Á að farga fullveldi Íslands á aldarafmælinu 2018?

Hjörleifur Guttormsson, fyrrverandi ráðherra, skrifaði grein um ofangreint efnis sem birt var í Morgunblaðinu í gær. Greinin er endurbirt hér með góðfúslegu leyfi Hjörleifs:

Í fullan aldarfjórðung og lengur ef að er gáð hafa íslensk stjórnmál öðrum þræði snúist um afstöðuna til aðildar að Evrópusambandinu. Um 1990 reru forystumenn sósíaldemókrata á Norðurlöndum að því öllum árum að tengja norrænu ríkin við ESB. Niðurstaðan varð aðild Svíþjóðar og Finnlands að sambandinu, til viðbótar Danmörku, sem ásamt Bretlandi hafði gengist undir Rómarsáttmálann árið 1972. Norðmenn felldu aðildarsamning í þjóðaratkvæðagreiðslu og Ísland og Noregur tengdust þá innri markaði ESB gegnum EES-samninginn. Átökin um aðild héldu hins vegar áfram hérlendis og voru fyrir alþingiskosningarnar 1999 bakgrunnurinn í uppstokkun flokka á vinstri væng þegar til urðu Samfylkingin og Vinstri grænir. Alla götu síðan hefur Samfylkingin gert ESB-aðild að þungamiðju sinnar stefnu, en VG hafnaði aðild frá upphafi. Við það var staðið til vors 2009, en þá var merkið fellt með sögulegum svikum af hálfu forustu VG við myndun ríkisstjórnar að afstöðnum kosningum. Um þau efni og framhaldið í kjölfar aðildarumsóknar að ESB í júlí 2009 geta menn lesið í nýútkominni bók Jóns Torfasonar skjalavarðar Villikettirnir og vegferð VG.

ESB nú á barmi upplausnar

Evrópusambandið hefur tekið miklum breytingum frá aldamótum eftir að 18 aðildarríki tóku upp evru sem sameiginlega mynt og mörg lönd í álfunni austanverðri gerðust aðilar. Tilraunir til róttækra breytinga á grunnsáttmála ESB sigldu í strand 2005 og niðurstaðan varð útvatnaður sáttmáli 2009, kenndur við Lissabon. Jafnhliða dró verulega úr hagvexti á sambandssvæðinu og langvarandi atvinnuleysi jókst í mörgum aðildarríkjanna. Hefur það síðustu árin verið 10-11% að meðaltali og um 24% hjá fólki undir 25 ára aldri. Í Svíþjóð nemur atvinnuleysið nú 7% og tæp 9% í Finnlandi. Flóttamannastraumurinn sunnan að hefur undanfarið magnað upp andstæður innan ESB og sett Schengen samstarfið í uppnám. Síðasta höggið er síðan Brexit, ákvörðun meirihluta Breta í þjóðaratkvæðagreiðslu að segja skilið við ESB eftir 44 ára veru í sambandinu. – Aðvörunum um framtíð ESB hefur rignt yfir undanfarið, síðasti skellurinn yfirlýsingar þýska hagfræðingsins Otmar Issing (f. 1936) eins helsta hugmyndafræðings að baki evrunnar og frá 2006 forseti Center for Financial Studies (CFS) við Goethe-háskólann í Frankfurt. Viðtal við hann undir fyrirsögninni Spilaborg evrunnar mun óhjákvæmilega hrynja (sjá Viðskiptablaðið 20. okt. sl.) hefur farið sem eldur í sinu um fréttaheiminn. Hann segir þar framkvæmdastjórn ESB í Brussel vera „pólitíska ókind“ og Seðlabanka Evrópu „á hálli leið til Heljar“. Evran segir hann að hafi verið misheppnuð frá fyrsta degi og raunar áður en hún varð til.

Leið stjórnarandstöðunnar inn í ESB

Það er þetta Evrópusamband sem núverandi stjórnarandstaða og Viðreisn vilja leiða Ísland inn í á fullveldisafmælinu 2018. Þetta hefur verið staðfest með lítilsháttar blæbrigðum af talsmönnum flokkanna í kosningasjónvarpi RÚV undanfarið, og helsta bindiefnið milli þeirra er að fá þjóðina til að samþykkja að taka á ný upp aðildarviðræður við ESB og knýja jafnframt fram stjórnarskrárbreytingar sem heimili slíka aðild. Enginn hefur kveðið fastar á um þetta en Össur Skarphéðinsson sem sagði 18. okt. sl. að í utanríkismálum legði Samfylkingin mesta áherslu á „að við höldum áfram aðildarumsókninni, ekki síst vegna þess að við viljum taka upp nýjan gjaldmiðil, við teljum að krónan hafi gengið sér til húðar.“  Í sama þætti sagði Ari Trausti frá VG „að ef það kemur upp ósk um að taka upp aðildarsamningana eða starta nýjum, þá auðvitað tökum við þátt í því.“ - Núverandi utanríkisráðherra, Lilja Dögg Alfreðsdóttir, ítrekaði hins vegar að eftir afturköllun núverandi ríkisstjórnar liggi engin aðildarumsókn frá Íslandi lengur fyrir hjá ESB. Hvernig sem því máli er háttað er ljóst að hugsanleg vinstri stjórn með aðild Pírata hyggst knýja á um aðild Íslands að Evrópusambandinu, sem drjúgur meirihluti Íslendinga sem afstöðu taka samkvæmt skoðanakönnunum hefur verið andvígur um langt árabil.  

Andstöðu VG við ESB-aðild stungið undir stól

Fráhvarf forystu Vinstri grænna frá upphaflegri andstöðu við ESB-aðild er annað og djúpstæðara en almenningur gerir sér grein fyrir. Eftir að einarðir ESB andstæðingar höfðu einn af öðrum hrakist úr þingflokki VG hljóðnuðu andstöðuraddir forystumanna, sem eftir sátu, við ESB-aðild. Eftir að Ísland lagði inn aðildarumsókn að ESB sumarið 2009 minnist ég þess ekki að Steingrímur J. sem formaður eða arftakinn Katrín Jakobsdóttir hafi í blaðagreinum eða á öðrum vettvangi rökstutt og útskýrt þá formlegu afstöðu flokksins að vera á móti aðild. Klisjunni virðist eingöngu hafa verið viðhaldið til að villa á sér heimildir og til að missa sem fæsta eindregna andstæðinga ESB-aðildar út úr röðunum. Öðru vísi verður ekki útskýrð þögn þessa fólks í örlagaríkasta máli Íslendinga um langt skeið. - Það sama er uppi á teningnum nú í aðdraganda kosninga. Í kosningaáherslum VG eins og þær birtast á heimasíðu flokksins er ekki að finna stakt orð um Evrópusambandið, af eða á. Þurfum við frekar vitnanna við?   

 Hjörleifur Guttormsson

 

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 26.10.2016 kl. 18:00]

Geysilega góð og upplýsandi grein hjá Hjörleifi. Deilum henni sem víðast. ☺

[Helga Kristjánsdóttir, 27.10.2016 kl. 00:32]

Þess vegna vefst oft fyrir mér að kalla ESb-sinna vinstrimenn,þótt það sé rétt nema  bara ekki allir.---Gamlir Alþýðubandalags liðar létu sér ekki detta í hug þvílíka ósvinnu ,það er hægt að treysta þeim.

[Jón Valur Jensson, 27.10.2016 kl. 01:05]

Það átti, Helga, til dæmis við um Harald heitinn Jóhannsson hagfræðing, sem var með M.Sc.(Econ.)-próf í hagfræði frá Lundúnaháskóla 1956, og starfaði víða, jafnvel í Malaysíu. Hann tók mjög snemma, á 6. áratugnum, gagnrýna afstöðu til Efnahagsbandalags Evrópu, og meðal margra rita hans á íslenzku og ensku voru Efnahagsmál, 1960; Í skugga Efnahagsbandalags Evrópu, 1963; Klukkan var eitt, viðtöl við Ólaf Friðriksson, 1964; Upphaf siðmenningar, 1974; Pétur G. Guðmundsson og upphaf samtaka alþýðu, viðtöl við Þorstein Pétursson, 1978; og smáritið Rómarsamningurinn, 1961. Meðal fjölbreyttra og áhugaverðra þýðinga hans (m.a. ævisagna og unglingabóka) voru Kaflar úr Altæku kenningunni um atvinnu, vexti og peninga, eftir John Maynard Keynes, 1961. Sjá nánar: Torfi Jónsson: Æviskrár samtíðarmanna, Hafnarf. 1982: Skuggsjá, I. bd. bls. 593-4.

Haraldi var ég svo heppinn að kynnast, en svo óheppinn að þiggja ekki heimboð þess mæta, hljóðláta gáfumanns á efri árum hans.

[Jón Valur Jensson, 27.10.2016 kl. 01:10]

Hér er getið fjölda ritverka hans (bara 1. síðan af 5 birtist þar í byrjun, af 232 verkum!): 

http://leitir.is/primo_library/libweb/action/search.do;jsessionid=DBD15C0BD49DEC7BCD32A052D588210E?fn=search&ct=search&initialSearch=true&mode=Basic&tab=default_tab&indx=1&dum=true&srt=rank&vid=GEGNIR&frbg=&vl%28freeText0%29=Haraldur+Jóhannsson+&scp.scps=scope%3A%28GEGNIR%29&vl%28152889921UI1%29=all_items&vl%281UIStartWith0%29=contains&vl%28152889920UI0%29=any&vl%28152889920UI0%29=title&vl%28152889920UI0%29=any

[Jón Steinar Ragnarsson, 27.10.2016 kl. 06:32]

VG er einarðara í stjornarskrármálinu og vita að án þess að gengið verði frá framsali ríkisvalds í stjórnarskrá verður ekki haldið áfram með "viðræður".

Ekki er einusinni hægt að opna kafla er varða framsal fyrr en að undangengnum þessum breytingum á stjórnarskránni. Ergo: Þessvegna er stjórnarskrármálið efst á baugi og er rekið á lýðskruminu um auðlindir í þjóðareign þegar í raun er tekið fram í öllum lögum um auðlindir séu þær sameign þjóðarinnar.

Ekkert breytist við að setja þetta ákæði inn í stjórnarskræ því ráðstöfunarvaldið verður sem fyrr á höndum þingsins. Í þeirra málflutningi er látið sem Jón og Gunna muni ráðskast með þennan auð. Annaðhvort er þetta himinhrópandi óheiðarleiki og lýðskrum eða djúpstætt skilningsleysi á eðli stjórnskipunnar og lýðræðis.

Eina sem þessi breyting gæti hugsanlega gert væri að færa þinginu afdráttalausara vald til að ráðskast með auðlindirnar af geðþótta og sennilega hugsað til að styrkja umboðið til að afsala sér fullveldinu yfir þeim.

Markmið stjórnarskrármálsin var og er frá upphafi þetta afsal sem tekið er fram í 7. atriði verkefnaskrár í lögum um stjórnlagaþing.

Nokkuð sem hentuglega var ekki spurt um í meintri þjöðaratkvæðagreiðslu um stjórnarskrá.

Aldrei of oft minnt á hvernig það mál byrjaði og kominn tími til að opinbera það svo ekki verði neinn vafi á tengslum þessara tveggja mála.

http://www.visir.is/stjornarskra-breytt-fyrir-esb-adild/article/200938564492