Jón Bjarnason: forsendubrestur ESB-umsóknar og mútufé

Þingmenn VG, þeir Jón Bjarnason og Atli Gíslason, standa fyrir þingsályktunartillögu um að afturkalla umsókn Íslands um aðild að Evrópusambandinu og að ekki verði gengið til samninga á ný nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu.

Meginrökin fyrir þingsályktuninni eru tvíþætt. Í fyrsta lagi eru viðræðurnar komnar langt út fyrir þann ramma sem alþingi lagði til grundvallar 16. júlí 2009. Kröfur Evrópusambandsins um aðlögun Íslands að lögum og reglum ESB á meðan ferlið stendur yfir eru einhliða og ríkisstjórnin hefur ekki umboð frá alþingi til mæta þeim kröfum.

Í öðru lagi eru forsendur hjá Evrópusambandinu gjörbreyttar frá því að umsóknin var lögð fram. Evrópusambandið er komið í varanlega kreppu með gjaldmiðil sinn og fyrirséð að róttækra aðgerða verður þörf á evru-svæðinu, sem telur 17 ríki af 27 ríkjum ESB, til að vinna bug á kreppunni. Þessar aðgerðir munu taka mörg ár og breyta Evrópusambandinu í grundvallaratriðum.

Jón Bjarnason skrifar um þingsályktun þeirra félaga og vekur sérstaka athygli á tilburðum Evrópusambandsins til að kaupa sér fylgisspekt hér á landi með mútufé. Hann skrifar

Efnahagsleg inngrip ESB í íslenskt þjóðfélag hafa alvarlegar afleiðingar og eru ekki í samræmi við forsendur umsóknarinnar. Það felur annars vegar í sér að með því er verið með peningagjöfum, sem stýrt er frá Brussel, að hafa áhrif á atvinnu, afstöðu til ESB-aðildar og almenna skoðanamyndun í landinu og hins vegar að um er að ræða falskar væntingar um áframhaldandi verkefni en þeim mun ljúka jafnskjótt og þetta gjafafé er upp urið.

Jón gerir ráð fyrir að þingsályktunin komist á dagskrá alþingis á næstu dögum. - pv