Þetta er eins og að skjóta dúfu með kjarnorkusprengju!

Ráðuneytisstjóri í fjármálaráðuneyti Kýpur líkir ESB og AGS við hernámslið sem hirði ekkert um mannréttindi. Auk þess segir hann aðferðir ESB og AGS vera eins og að skjóta dúfu með kjarnorkusprengju.

Þetta hefur Evrópuvaktin eftir Kýpur-fréttum.

Svo segir Evrópuvaktin: 

Christos Patsalides, ráðuneytisstjóri í fjármálaráðuneytinu á Kýpur, sagði á fundi með rannsóknarnefnd, sem rannsakar nú ástæður falls bankanna á Kýpur að líkja mætti meðferð Evrópusambandsins og Alþjóða gjaldeyrissjóðsins á Kýpur við það að kjarnorkusprengja væri notuð til að drepa dúfu. Hann lýsti lánardrottnum Kýpur við hernámslið, sem hirti ekkert um mannréttindi. Patsalides tók þátt í samningaviðræðum Kýpur við Evrópusambandið og AGS.

Á fundi rannsóknarnefndarinnar var Patsalides spurður, hvort skynsamlegt hefði verið af þáverandi ríkisstjórn í maí 2012 að eignast 84% í Laiki banka sem kostaði ríkið 1,8 milljarða evra og svaraði ráðuneytisstjórinn að hefði bankinn verið látinn fara á hausinn hefði það haft hrikalegar afleiðingar fyrir bankakerfið á Kýpur. Hann sagði að það hefði ekki verið neitt leyndarmál að samkomulagið á milli forseta landsins, fjármálaráðherra og seðlabankastjóra hefði árum saman mátt vera betra.

Patsalides sagði að þegar horft væri til baka væri ljóst að mörg viðvörunarljós hefðu kviknað en gekk ekki svo langt að segja, að fyrri stjórnvöld væru sek um aðgerðarleysi.

Hann sagði að lánardrottnar Kýpur hefðu eyðilagt efnahagskerfi lýðveldisins.

Frá þessu segir Cyprus-Mail.

Pólverjar enn efins um evruna

Pólverjar eru og hafa lengi verið efins um evruna, eins og endurspeglast í þessum ummælum fjármálaráðherra Póllands um það þeir muni ekki geta tekið hana upp næstu tólf árin.

Ummæli ráðherrans eru m.a. birt í vefritinu EUobserver. 

Það eru meðal annars evruvandræðin í ESB sem valda því að Pólverjar vilja fresta því í lengstu lög að taka upp evruna þótt það ætti að fara að koma að þeim eftir dágóða veru í ESB, en þeir gengu í ESB árið 2004. 

En það eru ekki bara vandræði núverandi evruríkja við að leysa vandann sem evran sjálf skapar að hluta sem veldur Pólverjum áhyggjum, heldur hefur það komið fram að þeir óttast að geta lent í svipaðri aðstöðu og Ítalir eða Spánverjar, sem hafa tapað miklum fjármunum í utanríkisviðskiptum í samkeppni við þýsk, hollensk og austurrísk fyrirtæki.

Pólverjar óttast að geta lent í svipaðri aðstöðu og geta sig þá hvergi hrært í evrusamstarfinu og með peningastefnu sem stýrt yrði í Frankfurt. Skoðanakannanir sýna að meirihluti Pólverja er á móti því að taka upp evruna, auk þess sem meirihluti þingsins hefur verið á móti því. Í samningum við ESB er ekki kveðið á um neina fresti í þeim efnum, svo sjálfsagt bíða ESB- og evrusinnar þess að vindáttir breytist eitthvað í þessu.

Fjölmiðlar minna á að Pólland sé eina ríkið á ESB svæðinu sem hefur sýnt hagvöxt á árunum 2007-2009, þökk sé sjálfstæðum gjaldmiðli, slótýinu.

 

ESB vill stjórna fiskveiðiauðlind Íslendinga segir EUobserver

ESB vill ná stjórninni á fiskveiðiauðlind Íslendinga. Þessi  staðhæfing EUobserver kemur ekki á óvart, en þrátt fyrir margítrekaðar yfirlýsingar embættismanna ESB virðast hörðustu ESB-aðildarsinnar reyna að halda öðru fram.

Grunnsáttmáli ESB hvað þetta varðar er hin sameiginlega fiskveiðistefna ESB sem felur í sér að yfirstjórn allra fiskveiðimála er í Brussel. Þjóðirnar hafa misst lagalegt grundvallarforræði til Brussel. Það er það sem Samfylkingin og Björt framtíð vilja.

Ólík sýn á sjávarútvegsmálin

Til varnar krónunni

Halldór I. Elíasson, stærðfræðingur, skrifar grein í Morgunblaðið í dag þar sem hann minnir á hvaða áhrif aðilar vinnumarkaðar geta haft á þróun verðbólgu. Það leiðir hugann að þeim mikla mun sem hefur orðið á verðbólguþróun í ESB-löndunum með þeim afleiðingum að á evrutímabilinu hefur gífurlegt ójafnvægi skapast í viðskiptum á milli evrulandanna.

Með orðum Halldórs I. Elíassonar, en hann beinir fyrst orðum sínum til Gylfa Arnbjörnssonar forseta ASÍ:

Í Fréttablaðinu 10.4. birtist ósvífin en barnaleg árás forseta ASÍ á íslensku krónuna í viðtali um „þjóðarsátt“. M.a. segir Gylfi að krónan hafi „valdið efnahagssveiflu“ og „verið upphaf efnahagssveiflu“. Það getur verið að Gylfi vilji núna kenna krónunni um frekar en ríkisstjórninni, að markmiðum kjarasamninga um kaupmátt var ekki náð um síðustu áramót. Þetta voru hins vegar kjarasamningar sem hann sjálfur stóð að upp á von og óvon að við kæmumst fljótt upp úr kreppunni.

Síðar segir Halldór:

Hins vegar er rétt að benda á að gengi gjaldmiðla er almennt mjög óstöðugt um þessar mundir. Spákaupmenn hafa í mörg ár sagt fyrir um hrun dollarans vegna mikilla skulda BNA. Kínverjar vilja ekki slíkt og heldur ekki ESB, sem óttast þá um sína samkeppnisstöðu. Núna eru Bandaríkjamenn loksins farnir að reyna sjálfir að veikja dollarann. Þjóðverjar þora ekki út úr evrunni, því að þá yrði nýi gjaldmiðillinn of sterkur. Þeir borga frekar skuldir þeirra sem kaupa af þeim. Við þurfum að spyrja okkur sjálf, hvort við teystum okkur til að gæta eigin hagsmuna. Þeir sem vilja fela erlendum ríkisstjórnum stjórn landsins ættu ekki að fela þá skoðun með barnalegum ummælum.

(Leturbreyting er Heimssýnar).

 

ESB með leikaraskap á Suðurnesjum

Hjálmar Árnason fyrrum skólameistari og nú framkvæmdastjóri Keilis er hlessa á loddaraskap fulltrúa ESB sem fóru um landið útdeilandi loforðum um styrki, loforðum sem ekkert var að marka meðal annars vegna þess að forsendum var breytt í miðju kafi.

Þetta leiðir hugann að því að forsendur geta sumar breyst hjá ESB. Þótt grunnreglur, t.d. stjórn ESB á fiskimiðum allra landa, breytist ekki, þá geta ýmsar aðrar forsendur breyst eins og dæmin sanna.

Með orðum Hjálmars í grein í Morgunblaðinu í vikunni hljómar þetta svona:

 "Þau veifuðu 1,5 milljörðum framan í samfélagið á Reykjanesi, byggðu upp miklar væntingar en drógu svo allt til baka og sviku öll hin fögru fyrirheit."

Í greininni segir Hjálmar:

Nýlega var afhjúpuð ótrúleg svikamylla gagnvart íbúum á Reykjanesi. Ekki er hægt annað en opinbera hana. Málavextir eru þessir: Haustið 2011 var boðað til fundar í Eldey á Ásbrú. Þangað var stefnt öllum bæjarstjórum á Reykjanesi, fulltrúum atvinnulífs, skóla, þróunarfélaga o.s.frv. Allstór hópur mætti. Fundarboðendur komu fimm talsins í nafni Evrópusambandsins. Og boðskapurinn var ekkert smáræði: Ákveðið var að bjóða Reykjanesi rúmlega einn milljarð ÍKR í svokallaða IPA-styrki. Vegna hins bága atvinnuástands á Reykjanesi hefði verið ákveðið að fé þetta rynni til Suðurnesja. Viðstaddir tóku þessu kostaboði af stillingu en fögnuði þó. Eftir miklar og góðar skýringar á ferlinu varð niðurstaðan sú að skipaðir yrðu tveir vinnuhópar til að vinna hvor sína tillöguna. Hvorki meira né minna en fimm sérfræðingar, launaðir, voru fengnir til að vinna með hópunum. Allt á kostnað Evrópusambandsins.

Síðan segir Hjálmar:

Best og fyrst!                                       

Skipaðir voru tveir hópar sem tóku þegar til starfa og unnu sleitulaust næsta árið með dyggri aðstoð ráðgjafanna og góðri hvatningu. Eftir nokkurra mánaða starf var tilkynnt um „smá“ breytingu: Peningarnir ættu ekki allir að fara til Suðurnesja heldur yrði þeim jafnað milli landsvæða: „En þið hafið svo gott forskot og eruð með svo flottar hugmyndir að þið skulið ekki hafa áhyggjur,“ voru huggunarorð forkólfsins við undrun heimamanna. Og enn urðu breytingar: Eftir um átta mánaða vinnu var tilkynnt – án skýringa eins og í fyrra skiptið – að peningarnir væru í raun samkeppnissjóður þar sem bestu hugmyndir myndu fá mest. Og aftur vorum við hughreyst: „Engar áhyggjur. Þið erum með flottustu verkefnin og mesta forskotið.“ „Enda með sérfræðinga frá Evrópusambandinu til að gera umsóknir ykkar.“

Þá segir Hjálmar:

Milljarður verður að engu

 Svo var tillögunum skilað, færðar í réttan búning og hinir reyndu ráðgjafar lofuðu verkið, enda unnu þeir það með okkur á vikulöngum undirbúningsfundum. Nú væri bara að bíða því allt yrði þetta að fara í gegnum flókið ferli. Tillögur heimamanna voru tvær: Önnur um auðlindagarð og hin um rannsóknar- og kennslumiðstöð. Báðar miðuðu að því að efla menntun, rannsóknir, nýsköpun og atvinnulíf en umfram allt samstarf fyrirtækja og stofnana á svæðinu. Ráðgjafarnir launuðu hrósuðu hugmyndum heimamanna í hásterkt og töldu nef sitt reynda segja að þarna færu hugmyndir sem rynnu í gegn. Algjör samstaða ríkti meðal allra sem að komu. Ætla má að samtals hafi um 50 manns komið með ýmsum gætti að tillögunum og verulegum tíma varið í úrvinnslu. Væntingar voru miklar enda sérfræðingarnir ósparir á að veifa þeim. Um einu og hálfu ári síðar komu svo niðurstöðurnar. Milljarðurinn ríflegi sem átti að koma til Reykjaness reyndist vera 0 krónur. Já, þetta er ekki ritvilla. Ekki ein króna kemur hingað því önnur verkefni „voru talin betri“.

Í lokin segir Hjálmar:

Hvers vegna sögðu þau ósatt?

Einhvern veginn svona er ferlið. Ég fullyrði að þetta sé með einkennilegri uppákomum. Ekki amast ég við þeim verkefnum sem styrkinn hljóta og samfagna þeim sem hlutu (veit lítið um þau). Ég hins vegar fordæmi þá sem að ferlinu stóðu. Þeir beinlínis lugu að samfélaginu hér suður frá. Aldrei stóð til að fjármunir þessir rynnu allir til Suðurnesja. Heiðarlegt fólk hefði sagt frá því strax í byrjun. Sumir af þessum góðu ráðgjöfum reyndust svo líka vera á launum í öðrum byggðarlögum. Ugglaust hafa þau flutt sömu ræðuna þar – lofað gulli og grænum skógum. Hafi þau skömm fyrir óheiðarleg og óvönduð vinnubrögð þar sem heilt landsvæði er hreinlega platað. Þetta eru svik af verstu gerð.