ýmsir sem eru framarlega meðal fræði- og menntamanna í Þýskalandi, en sú stétt var helsta hreyfiaflið á bak við stofnun og þróun ESB, er að gerast afhuga þeirri vegferð. Það er einkum vegna þess að sambandið hefur vikið frá þeirri meginreglu sem var sett um að skattgreiðendur í einu landi ættu ekki að borga brúsann ef annað land lenti í efnahagslegum ógöngum. Þýskir fræðimenn telja margir að með yfirlýsingu Mario Draghi, aðalstjóra Seðlabanka Evrópu, um að evrunni verði bjargað, hvað sem það kostar, sé vikið frá þeim meginsjónarmiðum sem lágu til grundvallar stofnun ESB að hvert og eitt ríki yrði að fylgja viðmiðum um góðan rekstur og litla skuldasöfnun og að ríkin yrðu að standa á eigin fótum. Víst er að skattgreiðendur í Finnlandi, Þýskalandi og víðar, eru orðnir þreyttir á því nú þegar að bera byrðar annarra.

 

Samfylkingin rauf friðinn

Það var Samfylkingin sem rauf samfélagsfriðinn með því að keyra í gegn umsókn um aðild að ESB sumarið 2009 án þess að spyrja þjóðina álits fyrst - og án þess að meirihlutafylgi væri fyrir aðild í ríkisstjórninni, á Alþingi eða meðal þjóðarinnar.  Með því að afturkalla umsókn um aðild að ESB mun núverandi ríkisstjórn leiðrétta friðrof Samfylkingarinnar.

Evrópustofa og ESB halda áfram að dæla út peningum og áróðri

ESB veitir talsverðum fjármunum í upplýsingastríðið um ESB á Íslandi. Sambandið er með skrifstofu sem er á við stærstu sendiráð og hefur auk þess veitt hundruðum milljóna króna í áróðursstríð fyrir því að Ísland gerist aðili að ESB.

Jón Valur Jensson fjallar um þetta í nýlegum pistli á Fullveldisvaktinni. Hann segir:

 

Fjárhagur Evrópustofu margfaldur á við það sem sagt var í upphafi?! Styrkir hennar (ætlaðir til áróðurs) fara víða til að hafa áhrif á hugi manna!

Halldóra Hjaltadóttir stjórnmálafr.nemi og Erna Bjarnadóttir, hagfræðingur BÍ, voru í viðtali á Útvarpi Sögu þennan mánudag. Þar kom fram, að "Evrópustofa" fær árlega (til brúks og dreifingar) 700.000 evrur. Þetta eru 109.942.000 kr. m.v. núv. gengi. Samt var í upphafi talað um, að Evrópustofa fengi í heild 230 millj. kr. En 110 millj. á hverju ári eru strax á 3. ári komnar fram úr þeirri upphæð!

Hér virðist ausið inn ómældu magni af áróðurs- og upphitunarfé úr sjóðum Evrópusambandsins, í miklu meiri mæli en menn töldu í upphafi. Takið eftir, að þar er ekki verið að ræða um IPA-styrki, aðeins fjárhagsveldi "Evrópustofu"!

Halldóra nefndi, að ungir jafnaðarmenn, ungir framsóknarmenn, ungmennafélög, stúdentaráð, skátarnir, tvær kirkjur o.fl. aðilar hefðu fengið styrki frá Evrópustofu!

Það er greinilegt, að allar leiðir eru reyndar til að kaupa sig inn á Íslendinga, og lík var einmitt reynsla fleiri þjóða sem hurfu inn í þetta stórveldi, oft á naumum meirihluta atkvæða í lokin, og þegar svo sumar þjóðirnar sáu sig um hönd eftir á (eins og Svíar), þá var ekki hægt að snúa til baka!

Þá er rétt, að fram komi, að hin sama "Evrópustofa" (= Evrópusambands-áróðursstofa) sendi fyrir skemmstu starfsmenn sína í vinnustaðaheimsókn í Samherja, til að kynna Evrópusambandið og nýja sjávarútvegsstefnu þess (sem hefur þó alls ekki verið samþykkt!) fyrir starfsfólki fyrirtækisins í Reykjavík. Ennfremur er Evrópustofa með "námskeið" fyrir meðlimi ASÍ og BSRB um ESB í samstarfi við Félagsmálaskólann, og ber það heitið "Hvernig starfar ESB?"

Allt er greinilega reynt til að útbreiða áróður til að mýkja veikgeðja Íslendinga til að gleypa við flugum ESB, en áður höfðu sendiherrar ESB og útþenslumálastjórinn fyrrverandi, Olli Rehn, reynt með afar gagnrýnisverðum hætti að hlutast til um íslenzk innanríkismál, eins og áður hefur verið frá sagt.

Í framhjáhlaupi má geta þess, að Halldóra Hjaltadóttir, sem er formaður Ísafoldar, félags ungs fólks gegn ESB-aðild, upplýsti m.a. í þættinum að hún sendiFréttablaðinu grein um ESB-mál til birtingar, en fekk hana ekki birta. Einnig hefur félag hennar sent 5 ályktarnir til fjölmiðla. Fjórar af þeim birtust í Morgunblaðinu, en engin í Fréttablaðinu! Þetta er dæmigert fyrir hlutdrægni og ESB-þjónkun þess fjölmiðils, sem í viku hverri er með margvísleg þókknunarskrif í þágu Evrópusambandsins. 

 

Evrópustofa gæti starfað fram til 2015

ESB-lögum þvingað upp á Breta

Í þessari frétt er greint frá því að Bretar hafi neyðst til þess, þvert gegn eigin vilja, að taka upp lög ESB. Þeir greiða atkvæði gegn lagafrumvörpum í stofnunum ESB, verða þar undir, og þurfa svo að taka þessi lög upp hjá sér eftir að ESB-stofnanir hafa gert þau að sínum.

Ennþá hlálegra er að í einhverjum tilvikum hafa breskir stjórnmálamenn stöðvað lagatillögur breskra sérfræðinga heima fyrir, en sérfræðingarnir hafa samt náð að gera þær að lögum heima fyrir með því að fara með þær í gegnum ESB-stofnanir, gera þær þar að lögum sem Bretar verða síðan að taka upp. 

Hvað segir þetta um lýðræðið? 

Höfnun Breta engu skilað