Bjarni, Eyjólfur og Jakob Frímann

Alþingismenn ræddu EES-samninginn 7. mars síðastliðinn.  Eins og við mátti búast virðast sumir telja að Íslendingar dragi andann í gegnum EES, en hafa þegar betur er að gáð aldrei nein traust rök fram að færa.  Þeirra málflutningur minnir á auglýsingar fyrir sykraða gosdrykki.  Trúin á málstaðinn kemur með sífelldri endurtekningu á trúarjátningunni.

Þeir eru aðrir sem hafa sitthvað bitastætt að segja.  Eyjólfur Ármannsson hefur efasemdir um framsal valds til Evrópusambandsins og sér glögglega að bókun 35 gengur ekki upp.  Samflokksmaður Eyjólfs, Jakob Frímann Magnússon er augljóslega smeykur við það hvernig Evrópusambandið er að færa sig upp á skaftið í gegnum EES.   Bjarni Jónsson stendur vaktina sem fyrr og kemst víða ágætlega að orði, t.d. hér:

Slík nálægð má þó ekki verða til þess að gengið sé á hagsmuni okkar í viðskiptum, hvernig við högum lífi okkar og við látum hlut okkar, að staða okkar sem sjálfstæðrar þjóðar sé ekki virt. Það er sömuleiðis mikilvægt að við höldum áfram að byggja upp og styrkja tvíhliða samskipti og viðskiptasamninga við þjóðir utan Evrópusambandsins, en lokumst ekki inni eða verðum of háð viðskiptum og samskiptum við eitt ríkjasamband.

Hér má gera því skóna að Bjarni vísi m.a. í þá staðreynd að EES-samningurinn hefur reynst frjálsri verslun út fyrir hóp EES-ríkja fjötur um fót.  Það er ekki nógu gott.

https://www.althingi.is/altext/upptokur/raeda/?raeda=rad20240307T144617

Geltið er svo leiðinlegt

 

Langtímamarkmið Evrópusambandsins virðist vera að koma völdum frá lýðræðislega kjörnum fulltrúum til embættismanna í hásölum sambandsins og þeirra fulltrúa í héraði.  Það er ekki nýtt í mannkynssögunni og ætti ekki að koma neinum á óvart.   

Verkfærið sem dugað hefur best til að koma á þessu svokallaða Evrópusambandslýðræði er það sem kalla má rúllupylsa endurtekningarinnar. 

Rúllupylsan er þannig að ef örlítið er skorið af í hvert sinn, þá segja menn að það muni ekkert um það.  Það sé í lagi að skera örlítinn bita handa hundinum, því geltið í honum sé svo leiðinlegt.  Á endanum klárast pylsan. Þannig færist valdið í litlum bútum til embættismanna Evrópusambandsins.  

Endurtekningin er að ef menn af einhverjum ástæðum neyðast í atkvæðagreiðslu og útkoman er skökk, þá skal kjósa aftur, og aftur, þangað til rétt niðurstaða fæst.  Þegar hún er fengin ekki þörf á að kjósa aftur.

Nú stendur fyrir dyrum að sneiða stórt af pylsunni.  Sneiðin heitir bókun 35.  Það er búið að tala um hana svo lengi að allir eru orðnir leiðir.  Ekki síst þingmenn.  Utanríkisráðherra lét semja skýrslu um málið og hún er löng og leiðinleg.  Skýrslan segir fátt nýtt og boðskapur hennar er að það sé best að samþykkja bókun 35 vegna þess að Evrópusambandið langi svo til þess. 

Þingmenn ríkisstjórnarflokkanna segja svo að geltið í sambandinu sé svo leiðinlegt að það sé best að samþykkja.  

Er skrýtið að fylgi stjórnarflokkanna sé á flótta?

Hverju var hótað og hver gerði það?

Hvernig skyldi nú standa á því að þingmenn stjórnmálaflokka sem segjast styðja fullveldi Íslands virðast ætla að styðja bókun 35, sem grefur óumdeilanlega undan fullveldinu?

Hefur einhverju verið hótað?  Hverju?  Hver hótaði?

Kári og VG

Ástæða er til að vekja athygli á pistli Kára á heimasíðu Ögmundar Jónassonar.  Kári fjallar um bókun 35 og þann valkvæða misskilning að hún skipti engu máli.  Hún er öllu heldur enn einn naglinn í líkkistu fullveldisins. 

Eins og menn vita gegndi Ögmundur trúnaðarstöðum fyrir VG, hann sat á þingi og í ríkisstjórn.

Það er vonandi að núverandi þingmenn VG lesi Kára hjá Ögmundi og íhugi hvort lausung í fullveldismálum skýri hvers vegna kjósendur virðast hafa snúið við þeim baki.

 

https://www.ogmundur.is/is/frjalsir-pennar/enn-um-bokun-35-saxad-a-fullveldid

Skapandi söguskoðun

Jónas frá Hriflu og Jón Aðils skrifuðu Íslandssögu sem sumum þykir að hafi fallið vel að sjálfstæðisbaráttu Íslendinga. Fullvíst er að þeir hafi verið fullveldissinnar.

Núna reyna sumir að skrifa Íslandssögu sem fellur að baráttu fyrir hinu gagnstæða, að gott vald sé í útlöndum, en vont vald á Íslandi.  Það er nefnilega áberandi að margir þeir sem ákaft tala niður Íslandssögu sjálfstæðisbaráttunnar eru líka ákafamenn um að stjórn Íslands fari aftur í erlendar hendur. 

Svona endurtekur sagan sig með óvæntum hætti.