,,Fávitar'' skilja ekki mun á þvingaðri aðlögun að ESB og venjulegum breytingum á reglum

Það hefur farið eitthvað fyrir brjóstið á ESB-aðildarsinnum að rætt sé um hina þvinguðu aðlögun sem felst í hinum svokölluðu aðildarviðræðum. Hin þvingaða aðlögun felst í því að Íslendingum er ætlað að uppfylla öll skilyrði Evrópusambandsins, þ.e. öll skilyrði væntanlegs samnings, áður en samningur er samþykktur.

Margir aðildarsinnar hafa áttað sig á þessu á síðustu misserum og mánuðum, en enn eru þó nokkrir sem vilja ekki skilja muninn á þessari þvinguðu aðlögun á meðan á viðræðum stendur og venjulegum breytingum á lögum og reglum.

Þetta sést á því að þeir halda því fram að Íslendingar hafi verið í aðlögun að ESB frá því þeir gerðust aðilar að EFTA og að hert hafi á aðlöguninni með EES-samningnum; á þessu og aðlögun nú sé enginn munur. Annað hvort skilja aðildarsinnar ekki muninn á fullri aðild að ESB og aðild að EFTA og EES, eða þeir líta bara þannig á að EFTA og EES séu ekkert annað en áfangar á leið inn í ESB.

EFTA og EES eru hins vegar fyrirbæri sem líta verður á sjálfstætt og óháð ESB-aðild.

Umræðan um að þjóðin eigi að fá að sjá hvernig mögulegur aðildarsamningur kemur til með að líta út er því tómt bull vegna þess að ferlið krefst þess að Íslendingar uppfylli samninginn áður en af honum geti orðið.

Þetta eru því í raun engar samningaviðræður heldur hrein og klár þvinguð aðlögun – og þetta er allt annað en felst í aðild að EFTA eða EES.

Líklega þurfa ESB-aðildarsinnar að fara á námskeið í Evrópufræðum til að skilja muninn. Alltént tala þeir sumir eins og „fávitar“ í þeim efnum núna.

Athugasemd: Með orðinu „fáviti“ hér er verið að vísa til orðanotkunar á vef Evrópusamtakanna í dag og orðið sett innan gæsalappa til að sýna í raun vanþóknun á þessari samræðuaðferð.