Sunnudagur, 21. júní 2015
Nýleg tilkynning frá Seðlabanka Grikklands er dæmi um það hvernig ESB og seðlabanki evrunnar beitir stofnunum aðildarlanda fyrir sig í pólitískum tilgangi. Með þessu reynir ESB að hafa áhrif á lýðræðislega þróun í Grikklandi. Því er haldið fram af hógværum íhaldsmönnum að ESB reyni allt til þess að vegur vinstri stjórnarinnar í Grikklandi verði sem verstur.
Við getum ímyndað okkur hvað hefði gerst ef ESB og seðlabanki evrunnar hefðu getað skipað seðlabankanum á Íslandi fyrir verkum í aðdraganda og eftirmála hrunsins hér á landi. Hefðum við þá haft okkar Papandreóa eða Tsiprasa?
ESB og AGS eru sögð keyra hagkerfið í Grikklandi fram á brún hengiflugs hrunsins til þess eins að framfylgja úreltri innheimtustefnu sinni fyrir kröfuhafa í fjármálakerfinu. Þessi hegðun þríeykisins (ESB, AGS og ECB) stefni hins vegar Grikklandi í öngþveiti og grafi í leiðinni undan lögmæti ESB og AGS og geri jafnframt framtíðarhorfur í efnahagsmálum í Evrópu og heimsbyggðinni allri mun verri fyrir vikið.
Sagt er að til úrslitastundu dragi á morgun eða í lok þessa mánaðar. Gefist ríkisstjórn Grikklands ekki upp er þó líklegast að AGS, ESB og ECB lengi í hengingarrólinni fram eftir sumri og jafnvel fram eftir ári.
Nýleg skrif Ambrese Evans-Pritchards um málið ættu að vera skyldulesning hvers áhugamanns um Evrópusambandið og efnahagsmál.
Hér er Styrmir Gunnarsson með stutta útgáfu af þessari grein Pritchards.