Fæðuöryggi á Íslandi og Evrópu er sitthvað

Evrópusambandið bjó til landbúnaðarstefnu sína snemma. Markmiðið var að tryggja fæðuöryggi á meginlandi Evrópu. Landbúnaðarstefnan, Common Agricultural Policy, eða CAP, er  bein afleiðing af seinni stríði og kröfunni um að almenningur á meginlandi Evrópu skuli ekki eiga yfir höfði sér hungursneyð, samanber eftirfarandi

The 1957 Treaty of Rome, which formed the basis of the CAP was only 12 years after the end of the Second World War and politicians were keen to achieve self-sufficiency in food products and ensure famine and food shortages were consigned to history. Along with the need to become self sufficient several other reasons were offered to support the case for a CAP

Fæðuöryggi í Milanó, Gdansk eða Búkarest getur aldrei verið það sama og fæðuöryggi í Reykjavík. Samgöngur á meginlandi Evrópu eru aðrar, fjölbreyttari og tryggari en samgöngur til og frá Íslandi.

Íslenskir bændur framleiða fyrst og síðast fyrir innlendan markað. Þjóðin stendur í þakkarskuld við bændur sem ekki eru ofsælir af sínum kjörum.

Bændur ásamt hinum grunnatvinnuvegi þjóðarinnar, sjávarútvegi, standa einarðir gegn aðild Íslands að Evrópusambandinu. Til skamms tíma voru Samtök iðnaðarins hlynnt aðild en þau hafa hljóðlega dregið tilbaka stuðning sinn.

Væntanlegir embættismenn í Brussel úr röðum háskólamanna verða brátt eini hópurinn sem vill aðild. 

Aumingja Samfylkingin.

(Tekið héðan og bróderað.)