ESB ræður ekki við evru-vandann

Meginvandi ESB-ríkjanna, einkum á evrusvæðinu, er lítill hagvöxtur, auk þess sem hagvöxtur og framleiðslukostnaður hefur þróast með mjög mismunandi hætti innan evruríkjanna. Að hluta til stafar þessi hægagangur og þetta misvægi af stöðnuðu og stirðu vinnumarkaðskerfi og tregðu stjórnvalda, einkum í Frakklandi og Ítalíu, til að grípa inn í. Lágir vextir og peningaprentun Seðlabanka evrunnar breyta þessu ekki.

Þetta er meðal þess sem þekktir hagfræðingar á borð við Allan Meltzer og Michael Boskin hafa fjallað um að undanförnu. Hagvöxtur hefur verið mun minni í Evrópu og atvinnuleysi talsvert meira en í Bandaríkjunum. Þessu tengt er að þrýstingur á ríkisútgjöld er mjög mikill í Evrópu, bankakerfið er of stórt og fallvalt í álfunni og svæðið er ekki hagkvæmt gjaldmiðilssvæði. Færanleiki vinnuafls er ekki nægur og tilfærslur á milli svæða með mismunandi efnahagsþróun eru ekki nægar. Í því efni nægir að líta til Bandaríkjanna þar sem færanleiki vinnuafls og opinberar tilfærslur styðja betur við gjaldmiðilinn þar í landi.

Ein leið út úr vandanum, sem Meltzer og Boskin vilja að verði skoðuð í alvöru, er að tekið verði upp tveggja þrepa kerfi fyrir evruna. Annað verði á svipuðum nótum og evran er núna, en hitt verði fyrir lönd sem ekki geti uppfyllt kröfur um opinberan búskap og endurnýjun regluverks á vinnumarkaði.

Miðað við þróun mála er enn langt í land með að evruríkin komist almennt út úr efnahagsvandanum.