Botninn úr málstað ESB-aðildarsinna vegna blekkingariðju

Augljóst er að botninn er dottinn úr málflutningi þeirra sem boðað hafa aðild Íslands að Evrópusambandinu. Hin misheppnaða vegferð frá sumri 2009 þegar aðildarumsóknin var lögð fram hefur veikt mjög málstað ESB-aðildarsinna. Þeir tala ekki heldur lengur um aðild heldur rétt fólks til að viðræðum við ESB verði lokið.

 

 

Svo sagði Björn Bjarnason á Evrópuvaktinni í gær. Hann sagði jafnframt:

 

Guðmundur Steingrímsson, forystumaðaur Bjartrar framtíðar, er helsti talsmaður þess sjónarmiðs að ljúka beri viðræðunum við ESB. Hann sagði til dæmis í þingræðu fimmtudaginn 16. janúar:

„Til að geta tekið upplýsta ákvörðun um það hvort hag Íslendinga sé best borgið innan Evrópusambandsins eða t.d. með áframhaldandi veru einungis í Evrópska efnahagssvæðinu þá þurfum við að klára aðildarviðræður. Við þurfum að sjá samning, öðruvísi getum við ekki afsannað ýmsar bábiljur sem eru núna ansi fyrirferðarmiklar í umræðunni um það hvað muni standa í samningnum. Einu sinni sögðu menn að ef við mundum gera samning við Evrópusambandið þyrftu íslensk ungmenni að ganga í evrópskan her. Nú er búið að loka kaflanum um varnar- og öryggismál. Þar stendur alveg skýrt og skorinort í sérstökum íslenskum fyrirvara að ekkert slíkt verði uppi á teningnum. Samningaviðræðurnar byggja auðvitað á eðli og gerð Evrópusambandsins en líka á sérstöðu þjóðanna. Það sem við þurfum að fá úr skorið er upp að hve miklu marki mun samningurinn byggja á sérstöðu Íslendinga. Þetta þarf að koma fram.

Það á alltaf að hringja viðvörunarbjöllum í lýðræðissamfélagi þegar ríkjandi stjórnvöld reyna að koma í veg fyrir að ferli sem miðar að því veita okkur sem bestar upplýsingar til að taka skynsamlegar ákvarðanir er hindrað. Það á alltaf að hringja viðvörunarbjöllum. Við eigum að geta tekið upplýstar ákvarðanir. Við eigum að fá að sjá samninginn í þessu tilfelli.“

Þetta er dæmigerður málflutningur fyrir þá sem tala eins og þeir viti ekki neitt um hvað bíði Íslendinga eftir aðild að ESB. Látið er eins og Íslendingar muni semja um eitthvert allt annað Evrópusamband en nú starfar. Það takist með viðræðum íslenskra embættismanna við Brusselmenn að skapa allt annan veruleika innan sáttmála ESB en nú ríkir. Málsvarar þessa þekkingarleysis á ESB eru annaðhvort hreinlega ekki með á nótunum í umræðum um ESB eða þeir stunda vísvitandi blekkingar.

Þegar upp er staðið er það þessi blekkingarleikur sem hefur spillt málstað ESB-aðildarsinna mest. Þeir hafa neitað að ræða málið með vísan til staðreynda. Þeir hafa grafið undan eigin trúverðugleika og glíma nú við trúnaðarbrest sem þeir hafa sjálfir skapað. Þetta hefur einnig skaðað íslenska utanríkisráðuneytið sem hefur misserum saman sent frá sér tilkynningar um frábæran framgang ESB-viðræðnanna þegar í raun hefur ekki verið lokið öðru en því sem þegar lá fyrir að yrði auðleyst vegna aðildar Íslands að EES.

Merkilegt er að Guðmundur Steingrímsson skuli nefna umræðuna sem spratt hér á landi vorið 2010 um sameiginlegan her á vegum ESB og aðild Íslendinga að honum gerðust þeir aðilar að ESB. Það er rétt hjá Guðmundi að kaflanum um utanríkis- og öryggismál hefur verið lokað í viðræðum ESB og Íslands.

Hér á síðunni hefur efni þessa máls verið rakið í fimm greinum. Niðurstaðan sem fyrir liggur er í samræmi við þá stöðu innan ESB um þessar mundir að hvert ESB-ríki á síðasta orð um utanríkis- og öryggismál. ESB þurfti ekki annað en staðfesta það við Íslendinga. Hitt nefnir Guðmundur Steingrímsson ekki að í Lissabon-sáttmálanum er gert ráð fyrir sameiginlegri varnarstefnu ESB-ríkjanna og sameiginlegu afli til að fylgja henni eftir. Gerðust Íslendingar aðilar að ESB yrðu þeir að gangast undir þessi sáttmálaákvæði. Það er yfirlýst markmið þeirra sem stefna að fullri framkvæmd Lissabon-sáttmálans að framkvæma þetta ákvæði hans eins og önnur þegar tækifæri gefst til að stíga samrunaskref á þessu sviði. 

Seðlabankastjóri Evrópu með pínlega yfirlýsingu

Hún er nú heldur pínleg þessi yfirlýsing seðlabankastjóra Evrópu um að stófelldur bati sé á evrusvæðinu. Fréttin lýsir hinu gagnstæða, sem sé því að hætta sé á japönsku ástandi því það stefnir í verðhjöðnun og viðvarandi mikið atvinnuleysi. 

Verðbólgan fer úr 0,9 prósentum í 0,8 prósent þrátt fyrir ýmsar þensluaðgerðir. Verðbólgumarkmiðið er 2% þannig að þetta lýsir verulegri ógn við efnahagsstjórn í ESB. Atvinnuleysið stendur í stað í heildina litið við 12%. Hagvöxtur er að jafnaði sáralítill.

Að tala um stórfelldan bata á evrusvæðinu er því rangnefni. Nær væri að segja að efnahagsskúta ESB sé enn í haugasjó með laskað stýri. Því miður fyrir heimsbyggð alla.

Ein helsta ástæðan fyrir þessu er illa hannað evrusamstarf sem aldrei átti að ná til fleiri en þriggja eða fjögurra ríkja.

„Stórfelldur“ bati á evrusvæðinu

Jón Bjarnason og Atli Gíslason skrifa um ESB-umsóknina

Jón Bjarnason Atli Gíslason hvetja til þess í grein í Morgunblaðinu í dag að umsóknin um aðild að ESB verði formlega afturkölluð. Jafnframt lýsa þeir því hvernig málið var unnið í tíð fyrrverandi ríkisstjórnar. Grein þeirra er fróðleg lesning.

 

Jón Bjarnason er varaformaður Heimssýnar og fyrrverandi ráðherra og Atli Gíslason er hæstaréttarlögmaður og fyrrverandi alþingismaður.  

 

Jón og Atli byrja á því að lýsa því viðhorfi Vilhjálms Bjarnasonar þingmanns Sjálfstæðisflokksins að þar sem umsókn eigi að fela í sér vilja til inngöngu í ESB sé eðlilegast að draga umsóknina til baka þar sem ekki er vilji til þess meðal þjóðar, þings og ríkisstjórnar að ganga í sambandið. 

 

Jafnframt lýsa Jón og Atli því ferli sem málið fór í gegnum í þingflokki Vinstri grænna og innan ríkisstjórnarinnar. Greinin er hin fróðlegasta og skemmtilegasta lesning - og er birt  hér í heild sinni:

 

 

 

Afturköllum umsóknina um aðild að ESB

 

 

 

 

Hörðustu ESB-sinnar eins og Vilhjálmur Bjarnason alþingismaður viðurkenndu á Alþingi (16.1. 2014) að umsókn um aðild að ESB fæli beinlínis í sér vilja til inngöngu í sambandið. Hinsvegar væri ekki meirihluti innan þingflokka núverandi ríkisstjórnar fyrir inngöngu og því væri réttast að slíta þeim viðræðum formlega. Það er aðeins gert með því að Alþingi afturkalli umsóknina frá í júlí 2009.

 

Reiptog um ESB vorið 2009

 

Okkur er minnistæð ESB-umræðan innan þingflokks VG við ríkisstjórnarmyndunina vorið 2009. Hún miðaði að stórum hluta að því að snúa niður þann hóp sem fylgdi hugsjónum, kosningaloforðum og grunnstefnu flokksins og neitaði að styðja aðildarumsókn að ESB. Lítið fór fyrir efnislegri umræðu innan þingflokksins um hvað umsóknin fæli í sér. Vísað var til þess að Norðmenn hefðu fellt aðildarsamning án þess að þurfa að breyta neinu hjá sér í samningsferlinu. Enginn nefndi að slíkt var ekki lengur í boði af hálfu ESB. Samþykktum ESB þar að lútandi hafði verið breytt eftir að Norðmenn felldu samninginn. Ýmsir reyndu að sannfæra sjálfa sig og aðra um að hægt væri að sækja um í þykjustunni, hringja dyrabjöllunni og hlaupa svo fyrir horn þegar húsráðandi opnaði. Aðrir töluðu digurbarkalega og sögðust ætla að sýna ESB í tvo heimana, setja fram hörð skilyrði, fyrirvara og tímasetningar sem sambandið yrði að samþykkja áður en gengið væri til samninga. Aumust voru þó rök þeirra sem sögðust verða að samþykkja umsóknina, leika sér að fullveldinu til þess eins að samþykkja kröfur Samfylkingarinnar. Þessu reiptogi innan þingflokksins lauk með því að fimm þingmenn undir forystu Atla Gíslasonar lögðu fram bókun sem kvað á um að umsókn um aðild að ESB yrði ekki studd. Síðar kom í ljós að margir í þingliði VG voru í raun stuðningsmenn aðildar að ESB.

 

Þá var horfið frá því að umsókn að ESB væri » ríkisstjórnarmál«, heldur yrði hún einskonar þingmannamál og réði meirihluti Alþingis örlögum slíkrar tillögu. Var fallist á að hverjum þingmanni væri frjálst að tala fyrir sinni skoðun í ESB-málum og greiða um þau atkvæði í samræmi við hana. Sú yfirlýsing rataði inn í samstarfsyfirlýsingu ríkisstjórnarinnar. Síðar var reynt að virða þá samþykkt að vettugi.

 

Nú er búið að kíkja í pakkann

 

Þrátt fyrir alla svardaga fór auðvitað svo að ESB neitaði að taka við skilyrtri umsókn enda stóð það aldrei til af þeirra hálfu. - Það væri Ísland sem sækti um aðild á forsendum ESB, en ekki öfugt. - Bréfið sem utanríkisráðherra fór með til Brussel var stutt og án skilyrða. Síðar kom það einnig í ljós að Icesave-samningarnir voru skilgetið afkvæmi ESB-umsóknarinnar. Þótt stjórnmálamenn og forystumenn ríkisstjórnar héldu áfram til heimabrúks yfirlýsingum eins og að »kíkja í pakkann«, »ná sem bestum samningum«, » kanna kosti og galla aðildar« var svar ESB alltaf kalt og skýrt: Allt eða ekkert.

 

Um aðildarumsókn og stækkunarferil segir svo á heimasíðu ESB: »Aðildarviðræður snúast um skilyrði fyrir og tímasetningar á upptöku umsóknarlands á reglum ESB, framkvæmd þeirra og beitingu - sem fylla 90 þúsund blaðsíður. Um þessar reglur ... verður ekki samið.« (Sjá frumtexta á ensku hér neðst).

 

Afturköllun IPA-styrkjanna er skýr staðfesting á stefnu og skilyrðum ESB fyrir framgang umsóknar að sambandinu. Aðeins er hægt að hraða ferlinu með því að flýta aðlöguninni.

Þótt við Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra værum á fullkomlega öndverðum meiði í ESB-málum hélt hann því aldrei fram að hægt væri að semja sig frá lagaverki og sáttmálum ESB. Hinsvegar er hægt að hafa lúmskt gaman af því hvernig Össur hæðist að ESB-einfeldni og tvískinnungi formanna fyrrverandi ríksstjórnarflokka í bók sinni, Ári Drekans. Hún er mjög reyfaraleg á köflum, en það er önnur saga.

 

Alþingi ber að sýna heiðarleika og afturkalla umsóknina

 

Nú hefur umsóknarferlið staðið í fjögur ár og löngu er komið í ljós það sem reyndar var vitað fyrir að ESB veitir engar varanlegar undanþágur frá sáttmálum sínum, laga- eða regluverki. Ríkisstjórn sem er andvíg inngöngu í ESB getur ekki haldið aðlögunarferli áfram. Það er komið nóg af tvískinnungi. Það er að okkar mati heiðarlegast og réttast að afturkalla umsóknina strax formlega eins og núverandi ríkisstjórnarflokkar lofuðu fyrir síðustu kosningar. Annars bíður þeirra eilíf umræða um svikabrigsl með utanríkismálin í uppnámi.

 

Með hreint borð, ESB-umsóknina út af borðinu, er hægt að byggja upp eðlileg samskipti Íslands og ESB á grunni tvíhliða samninga eins og við gerum við aðrar þjóðir.

 

Það er svo sjálfstætt mál hvort og hvenær efnt verður til þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem spurt er: »Vilt þú að Ísland gangi í ESB?« Slíka tillögu geta ESB-sinnaðar ríkisstjórnir (verði þær aftur til í framtíðinni) lagt fram hvenær sem þeim sýnist eða einstakir þýlyndir þingmenn.

 

 »Accession negotiations focus on the conditions and timing of the candidate's adoption, implementation and application of EU rules, some 90,000 pages of them. And these rules are not negotiable.«

 

Meirihluti landsmanna á móti inngöngu í ESB

Eins og nýbirt könnun MMR sýnir er meirihluti landsmanna á móti inngöngu í ESB og hefur þeim fjölgað örlítið síðasta mánuðinn sem eru á móti aðild eins og myndin sem fylgir með fréttinni sýnir. Aðeins 32% landsmanna segjast vera hlynnt inngöngu.

Þetta kemur fram á mbl.is:

MMR kannaði nýlega afstöðu almennings til þess að Ísland gangi í Evrópusambandið. Af þeim sem tóku afstöðu sögðust 32,3% hlynnt því að Ísland gangi í Evrópusambandið nú, borið saman við 25,0% í janúar 2013 (15.-20. janúar 2013). Af þeim sem tóku afstöðu nú sögðust 50,0% vera andvíg því að Ísland gangi í Evrópusambandið, borið saman við 62,7% í janúar 2013.

Spurt var: Ert þú hlynnt(ur) eða andvíg(ur) því að Ísland gangi í Evrópusambandið (ESB)?

Svarmöguleikar voru: Mjög andvíg(ur), frekar andvíg(ur), hvorki andvíg(ur) né hlynnt(ur), frekar hlynnt(ur), mjög hlynnt(ur), veit ekki og vil ekki svara.

Samtals tóku 90,0% afstöðu til spurningarinnar.

Fólk yfir 50 ára aldri var líklegra til að segjast hlynnt því að Ísland gangi í Evrópusambandið (ESB) en þeir sem yngri eru. Af þeim sem tóku afstöðu og voru hlynnt því að Ísland gangi í ESB voru hlutfallslega flestir á aldrinum 50-67 ára. 41,6% einstaklinga á aldrinum 50-67 ára sögðust hlynnt því að Ísland gangi í ESB, 35,6% einstaklinga á aldrinum 68 ára og eldri voru hlynnt inngöngu, 29,4% einstaklinga á aldrinum 30-49 ára voru hlynnt inngöngu og 26,3% einstaklinga á aldrinum 18-29 ára voru hlynnt inngöngu Íslands í ESB. 

Fleiri hlynntir inngöngu í ESB

EES-samningurinnn heftir viðskipti fremur en stuðlar að þeim

EES-samningurinn er að breyta um eðli. Í stað þess að vera samningur til að stuðla að frjálsum viðskiptum er hann í æ meiri mæli orðinn að samningi sem heftir viðskipti með vörur sem ekki eru framleiddar samkvæmt sérstökum stöðlum ESB.

Þetta á við um matvörur, bíla og ýmsar vörur svo sem ryksugur. Með þeim breytingum sem hagsmunapotarar evrópskra stórfyrirtækja hafa komið að á reglugerðum af ýmsu tagi eru evrópsku fyrirtækin að skara eld að eigin köku og hindra hagstæð viðskipti íbúa Evrópu við þjóðir utan ESB.

Dæmi um þetta eru reglugerðir um sölu á ryksugum. Frosti Sigurjónsson þingmaður Framsóknarflokksins benti þetta í umræðu og pistli fyrir áramót. Birgir Örn Steingrímsson hefur einnig fjallað um þetta á bloggi sínu. 

ESB meinar Færeyingum að kæra mál til Alþjóðaviðskiptastofnunarinnar

ESB beitir yfirgangi í samskiptum við smáþjóð. Færeyingar vilja að Alþjóðaviðskiptastofnunin fjalli um deilur Færeyinga og ESB um síldveiðar. ESB beitir neitunarvaldi til þess að koma í veg fyrir að málið verði tekið upp.

Það verður ekki annað séð en að þetta sýni yfirgang ESB innan alþjóðasamtaka gagnvart smáþjóð. Er þetta eitthvað sem við gætum átt von á innan ESB? 

Jafnframt má benda hér á að ESB beiti rangri fiskveiðiráðgjöf til þess að berja á smájóðum.  

mbl.is segir svo frá:

Evrópusambandið beitti í dag neitunarvaldi á vettvangi Alþjóðaviðskiptastofnunarinnar (WTO) til þess að koma í veg fyrir að deila sambandsins við Færeyinga um síldveiðar þeirra síðarnefndu yrði tekin til meðferðar á vettvangi stofnunarinnar.

Færeysk stjórnvöld kærðu Evrópusambandið til WTO í byrjun nóvember vegna viðskiptaþvingana sem sambandið greip til gegn Færeyjum síðastliðið sumar í kjölfar þeirrar ákvörðunar Færeyinga að setja sér einhliða hærri síldarkvóta í norsk-íslenska síldarstofninum en þeir höfðu áður haft samkvæmt samningum.

Haft er eftir Kaj Leo Holm Johannesen, lögmanni Færeyja, á færeyska fréttavefnum Portal.fo að ákvörðun Evrópusambandsins sé vonbrigði. Hann hafi vonast til þess að sambandið væri reiðubúið að láta á það reyna á vettvangi WTO hvort aðgerðir þeirra gegn Færeyjum stæðust alþjóðlegar skuldbindingar þess. 

Beitti neitunarvaldi gegn Færeyjum

Vaxandi klofningur af ýmsu tagi í Evrópusambandinu

Á undanförnum árum hefur klofningur af ýmsu tagi aukist í Evrópusambandinu. Það er bæði pólitískur, efnahagslegur og félagslegur klofningur. Þetta er þvert á þau fyrirheit sem gefin voru um aukna samstöðu og samleitni í sambandinu.

Hér hefur áður verið minnst á efnahagslega mismunun í Evrópusambandinu sem hefur aukist. Ýmsar skýrslur segja frá því hvernig sígur á ógæfuhliðina í þeim efnum. Hinn pólitíski klofningur er ekki síður athyglisverður og alvarlegur fyrir Evrópusambandið.

Hinn pólitíski klofningur felst meðal annars í því að þjóðirnar í norðri hafa ekki áhuga á frekari samrunaþróun í Evrópusambandinu. Skýrt dæmi um þetta er Bretland. Þar er sterk hreyfing fyrir því að Bretland segi sig úr Evrópusambandinu vegna þess að æ meiri völd hafa flust frá lýðræðisstofnunum Breta yfir til Brussel. 

Svipað á við um Hollendinga og fleiri þjóðir í Norður-Evrópu. Jafnvel fjölmörgum Þjóðverjum finnst nóg um samrunaþróunina, þ.e. þróunina í átt til sambandsríkis Evrópu. Það eru helst ýmsar þjóðir í Mið-, Suður- og Austur-Evrópu sem eru fylgjandi samrunaþróuninni. Þær þjóðir hafa jú sumar hverjar við flest og stærst efnahags- og félagsleg vandamál að glíma sem þær vilja fá aðstoð annarra þjóða við að leysa.

Evrópusambandið hefur tekið miklum breytingum á undanförnum áratug. Það hefur líka tekið miklum breytingum frá því þáverandi utanríkisráðherra Íslands sendi inn umsókn um aðild að sambandinu og það tekur enn stórstígum breytingum í átt að sambandsríki.

Íslendingar þurfa að átta sig á þessu. Væntanlega mun skýrsla Hagfræðistofnunar sem kemur út von bráðar fjalla meðal annars um þessa þætti. Það þarf í öllu falli að útskýra vel fyrir Íslendingum hvað er að gerast í Evrópu.

Fyrrverandi ríkisstjórn hafði því miður lítinn áhuga á því að skoða þessar hliðar mála. 

Aukið valdaframsal til ESB veldur deilum í Hollandi

Sívaxandi valdaframsal til ESB veldur nú deilum í Hollandi. Forsætisráðherra landsins lætur sér valdaframsalið í léttu rúmi liggja en verður líklega að beygja sig fyrir meirahluta hollenska þingsins sem krefst þess að þjóðin verði spurð hvort hún vilji aukið valdasframsal til Brussel.

Óánægjan með ESB hefur farið vaxandi. Það virðist hafa þurft 63 þúsund undirskriftir meðal Hollendinga til að knýja í gegn umræðu um málið á hollenska þinginu.

Fróðlegt verður að fylgjast nánar með þeirri umræðu.  Sjá nánar í meðfylgjandi frétt á mbl.is

Vilja þjóðaratkvæði um valdaframsal