Bjarni, Eyjólfur og Jakob Frímann

Alþingismenn ræddu EES-samninginn 7. mars síðastliðinn.  Eins og við mátti búast virðast sumir telja að Íslendingar dragi andann í gegnum EES, en hafa þegar betur er að gáð aldrei nein traust rök fram að færa.  Þeirra málflutningur minnir á auglýsingar fyrir sykraða gosdrykki.  Trúin á málstaðinn kemur með sífelldri endurtekningu á trúarjátningunni.

Þeir eru aðrir sem hafa sitthvað bitastætt að segja.  Eyjólfur Ármannsson hefur efasemdir um framsal valds til Evrópusambandsins og sér glögglega að bókun 35 gengur ekki upp.  Samflokksmaður Eyjólfs, Jakob Frímann Magnússon er augljóslega smeykur við það hvernig Evrópusambandið er að færa sig upp á skaftið í gegnum EES.   Bjarni Jónsson stendur vaktina sem fyrr og kemst víða ágætlega að orði, t.d. hér:

Slík nálægð má þó ekki verða til þess að gengið sé á hagsmuni okkar í viðskiptum, hvernig við högum lífi okkar og við látum hlut okkar, að staða okkar sem sjálfstæðrar þjóðar sé ekki virt. Það er sömuleiðis mikilvægt að við höldum áfram að byggja upp og styrkja tvíhliða samskipti og viðskiptasamninga við þjóðir utan Evrópusambandsins, en lokumst ekki inni eða verðum of háð viðskiptum og samskiptum við eitt ríkjasamband.

Hér má gera því skóna að Bjarni vísi m.a. í þá staðreynd að EES-samningurinn hefur reynst frjálsri verslun út fyrir hóp EES-ríkja fjötur um fót.  Það er ekki nógu gott.

https://www.althingi.is/altext/upptokur/raeda/?raeda=rad20240307T144617

Geltið er svo leiðinlegt

 

Langtímamarkmið Evrópusambandsins virðist vera að koma völdum frá lýðræðislega kjörnum fulltrúum til embættismanna í hásölum sambandsins og þeirra fulltrúa í héraði.  Það er ekki nýtt í mannkynssögunni og ætti ekki að koma neinum á óvart.   

Verkfærið sem dugað hefur best til að koma á þessu svokallaða Evrópusambandslýðræði er það sem kalla má rúllupylsa endurtekningarinnar. 

Rúllupylsan er þannig að ef örlítið er skorið af í hvert sinn, þá segja menn að það muni ekkert um það.  Það sé í lagi að skera örlítinn bita handa hundinum, því geltið í honum sé svo leiðinlegt.  Á endanum klárast pylsan. Þannig færist valdið í litlum bútum til embættismanna Evrópusambandsins.  

Endurtekningin er að ef menn af einhverjum ástæðum neyðast í atkvæðagreiðslu og útkoman er skökk, þá skal kjósa aftur, og aftur, þangað til rétt niðurstaða fæst.  Þegar hún er fengin ekki þörf á að kjósa aftur.

Nú stendur fyrir dyrum að sneiða stórt af pylsunni.  Sneiðin heitir bókun 35.  Það er búið að tala um hana svo lengi að allir eru orðnir leiðir.  Ekki síst þingmenn.  Utanríkisráðherra lét semja skýrslu um málið og hún er löng og leiðinleg.  Skýrslan segir fátt nýtt og boðskapur hennar er að það sé best að samþykkja bókun 35 vegna þess að Evrópusambandið langi svo til þess. 

Þingmenn ríkisstjórnarflokkanna segja svo að geltið í sambandinu sé svo leiðinlegt að það sé best að samþykkja.  

Er skrýtið að fylgi stjórnarflokkanna sé á flótta?

Hverju var hótað og hver gerði það?

Hvernig skyldi nú standa á því að þingmenn stjórnmálaflokka sem segjast styðja fullveldi Íslands virðast ætla að styðja bókun 35, sem grefur óumdeilanlega undan fullveldinu?

Hefur einhverju verið hótað?  Hverju?  Hver hótaði?

Kári og VG

Ástæða er til að vekja athygli á pistli Kára á heimasíðu Ögmundar Jónassonar.  Kári fjallar um bókun 35 og þann valkvæða misskilning að hún skipti engu máli.  Hún er öllu heldur enn einn naglinn í líkkistu fullveldisins. 

Eins og menn vita gegndi Ögmundur trúnaðarstöðum fyrir VG, hann sat á þingi og í ríkisstjórn.

Það er vonandi að núverandi þingmenn VG lesi Kára hjá Ögmundi og íhugi hvort lausung í fullveldismálum skýri hvers vegna kjósendur virðast hafa snúið við þeim baki.

 

https://www.ogmundur.is/is/frjalsir-pennar/enn-um-bokun-35-saxad-a-fullveldid

Skapandi söguskoðun

Jónas frá Hriflu og Jón Aðils skrifuðu Íslandssögu sem sumum þykir að hafi fallið vel að sjálfstæðisbaráttu Íslendinga. Fullvíst er að þeir hafi verið fullveldissinnar.

Núna reyna sumir að skrifa Íslandssögu sem fellur að baráttu fyrir hinu gagnstæða, að gott vald sé í útlöndum, en vont vald á Íslandi.  Það er nefnilega áberandi að margir þeir sem ákaft tala niður Íslandssögu sjálfstæðisbaráttunnar eru líka ákafamenn um að stjórn Íslands fari aftur í erlendar hendur. 

Svona endurtekur sagan sig með óvæntum hætti.

Jón Baldvin í verkið

Sífellt kemur skýrar í ljós að það þarf að endurskoða samskipti Íslands við sambandið sem stjórnað er af gömlu nýlenduveldunum á meginlandi Evrópu.

Íslendingar þurfa í meginatriðum frjálsa verslun, en það er síður brýnt fyrir þá að greiða bandalaginu óbeina og síhækkandi skatta af ýmsu tagi, láta það ákveða hverjir mega fara til Íslands, setja lög um orkumál úti á Íslandi ákveða ótalmargt annað sem best er að heimamenn geri sjálfir.

Það þarf einhvern í að endurskoða EES-samstarfið með ofanritað og sitthvað fleira í huga.  Til er maður sem þekkir EES afar vel – og reyndar EFTA-samningana líka, af eigin raun.  Sá maður hefur ferðast víða um lönd, nú síðast í liðinni viku.  Í útlöndum er honum boðið að tala á virðulegustu samkomum og allir hlusta.  Hann heitir Jón Baldvin Hannibalsson.  Ætli hann eigi ekki lausa stund í svona samningastand?

Jón Baldvin og Friðrik 6.

Orð Jóns Baldvins Hannibalssonar „Allt fyrir ekkert“ urðu fleyg.  Þar var rætt um EES-samninginn þegar hann var nýfæddur.  Þá voru Jón Baldvin og EES alltaf í fréttum.

Fréttir berast nú óreglulega af báðum, Jóni Baldvini og EES.  Jón Baldvin átti afmæli um daginn og óskar Heimssýn honum til hamingju. Það gerði líka þjóðþing í útlöndum með heimboði, rauðum dregli og gylltu ræðupúlti fyrir Jón.

Ekki er vitað til þess að íslenskum stjórnmálamanni hafi verið gerður annar eins heiður í útlöndum, enda bárust um þetta fréttir til Íslands strax innan við viku eftir atburðinn.  Það gerðist í vefmiðli sem heitir Mannlíf sem endurbirti hugleiðingar sonar Jóns Baldvins.  Það er reyndar mikil framför frá þeim tíma þegar Íslendingar þurftu að bíða í nokkra mánuði eftir fréttum af andláti Friðriks konungs 6 sem var burt kvaddur í desember 1839.

EES-samningurinn á það sameiginlegt með Jóni Baldvini að vera ekki oft í fréttum þessa dagana, þótt tilefnin séu ærin.  Samningurinn er farvegur fyrir stöðugan straum tilskipana sem kalla á heilmikil útgjöld og aðra armæðu.  

Er það ekki einkennilegt?

https://news.err.ee/1609258937/first-minister-to-recognize-estonia-s-restored-independence-visits-riigikogu

Barn síns tíma

Sífellt fjölgar þeim sem taka til máls með gagnrýnum hætti um EES-samstarfið, sem óneitanlega hefur þróast með undarlegum hætti, þótt ekki sé fastar að orði kveðið.  Eggert Sigurbergsson ritar á Fasbókarsíðu Heimssýnar eftirfarandi:

Mér er minnistæð grein ekki fyrir alls löngu þar sem fyrrverandi EES baráttumaður og ráðherra Alþýðuflokksins fór hringveginn. Hann sá ástæðu til að kvarta yfir því að það talaði enginn íslensku í öllum þeim veitingastöðum og sjoppum við þjóðveginn sem hann heimsótti og var að furða sig á hvers vegna. Stutta svarið er að það sem gerðist var EES, félagsleg undirboð (getulaus verkalýðsfélög) og vanvirðing ráðamanna við okkar menningu og tungumál. Í dag eru um helmingur þeirra sem eru á atvinnuleysisskrá með erlent ríkisfang og þúsundir eða jafnvel tugþúsundir eru "týndir" á Ísland, þvílík er óreiðan hjá þjóðskrá. EES er barn síns tíma, þegar tollar voru 10-20% á vörur frá Íslandi, og er fyrir löngu búið að snúast upp í andhverfu sína. Tollar á alþjóðavísu er um 3%, þökk sé WTO, og jafnframt er Ísland með tollfrelsi á frystum fiskafurðum með tvíhliða samningi Íslands og ESB frá 1973 sem er jafnframt rétthærri en EES. Nú eru blikur á lofti að útflutningur á ferskum fiski tilheyri fortíðinni enda á að skattleggja flutning á vöru og þjónustu í flugi til og frá Íslandi í nafni hamfarahlýnunar þar sem ESB hirðir ágóðann. Það er sannarlega kominn tími til að segja upp EES og helst sem fyrst því Norðmenn gætu verið á undan okkur.

Við minnum á Fasbókarsíðu Heimssýnar, sem vantar fleiri áskrifendur

https://www.facebook.com/groups/heimssyn

Heimsendir í nánd!

Eitt helsta einkenni Evróputrúboðsins eru heimsendaspárnar.  Aldrei ganga þær eftir, en samt koma þær aftur og aftur.  Jafnvel útgefendur kolvitlausra heimsendaspáa fara á kreik aftur, strax að lokinni rangri spá, og byrja að spá á ný.

Þannig var þetta í Icesave-málunum.  Íslandi var spáð öllu illu í tvígang.  Ekkert gekk eftir, en spámennirnir ganga um bísperrtir og halda áfram að mala eins og ekkert hafi í skorist.  Í Bretlandi var spáð efnhagshörmungum ef BREXIT gengi eftir.  Ekki urðu þær og nú eru horfur Breta bjartari en stórríkjanna sem enn eru í Evrópusambandinu.  Í Noregi er búið að hóta myrkum miðöldum í tvígang, árið 1972 og 1994.  Í bæði skiptin afþökkuðu Norðmenn aðild að bandalaginu og heimsendaspárnar fór rakleitt í vaskinn.

Nú eru nokkrar hjáróma raddir, m.a. Evrópuspekúlantsins Róberts Spanó, að reyna að gefa til kynna að illa fari ef Íslendingar samþykki ekki bókun 35, eftir 30 ára umhugsun.  Því trúir auðvitað ekki nokkur maður, og líklega ekki einu sinni heimsendaspámennirnir sjálfir.

Fæstir nenna að hlusta

Sagt er að Róbert Spanó sem skrifaði um bókun 35 í Morgunblaðið 22. febrúar sl. hafi um hríð gist sali embættismanna á meginlandi Evrópu og fengist við að segja Evrópuríkjum til.  Alkunna er að í þeim menningarheimi er talið mikið framfaramál að færa sem mest vald í Evrópusalina og skilja sem minnst af því eftir hjá óupplýstum skríl í afkimum Evrópu.   Við reynum að taka því fólki af umburðarlyndi, þótt fæstir nenni að hlusta á það lengi í einu.

Það hefði þó verið vert að hlusta ef Róbert hefði útskýrt hvers vegna bókun 35 varð eftir þegar EES var samþykktur fyrir 30 árum síðan. Hann gerði það ekki, svo það er best að við gerum það hér.

1. EES hefði að öllum líkindum ekki komist í gegnum Alþingi með bókun 35.
2. Meiri samstaða hefði verið með þeirri túlkun að EES gengi gegn stjórnarskrá lýðveldisins.

Hvort um sig hefði dugað til að slátra EES-samningnum á sínum tíma.  

Við svona aðstæður bregða Evrópusinnar á gamalkunnugt ráð.  Ef bitinn er of stór, þá er bara að skera í smærri bita og koma þeim þannig niður.   Fyrst má koma EES strípuðum í gegn, svo getur bókun 35 fylgt þegar meltingarfærin eru tilbúin.