Sendiherra vill orku og völd

Framganga sendiherra ESB á Íslandi undanfarið hefur komið ýmsum á óvart og spurningar vaknað um það hvort eðlilegt sé að sendifulltrúar erlendra ríkja eða ríkjasambanda hegði sér með slíkum hætti. Haraldur Ólafsson, formaður Heimssýnar, telur þó fulla ástæðu til að svara málflutningi sendiherrans og sýna hvað í honum raunverulega felst. Haraldur fjallar um þetta í grein sem Morgunblaðið birti í fyrri mánuði og er endurbirt hér.

 

Birt í Morgunblaðinu 22. nóvember 2018:

Sendiherra vill orku

"Líklega er leitun að dæmi um að sendiherra hafi á síðari árum sótt svo ákaft að gestgjafar hans létu af hendi völd til húsbænda sendiherrans."

Sendiherra biður um vald
Sendiherra erlends ríkjasambands ávarpar Íslendinga í Morgunblaðinu 15. nóvember síðastliðinn og fer mörgum orðum um mikilvægi þess að Íslendingar færi ríkjasambandinu völd og ítök í orkumálum á Íslandi. Þetta er ekki í fyrsta sinn sem sendiherrann ávarpar þjóðina með þetta erindi svo ljóst er að nokkuð liggur við að Íslendingar láti undan. Líklega er leitun að dæmi um að sendiherra hafi á síðari árum sótt svo ákaft að gestgjafar hans létu af hendi völd til húsbænda sendiherrans.

Er sendiherrann að hóta Íslendingum?
Rökin sem tiltekin eru fyrir því að Íslendingar ættu að gangast undir orkulöggjöf Evrópusambandsins eru í fyrsta lagi að hún sé ljómandi góð fyrir neytendur. Umhyggja sendiherrans fyrir neytendum á Íslandi er vissulega aðdáunarverð, en hann getur verið þess fullviss að Alþingi og önnur stjórnvöld á Íslandi eru fullfær um að tryggja hagsmuni neytenda og ef eitthvað vantar þar upp á geta íbúar landsins kosið sér nýtt Alþingi. Það er kallað lýðræði og virkar betur en sú aðferð að fela ókjörnum aðilum í útlöndum völdin. Þá bendir sendherrann á að Norðmenn lendi í vandræðum ef Íslendingar gangist ekki undir lögin. Vera má að Norðmenn séu álitnir aular í því umhverfi sem sendiherrann er, en það er á skjön við reynslu þess sem þetta skrifar. Ef Norðmenn kæra sig um, verða þeir ekki í neinum vandræðum með að framselja allt það vald sem þeim sýnist út í buskann, án leiðsagnar og hjálpar Íslendinga. Reyndar er það svo að yfirgnæfandi meirihluti Norðmanna kærir sig ekki um orkulagabálkinn svo viðbúið er að vinum Íslendinga í Noregi muni fjölga ef málið spillist. Siðast en ekki síst segir sendiherrann að hluti EES-samningsins ógildist hugsanlega tímabundið. Þar á hann væntanlega við fyrri orkubálka. Vandséð er að það skipti Íslendinga og Evrópusambandið máli að þeir falli niður. Ef sendiherrann á við að aðrir hlutar EES-samningsins en þeir sem lúta að orkumálum ógildist er rétt að hann orði þær hótanir skýrar svo ekkert fari milli mála.

Óumdeilt valdaframsal
Til er skotgröf þar sem til skamms tíma var barist fyrir þeim hugmyndum að orkustofa Evrópusambandsins (ACER) fengi engin völd, því eftirlitsstofnun EFTA (ESA) hefði þau, að landsreglarinn væri íslenskur og stjórnvöld á Íslandi hefðu ávallt síðasta orðið varðandi tengingu við útlönd. Situr nú sendiherrann nánast einn eftir við varnir í þeirri skotgröf. Staðreyndin er nefnilega sú að landsreglarinn heyrir ekki undir íslensk stjórnvöld, heldur undir hið erlenda vald og rækilega er tekið fram að ESA framfylgir ákvörðunum orkustofu Evrópusambandsins. Hugsanleg höft íslenskra stjórnvalda á sæstreng mundu verða talin óhemil magntakmörkun á útflutningi, auk þess sem slíkt gengi gegn samþykktri innviðaáætlun sambandsins. Nú þegar er deilt um hvar mörk valdheimilda fyrrgreindra aðila liggja. Vitaskuld veit enginn hvernig þeir munu fara með vald sitt, nú eða eftir áratug. Vitað er þó að í álitamálum mun Evrópusambandið sjálft kveða upp dóma, ekki leikmenn eða dómarar úti á Íslandi.

Stórveldi hafa skoðun á málum
Sendiherrann fullyrðir að orkulöggjöf Evrópusambandsins muni vart gilda um sæstreng milli Íslands og Bretlands. Það kann að vera, en það er ekki augljóst, því enginn veit hvernig sambandi Breta og Evrópusambandsins verður háttað í orkumálum í framtíðinni. Hvernig sem sú lending verður ætti vart að koma neinum á óvart að sambandið hefði skoðun á slíkum sæstreng, þó ekki væri nema vegna þess að stórveldi hafa tilhneigingu til að hafa skoðun á málum óháð því hvort þau koma þeim við eða ekki. Evrópusambandið gæti til dæmis beitt sér fyrir því að sæstrengur yrði lagður til Írlands en ekki Bretlands. Hver veit? Reyndar segir sendiherrann að enginn í Brussel velti fyrir sér sæstreng. Sjálfsagt eru margar vistarverur í höll Evrópusambandsins og skiljanlegt að sendiherrann hafi ekki heimsótt þær allar. Hann hefur greinilega ekki verið mættur þar sem sæstrengur til Íslands var dreginn á kort og ákveðið að hann væri forgangsverkefni í innviðaáætlun sambandsins. Það kort var teiknað og stimplað í Brussel, liklega daginn sem sendiherrann var fjarverandi.

Ósýnilegir andstæðingar Evrópusamstarfs
Að lokum deilir sendiherrann tárvotur með okkur reynslu sinni af vonsku sískrökvandi andstæðinga Evrópusamstarfs í Bretlandi. Gott er að geta glatt þennan gest okkar Íslendinga með því að upplýsa að hér á landi eru ákaflega fáir andstæðingar Evrópusamstarfs. Ef frá eru taldir fáeinir maðkar í mjöli fyrr á árum og á köflum óþörf fyrirferð danskra og um hríð breskra yfirvalda hefur samstarf við önnur Evrópulönd í grófum dráttum gengið þokkalega í á annað þúsund ár og engar horfur eru á breytingu þar á. En þótt andstæðingar Evrópusamstarfs séu ekki margir á Íslandi eru andstæðingar þess að deila völdum yfir orkumálum á Íslandi með erlendu ríkjasambandi afar margir. Þar fer nefnilega allur þorri þjóðarinnar og ólíkt sendiherranum hefur hann ekki misskilið neitt.

Haraldur Ólafsson
Formaður Heimssýnar

Fullveldi er forsenda skynsamlegrar lagasetningar

Áramótapistill formanns Heimssýnar

Á árinu 2018 var 100 ára afmæli fullveldis Íslendinga fagnað. Eins og við mátti búast gripu ýmsir tækifærið til tala niður fullveldið. Það er jafnan gert með orðræðu um að heimurinn sé orðinn svo flókinn og viðskipti mikil að fullveldi og þjóðríki þvælist fyrir og best sé að vald sé fært til erlendra stofnana sem stjórnað er af nafnlausum her embættismanna sem enginn veit hver velur og því síður hvernig má losna við, ef það er yfirhöfuð hægt. Að baki liggur líka sú sérkennilega hugmynd, sem að vísu er sjaldan viðruð opinberlega, að hinir erlendu valdamenn hugsi meira og skýrar og séu betri en íslenskir valdamenn. Ekkert haldbært styður hugmyndir af þessu tagi sem eru í raun réttri birtingarmynd kynþáttahyggju, þótt flestir sem í hlut eiga séu svipaðir á litinn.

Fullveldi er forsenda skynsamlegrar lagasetningar

Fullveldi þjóðar er ekki bara rómantísk hugmynd fólks sem hefur gaman af að flagga þjóðfána á tyllidögum, heldur er fullveldi forsenda skynsamlegrar lagasetningar sem tekur mið af raunverulegum aðstæðum og þörfum samfélagsins, en ekki aðstæðum og þörfum annarra ríkja sem um margt eru ólík Íslandi, þótt þau séu líkt um sumt. Deila má um að hve miklu leyti samfélög eru ólík hvert öðru, en ljóst er að Ísland er í veigamiklum atriðum ólíkt hinum stóru samfélögum gömlu evrópsku nýlenduveldanna. Í fyrsta lagi er Ísland lítið og tiltölulega einsleitt samfélag, sem getur notast við einföld kerfi sem henta ekki endilega stórum og flóknari samfélögum. Þá er Ísland lítið málsamfélag sem hlúa þarf betur að en hinum stærri. Landfræðilega er Ísland í stöðu sem er ólík flestum öðrum Evrópuríkjum, bæði hvað varðar staðsetningu, veður- og vatnafar og þéttbýli. Þá byggir íslenskt samfélag nánast að öllu leyti á nýtingu náttúrunnar, hvort heldur litið er til orku, fiskveiða eða ferðamennsku. Síðast en ekki síst eru flest samfélög gegnsýrð af hugmyndafræði hernaðarhyggju, en hún lýsir sér í því að Evrópubúar eru sífellt að mylja púður til að geta skotið meinta óvini. Íslendingar hafa verið blessunarlega lausir við slíka hugsun síðastliðnar 7 aldir og rúmlega það.

Rándýrt framsal valds

Ástæða er til að gleðjast yfir því að vanhugsuð umsókn um innlimun Íslands í Evrópusambandið dagaði uppi á sínum tíma, en horfast verður í augu við að þeir sem hatast við innlent vald sitja enn við sinn keip. Fyrst ekki gekk að koma valdinu í einu lagi úr landi skal nú sækja það smærri bitum. Sé biti of stór má alltaf skera hann niður þangað til hann rennur niður. Þannig runnu lög um persónuvernd og vinnslu persónuupplýsinga óhugnanlega lipurt í gegn á Alþingi þrátt fyrir að í þeim fælist framsal valds til Evrópusambandsins. Ljóst er að framkvæmd laganna kostar íslenskt samfélag himinháar upphæðir. Engin umræða var um hvort sú forgangsröðun við ráðstöfun fjár væri rétt og lögin aðkallandi. Þess í stað var því mest haldið á lofti að sambandið langaði reiðinnar býsn til þess að Íslendingar samþykktu þau. Allt var það mál hið einkennilegasta og ekki fullreynt að það standist stjórnarskrá.

Þorri landsmanna gegn framsali valds til ESB í orkumálum - samkvæmt skoðanakönnun Heimssýnar

Á árinu stefndi í að ríkisstjórnin legði fram frumvarp á Alþingi um framsal til Evrópusambandsins á valdi í orkumálum. Sterk andstaða myndaðist gegn málinu og í eftirminnilegri skoðanakönnun sem Heimssýn lét framkvæma síðastliðið vor kom í ljós að allur þorri landsmanna er algerlega andvígur því að vald í orkumálum verði fært til Evrópusambandsins. Er andstaðan sérstaklega sterk meðal stuðningsmanna ríkisstjórnarflokkanna, eða nánast 100%. Stór meirihluti stuðningsmanna þeirra flokka sem þó eru hallir undir aðild Íslands að Evrópusambandinu er líka andvígur. Boðað hefur verið að orkubálkurinn verði lagður fram á árinu 2019 svo allt stefnir í eitilharða rimmu. Þar mun Heimssýn ekki láta sitt eftir liggja.

Allt kennir þetta okkur að barátta fyrir fullveldi er sífelluverkefni. Alltaf verða einhverjir sem sjá sér hag í að varpa fullveldinu fyrir róða í nafni sérhagsmuna, stundargróða, gremju í garð innlendra stjórnvalda eða tísku í stjórnmálum. Þeir þurfa að mæta ókleifum vegg fjöldahreyfingar í aðför sinni að fullveldinu.

Haraldur Ólafsson
formaður Heimssýnar

 

Nauðsynlegt að ræða EES-samninginn

Eirik Faret Sakariassen, borgarfulltrúi Sósíalíska vinstriflokksins í Stavanger, var gestur á fullveldishátíð Heimssýnar í gærkvöldi og flutti við það tilefni ræðu sem fylgir hér með í þýðingu Bjarna Jónssonar rafmagnsverkfræðings. Í ræðunni fjallar Eirik um mikilvægi fullveldis, þess að ákvarðanir séu teknar sem næst fólkinu hverju sinni en ekki í fjarlægum borgum á borð við Brussel, að nauðsynlegt sé að ræða um galla EES-samningsins ekki síður en kosti og um afsal fullveldis í tengslum við þriðja orkupakkann. Ræðan fylgir hér með.

 

 

Ræða Eiriks Farets Sakariassen 01.12.2018 á fundi Heimssýnar

(Í þýðingu Bjarna Jónssonar)

Kæru vinir !

Það er indælt að vera boðið hingað til Íslands, og einkum eftir að ég og margir aðrir Norðmenn hvöttu íslenzka liðið á HM – áfram Ísland !   Ég vil líka segja, að Sosialistisk Venstreparti (SV) fagnar því að vera boðið hingað, og ég á að skila kærri kveðju frá flokksformanni okkar, Audun Lysbakken. 

Ég óska ykkur öllum til hamingju með fullveldisdaginn, og að í dag eru 100 ár liðin frá því, að Ísland var viðurkennt fullvalda ríki.  Sjálfstæði og sjálfsstjórn er mikilvægt fyrir marga og er miðlæg röksemd fyrir andstöðu SV við aðild Noregs að Evrópusambandinu, ESB, og sama gildir um ACER, Orkustofnun ESB.  Um hana ætla ég að ræða við ykkur nú. 

Við á Norðurlöndunum höfum margháttuð sterk tengsl.  Við eigum talsvert tengda sögu, mörg okkar hafa myndað tengsl, samfélög okkar eru lík og tungumálin skyld.  Norðmönnum og Íslendingum rennur víkingablóð í æðum, og knattspyrnuliðið í heimabæ mínum, Stafangri, heitir reyndar Viking.  Norðurlöndin eiga margt sameiginlegt og svipað.  Og það er margt fagurt á Norðurlöndunum. 

Hið fegursta við Norðurlöndin fæst ekki við að þræða götur Kaupmannahafnar að sumarlagi.

Hið fegursta við Norðurlöndin upplifir þú ekki á bátsferð meðfram Helgelandsströnd Noregs, þar sem fjöll gnæfa við himin og voldugt hafið er allt um kring.

Hið fegursta við Norðurlöndin upplifir þú heldur ekki, þegar þú ekur í fögru íslenzku landslagi og sérð hinn volduga Eyjafjallajökul úti við sjóndeildarhring. 

Hið fegursta við Norðurlöndin er jöfnuður samfélaganna og mikið gagnkvæmt traust íbúanna.

Þetta snýst um samfélagslíkan, en einnig um sjálfstæði.  Að ákvarðanir skuli taka sem næst flestum, að það sé í Noregi og á Íslandi, þar sem ákvarðanir um málefni landanna eru teknar, og ekki í Brüssel.  Ég er þeirrar skoðunar, að mikilvægt sé að varðveita sjálfstæðið og sjálfstjórnina, sem okkur býðst utan ESB og EES. 

Ég er eiginlega óttalegur sérvitringur, og þess vegna á ég mér uppáhalds stjórnarskrárákvæði.  Og ég vil endilega deila með ykkur þessu uppáhaldsákvæði:

Í upphafi norsku stjórnarskrárinnar, í 1. grein hennar, stendur þetta:

Konungsríkið Noregur er frjálst, sjálfstætt, óskiptanlegt og óafhendanlegt ríki.

Þetta finnst mér fín málsgrein.

SV hefur alla tíð verið andvígur aðild Noregs að ESB.  Noregur hefur tvisvar hafnað aðild, fyrst að Evrópubandalaginu 1972 og síðan að Evrópusambandinu 1994.  Mikill meirihluti Norðmanna er á móti.  Í þessari viku voru 24 ár síðan Noregur hafnaði aðild síðast.  Þá var ég 3 ára.  En ég var örugglega á móti ESB þá líka !

Um þessar mundir á SV frumkvæði að umræðu um allan Noreg um EES, og í þessari viku lagði SV fram þingsályktunartillögu í Stórþinginu um rannsókn á valkostum Noregs við EES-aðild.  Við þetta er stuðningur almennings í Noregi ekki jafnmikill og við andstöðuna gegn ESB.   Samt teljum við umræður um EES-aðild mikilvægar, og það mun verða gagnlegt að greina möguleikana, sem Noregur og Ísland eiga, og hvað góð tengsl við önnur ESB-lönd geta falið í sér.  Innan SV höfum við núna komizt að þeirri niðurstöðu, að viðskiptasamningur sé betri valkostur en full EES-aðild.  EES er áskriftaruppskrift að hægri-stefnu.  Hana vill SV ekki.

EES-samningurinn er ólýðræðislegur.  Noregur og Ísland taka við tilskipunum frá ESB, án þess að við höfum áhrif á þær, og samningurinn veitir minna svigrúm en ella til að stýra mörkuðunum.  SV vinnur þess vegna að því að leysa EES-samninginn af hólmi með viðskiptasamningi, sem er nægilega víðtækur til  að tryggja norskt markaðsaðgengi að Evrópu, og tryggir samtímis norskt sjálfstæði.  Vinna mín er í borgarráði Stafangurs, og við rekumst oft á fullyrðingu um, að við megum ekki taka hina eða þessa mikilvægu ákvörðunina, af því að hún stangist á við EES-samninginn.   EES-aðildin setur ekki aðeins sjálfstæði ríkisins skorður, heldur einnig sjálfsákvörðunarrétti byggðanna. 

SV vill reka nýja viðskiptastefnu.  Meira frelsi fyrir markaðina á ekki að verða mál málanna; vinna handa öllum og minni ójöfnuður eiga að njóta forgangs.  Noregur á nú möguleika á að semja um betri samning við ESB en EES-samningurinn er og að hafna samningum, sem skylda okkur að innleiða meira markaðsfrelsi. 

ACER-umræðan geisaði í Noregi og í Stórþinginu í marz í ár.  Að tengjast „Agency for the Cooperation of Energy Regulators“, sem er skammstafað ACER, var samþykkt með miklum meirihluta á Stórþinginu, þar sem Hægri, Framfaraflokkurinn, Verkamannaflokkurinn, Vinstri og Umhverfisflokkurinn hinir grænu mynduðu meirihlutann. 

Aðalröksemd SV á Stórþinginu gegn aðild að ACER er fullveldisframsal.  ACER felur í sér afsal nokkurs norsks fullveldis til skamms tíma, en mestar áhyggjur vekur, að enginn veit, hversu mikið fullveldisafsal er í vændum til langs tíma litið. 

Innan SV er fólk þeirrar skoðunar, að mikilvægt sé, að lýðkjörnir aðilar ráði stýringu raforkukerfisins og raforkumarkaðarins.  ACER verður ógnun við þá lýðræðislegu stýringu, sem við nú höfum.   

Eins og sjálfsagt margir vita, er ACER samstarfsvettvangur reglusetningaryfirvalda landanna í ESB fyrir rafmagn og jarðgas, landsreglaranna.  ACER á að leggja framlag að mörkum í vinnunni við að semja sameiginlegt regluverk fyrir viðskipti með rafmagn og gas á milli landanna.  Á vissum málefnasviðum getur ACER tekið bindandi ákvarðanir í ágreiningsmálum á milli landsreglara, eða ef þeir í sameiningu óska slíks úrskurðar.

Í Noregi er landsreglarinn innan vébanda norsku orkustofnunarinnar, NVE.  Landsreglarar EES/EFTA-ríkjanna fá rétt til fullrar þátttöku í ACER, en án atkvæðisréttar við ákvarðanatöku í stofnuninni.

Samstarf á sviði evrópskra orkumála er og verður nauðsynlegt á komandi árum, en það er mikilvægt, að við höfum opinbera stjórn á stýringu stofnrafkerfisins og á rafmagnsmarkaðinum.  ACER ógnar þessari stjórnun. 

Vatnsorkan er endurnýjanleg auðlind, og hana verður að nýta til að skapa atvinnu og til að leysa jarðefnaeldsneyti af hólmi.  Orkusæknum grænum iðnaði verður að tryggja góða langtíma rafmagnssamninga og starfsumgjörð.  Ríkiseign og samfélagsleg hagkvæmni verður að vera skilyrði fyrir hugsanlegum viðbótar millilandatengingum.  Ný sæstrengsverkefni verður að vega og meta á móti norskri iðnþróun, atvinnutækifærum og möguleikanum á að losna við brennslu jarðefnaeldsneytis í Noregi. 

Í ESB-gerðinni er lagt upp með, að ACER muni hafa ákvörðunarvald varðandi spurningar um aðgang að innviðum á milli landa, ef viðkomandi landsyfirvöld verða ósammála.  Þetta getur m.a. snúizt um úthlutun á flutningsgetu og ráðstöfun hagnaðar af flutningum rafmagns á milli landa.  ACER verður þar með ógn við eigin opinbera stjórnun, sem við nú höfum á þessum málum.

Þar að auki er óljóst, hvað aðild nú að ACER mun hafa í för með sér fyrir fullveldisframsal í framtíðinni, og hversu mikla eigin stjórnun við munum missa til langs tíma litið.  Þessi óvissa um, hvað þetta orkusamstarf mun hafa í för með sér í framtíðinni, hefur ríkisstjórnin, sem lagði málið fyrir þingið, fjallað svo lítið um, að undrum sætir.

ACER-málið fjallar ekki um samþykki á einhverju alþjóðasamstarfi eða ESB-tilskipun, heldur þá tilhneigingu ESB að veita eftirlitsstofnunum ESB völd í auknum mæli til að taka ákvarðanir, sem eru bindandi fyrir norsk yfirvöld og fyrirtæki, og til að stjórna stjórnvaldsstofnunum innan ríkjanna.  Á síðasta kjörtímabili gerðist þetta með fjármálaeftirlit ESB.  Nú gerist það á orkusviðinu.  Ný mál kunna að koma fram á sviði fjarskipta og gagnasamskipta, en alvarlegast: innan vinnumarkaðarins. 

Slíkt getur leitt til frekara markaðsfrjálsræðis og veikingar öryggisfyrirkomulags  vinnumarkaðarins, og slíkt getur opnað fyrir valdframsal á stýringu og framkvæmd á leikreglum atvinnulífsins frá Noregi og til Brüssel.  Slíkt vill SV ekki sjá.

Þegar Noregur gerist aðili að þessum eftirlisstofnunum, látum við af hendi fullveldi til stofnana, þar sem við höfum ekki meðákvörðunarrétt og ekki atkvæðisrétt.  Til að Noregur geti stundað þetta valdframsal, eru búnar til norskar stjórnvaldsstofnanir, sem norskir kjörnir fulltrúar þjóðarinnar mega ekki stjórna.  Þetta stjórnunarfyrirkomulag er með annmörkum verulegs lýðræðishalla.

Auk stjórnunarítaka, sem Noregur missir strax, þá er óljóst, hversu mikil eigin opinber stjórnunarítök við missum til langframa.  Að ESB-samstarfið er kvikt og vaxandi, höfum við séð mörg dæmi um í EES-sögu Noregs.  Regluverk, sem Stórþingið nú fjallar um að tengja Noreg við, er þegar gamalt og í frekari þróun.

Það er t.d. óljóst, hver mun verða þróun evrópska regluverksins um ráðstöfun hagnaðar af orkuflutningum á milli landa, hagnaður, sem nú fer í mörgum tilvikum til að lækka flutningsgjald Statnetts (norska Landsnets).  Þá geta einnig reglur um ákvarðanatökur í ACER verið breytingum undirorpnar.  SV ályktaði, að ACER-málinu (Þriðja orkupakkanum) yrði að fresta, þar til innihald Fjórða orkupakka ESB sæi dagsins ljós, og að þá skyldi gera rækilega áhættugreiningu. 

Sumir hafa varað við, að þetta muni setja allt okkar orkusamstarf við ESB-lönd í hættu.  Sá umtalsverði fjöldi millilandatenginga, sem er við Noreg, sýnir á hinn bóginn greinilega, að það er mögulegt að koma á millilandasamstarfi um raforkuviðskipti, án þess að það þýði, að láta verði fullveldi af hendi, eins og Stórþingið hefur nú lagt grunn að í ACER-málinu.

Við í Sosialistisk Venstreparti vonumst eftir, að vinir okkar á Íslandi dragi okkur upp úr: ef Ísland beitir neitunarvaldi gagnvart ACER, þá sleppur líka Noregur við tengsl við Þriðja orkupakkann.  SV og ég vona, að íslenzka ríkisstjórnin setji sjónarmiðið um sjálfstjórnarrétt og sjálfstæði á oddinn fyrir Ísland og neiti að tengjast ACER. 

Það er mikilvægt á fullveldisdeginum og alla aðra daga að virða sjálfræðisrétt þjóðarinnar og mikilvægi þess, að við stjórnum sjálf málefnum eigin lands.  Það á ekki að vera forréttindastétt í Brüssel, sem tekur mikilvægar ákvarðanir á okkar vegum; það verður hver ríkisstjórn, þjóðkjörin þing og sveitarstjórnir að gera. 

Kærar þakkir fyrir athyglina !